Μια επιγραφή που γκρεμίζει το "μύθο"

Μία επιγραφή “σεμνή και ταπεινή” μα τόσο πλούσια. Δίπλα σε δεκάδες αμετροεπείς “Γουί ρεντ ρουμς” και “Γκρήκ Σουβενίρς” κράχτες, σε ένα “παραδοσιακό” χωριό υβριστικής εκμετάλλευσης αυτής της Γής. Δίπλα σε τσολιαδάκια και Απόλλωνες made in PRC που απαρτίζουν το σύγχρονο Ελληνικό Μύθο. Αυτόν τον Μύθο που καλούμε τους ξένους να τον ζήσουν αφού πρώτα έχουμε παραΜυθιάσει τους εαυτούς μας. Αυτόν το μύθο που τσιμέντωσε την απλότητα, την ειλικρίνεια, την απέριττη ομορφιά. Δεν έχει σημασία που είναι αυτή η επιγραφή. Σημασία έχει ότι υπάρχει. Υπάρχει για να μας θυμίσει το τέρας που φτιάξαμε και εμπορευόμαστε με πολυδάπανες διεθνείς καμπάνιες. Τον μπράβο της Μυκόνου και της Πάρου που διαβιούν ανοίγοντας κεφάλια. Το λαθρέμπορο βομβιστή που καταστρέφει κεφάλια στα κλάμπς του άφθονου “όνλυ φάιβ γιούρος” οινοπνεύματος. Τα “all inclusive” κλουβιά με non inclusive ποιότητα υπηρεσιών και ανθρώπων. Τις τσιμεντένιες παραλίες με τις πλαστικές ξαπλώστρες και τα πλαστικά σκουπίδια. Την ανάπτυξη που καίει δάση και ανθρώπους για να στήσει κλίνες στον Καϊάφα. Τους αδηφάγους πορθητές Τουρ οπερέιτορς και τους εδώ Κερκοπορτιέρηδες πράκτορες τους (όνομα και πράμα!). Την κιτσαρία της ταβέρνας που διακινεί σήψη με σήμα τον ΕΟΤ και συμβαλλόμενα τα τοπικά νοσοκομεία.
Αυτή η σεμνή και ταπεινή επιγραφή έγινε για να μας θυμίζει ότι Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα αλλά ΔΕΝ τη θέλουμε. Δεν θέλουμε την Ελλάδα του αγρότη και του τεχνίτη γι’ αυτό και τη σκοτώνουμε με φυτοφάρμακα και μπετόν. Χτίζουμε πισίνες στη Θάλασσα για να κρύψουμε τα απόβλητα της απληστίας μας. Και μετά παραπονούμαστε για την ποιότητα του πελατολογίου: Μα Άρη μου, είναι ανάλογη του προϊόντος!