Η Ελληνική Αρχαιότητα στον σύγχρονο κόσμο
Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος
Ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για «Δυτικό Πολιτισμό» και «Ανατολικό Πολιτισμό». Και όταν λέμε «Δυτικό Πολιτισμό», εννοούμε τον Ευρωπαϊκό και Αμερικανικό Πολιτισμό. Ο Ανατολικός περιλαμβάνει όλη την Ασία. Ο Δυτικός Πολιτισμός έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα, που τον διακρίνει από τον Ανατολικό λεγόμενο Πολιτισμό. Αυτό το γνώρισμα του Δυτικού Πολιτισμού το ονόμασε ένας από τους μεγαλύτερους κλασικούς φιλολόγους του 20ου αιώνα ο Βέρνερ Γιαίγκερ «Ελληνοκεντρικότητα».
Αυτό σημαίνει, ότι ο Δυτικός κόσμος έχει πνευματικό κέντρο και πολιτιστικό πυρήνα το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και την ελληνική αντίληψη περί ανθρώπου, μορφώσεως και ζωής. Επειδή δε η Ελληνοκεντρικότητα αυτή του Δυτικού κόσμου είναι διαρκές φαινόμενο όχι μόνον του σύγχρονου κόσμου, αλλά και όλων σχεδόν των μετά τους αρχαίους Έλληνες εποχών, λαών και ανθρώπων, είναι δηλαδή υπερχρονικό και σχεδόν οικουμενικό και παγκόσμιο φαινόμενο, όλοι οι μεγάλοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί κλασικοί φιλόλογοι, ιστορικοί και φιλόσοφοι ομιλούν για την πνευματική παρουσία της Ελληνικής Αρχαιότητας στη ζωή των ανθρώπων και ιδιαίτερα των ανθρώπων του Δυτικού κόσμου. Παλαιότερα την παρουσία αυτή την ονόμασαν «Ελληνικό θαύμα».
Δύο χειροπιαστά παραδείγματα της ελληνικής παρουσίας μας πείθουν ότι η αρχαία Ελλάδα δεν πέθανε και δεν έσβησε μαζί με την ιστορική δύση της, αλλά ζει πάντοτε. Ένα πρώτο παράδειγμα: Το αμερικανικό και ευρωπαϊκό λεξιλόγιο είναι φορτωμένο από λέξεις και όρους αρχαίους ελληνικούς, όπως φιλοσοφία, πολιτική, λογική, ηθική, φυσική, γεωγραφική, γεωμετρία, τέχνη, παιδεία, κόσμος, ιδέα, τεχνική, μουσική, ποίηση, έπος, λυρική, δράμα, τραγωδία, κωμωδία, μαθηματικά, γραμματική, δημοκρατία, ρητορική, πλαστική, αρχιτεκτονική, θέατρο, κλπ.
Ο επιφανής Γάλλος συγγραφέας και ποιητής παγκοσμίου φήμης Πωλ Βαλερύ (1871-1945) σε έναν ιστορικό του λόγο πάνω στο θέμα αυτό με τον τίτλο «Τι χρωστάμε στην Ελλάδα» τόνισε με έμφαση ότι οι Ευρωπαίοι, εκτός από τις άλλες κοινές ονομασίες πήραν από την Ελλάδα και τις λέξεις – κλειδιά, όπως είναι οι λέξεις, μετόντ = μέθοδος, συστέμ = σύστημα, μεκανίσμ = μηχανισμός, εξερέζ = εξοχή του οφθαλμικού βολβού, εξοφθαλμί = εξοχή του οφθαλμικού βολβού από την οφθαλμική κοιλότητα, εμοσταζί = ενέργεια για την αναστολή της αιμορραγίας και πλήθος άλλων επιστημονικών λέξεων.
Αλλά, εκτός εκείνων που φαίνονται εξόφθαλμα ότι είναι ελληνικά, υπάρχει και μεγάλος αριθμός λέξεων που έχουν ρίζα ελληνική, αλλά καλύφτηκαν με ευρωπαϊκές καταλήξεις ή παραμορφώθηκαν και δεν διακρίνονται εύκολα. Πρέπει να ξέρει πολύ καλά κάποιος αγγλικά ή γαλλικά για να μπορεί να τις επισημάνει.
Είναι γνωστές δύο ομιλίες του καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών Ξενοφώντα Ζολώτα (26-9-1957 και 2-10-1959) ενώπιον συνέδρων της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης στις οποίες χρησιμοποίησε μόνο λέξεις που προέρχονται από την ελληνική. Ελληνικές λέξεις που έχουν «πολιτογραφηθεί» και χρησιμοποιούνται στην αγγλική, ελληνικές λέξεις που οι Άγγλοι τις έκαναν δικές τους. Στο τέλος ο Ζολώτας καταχειροκροτήθηκε από το ακροατήριο.
Το 1995 ο καθηγητής της καρδιολογίας Νικόλαος Κούνης σε Διεθνή Συνάντηση Καρδιολογίας μίλησε στα αγγλικά με τον ίδιο τρόπο. Με λέξεις που πήραν οι άγγλοι από το ελληνικό λεξιλόγιο.
Ο καθηγητής της Ορθοπεδικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Παναγιώτης Σουκάκος,στην εναρκτήρια τελετή του 5ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ορθοπεδικής που έγινε στη Ρόδο, παρουσία 6.000 ορθοπεδικών από 64 χώρες του κόσμου, μίλησε στα αγγλικά χρησιμοποιώντας ιατρικούς όρους και λέξεις ελληνικής προέλευσης.
Όταν επισκέφτηκε την Ελλάδα ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ Ντε Σταίν πήγε στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών. Εκεί τον προσφώνησε ο Επίτιμος Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Χρήστος Πανάγος. Στην προσφώνησή του μίλησε στη γαλλική γλώσσα με λέξεις ελληνικής προέλευσης.
Αποδεικνύεται έτσι πασιφανέστατα ότι η Ελληνική γλώσσα τροφοδότησε τις ευρωπαϊκές γλώσσες με λέξεις υψηλού πνευματικού επιπέδου, ενώ η ελληνική πήρε ξένες λέξεις χαμηλού πνευματικού επιπέδου. Κυρίως γεωργοκτηνοτροφικής χρήσης, ορισμένων φαγητών, όπως κεφτές, ιμάμ μπαλντί, κλπ. και γλυκά, όπως μπακλαβάς, καταΐφι,κλπ.
Οι λέξεις που πήραν οι Ευρωπαίοι από την Ελληνική γλώσσα είναι εικόνες πολιτισμού είναι μορφές πνευματικότητας, κίνητρα της σκέψης και δείκτες της πορείας, που ύψωσε τον άνθρωπο από την εμπειρία και την ύλη στη θεωρία και την επιστήμη…
Δεύτερο παράδειγμα της ελληνικής παρουσίας στο Δυτικό Πολιτισμό είναι το εξής: Τα αρχαία δράματα διδάσκονται (παριστάνονται στη σκηνή) 2.500 χρόνια τώρα και θα παίζονται πάντοτε. Χιλιάδες Αμερικανών και Ευρωπαίων τα παρακολουθούν με μεγάλη συγκίνηση και ενδιαφέρον. Η αρχαία ελληνική σκηνή και σήμερα συναγωνίζεται νικηφόρα το σύγχρονο θέατρο.
Δεν ζει μόνο το αρχαίο ελληνικό θέατρο. Ζουν οι λέξεις και οι όροι της αρχαίας Ελλάδας, ζουν οι ιδέες, οι Παρθενώνες, τα θέατρα και τα πλαστουργήματα της κλασικής τέχνης, οι παροιμίες της, η σκέψη της, η επιστήμη της, η φιλοσοφία της, όπως κατά τους χρόνους της αρχαίας ελληνικής ζωής.
Ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Αντρέ Μπρετόν ομολόγησε την αλήθεια αυτή λέγοντας: «Εσείς οι Έλληνες μας έχετε εικοσιπέντε αιώνες (πνευματική) κατοχή».
Η Ζακλίν Ντε Ρομιγύ μια σοφή γυναίκα σπουδαία Ελληνίστρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Παρίσι) και Ακαδημαϊκός, που λάτρευε την αρχαία Ελλάδα και τη νέα, σε μια ομιλία της μεταξύ των άλλων είπε: «Από τον καιρό που η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας εξαφανίστηκε από τη σχολική εκπαίδευση στη Δυτική Ευρώπη, ο κόσμος πηγαίνει προς το χειρότερο, παρ’ όλο που ο αρχαίος πολιτισμός εξακολουθεί να συγκινεί όσους τον πλησιάσουν «εκ των υστέρων». Και εξήγησε αυτόν τον ισχυρισμό με την παρατήρηση ότι η γλώσσα εκείνη έχει δύο σημαντικές ιδιότητες. Βοηθάει γενικά τη σκέψη με τη λιτότητα της έκφρασης, τη σαφήνεια των εννοιών και τον λεκτικό της πλούτο και συμβάλλει στην ανάπτυξη του ηθικού συναισθήματος των νέων με τις άφθονες αναφορές σε μια απαράμιλλη μυθολογία, που αναμιγνύει με θαυμαστό τρόπο το θεϊκό με το ανθρώπινο στοιχείο. Δεν πρέπει, είπε η Ρομιγύ, να βλέπουμε την αρχαία ελληνική γλώσσα σαν μία επιστροφή στο παρελθόν (UN RETOUR), αλλά σαν αναζήτηση πνευματικής αρωγής (UN RECOURS).
Μετά την Ρομιγύ μίλησε ο διάσημος Ισπανός Ακαδημαϊκός Φραγκίσκος Αντράντος, ο οποίος έχει βραβευθεί για το θαυμάσιο λεξικό του και είπε: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων…». Στην ισπανική γλώσσα η ελληνική έφθασε μέσω της… αγγλικής, διότι τα αγγλικά έχουν πολλές ελληνικές λέξεις! Πράγματι, είναι απίστευτος ο αριθμός των ελληνικών όρων, ιδίως επιστημονικών, που έχουν «εγκατασταθεί» όχι μόνον στην αγγλική, αλλά και σε πολλές άλλες σύγχρονες δυτικές γλώσσες. Πολλές μάλιστα από αυτές τις λέξεις διατηρούν την ωραία αρχαία μορφή τους… μόνο στις ξένες γλώσσες, γιατί στην Ελλάδα έχουν παραφθαρεί ή«απλοποιηθεί»
Και ο Αντράντος συνεχίζει: Τα Ελληνικά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα ζωντανό γλωσσολογικό κλάδο, που ανθεί από μόνος του. Αλλά, από την άλλη πλευρά έχει επιδράσει τεράστια, μέσω διαφόρων και περίπλοκων οδών, πάνω στις υπόλοιπες γλώσσες. Τις βοήθησε να μετατραπούν σε εργαλεία σκέψης και λογοτεχνίας. Κατά κάποιον τρόπο, τα ελληνικά επιζούν σε όλες αυτές και τις εμπλουτίζουν καθημερινά. Γι’ αυτό το λόγο η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια, είναι μία ακόμη γλώσσα με μακρόχρονη παράδοση και ευρεία διάδοση. Αλλά είναι και το πρότυπο ανάπτυξης και ενοποίησης των μοντέρνων γλωσσών.
Τελικά ονόμασε κρυπτοελληνικές τις γλώσσες αγγλική, γαλλική, ιταλική, ισπανικήκαι γερμανική. Διεκήρυξε δε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα…».
Η Μαθηματική Δομή της Ελληνικής Γλώσσας
Εκτός από τα παραπάνω η ελληνική γλώσσα έχει και το μοναδικό φαινόμενο, που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου. Είναι η μαθηματική δομή της, η οποία κάνει πιο έντονη την ελληνοκεντρικότητα του Δυτικού Πολιτισμού.
Κάθε ένα από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου αντιστοιχεί σε ένα φυσικό αριθμό ξεκινώντας από το 1 και καταλήγοντας στο 900. Έτσι, σε κάθε λέξη, αν αντικαταστήσουμε τα γράμματα με τους αντίστοιχους αριθμούς, έχουμε έναν αριθμό ανάλογο με το άθροισμα των γραμμάτων. Ο αριθμός αυτού του αθροίσματος ονομάζεται ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ. Για παράδειγμα: ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284. Ο αριθμός 284 είναι ο λεξάριθμος της λέξης αγαθός.
Εάν, λοιπόν, διάφορες λέξεις που σχετίζονται με ένα θέμα, έχουν όλες το ίδιο άθροισμα, τον ίδιο λεξάριθμο, τότε αποδεικνύεται ότι υπάρχει μία μαθηματική αρμονία και σοφία μεταξύ τους. Για παράδειγμα: ΘΕΟΣ = 9 + 5 + 70 + 200 = 284. ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284. ΑΓΙΟΣ = 1 + 3 + 10 + 70 + 200 = 284. Δηλαδή ΘΕΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ = ΑΓΙΟΣ = 284, πράγμα το οποίο είναι απολύτως αληθινό, διότι η αγιότητα και η αγαθότητα είναι χαρακτηριστικές ιδιότητες που αποδίδονται στον Θεό.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις παρόμοιων συσχετισμών, όπως η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,που έχει λεξάριθμο 554, διότι 4 + 8 + 40 + 70 + 20 + 100 + 1 + 300 + 10 + 1 = 554.Αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = 554 + 565 + 70 + 430 = 1.619. Επίσης:ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 470 + 1.149 = 1.619. Επομένως συμπεραίνουμε ότιΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 1.619. Μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά;
Η εφαρμογή της μαθηματικής δομής της ελληνικής γλώσσας διαπιστώνεται αναλυτικά:
Πρώτο στη λεξαριθμική θεωρία, που είδαμε πιο πάνω και δεύτερο στους υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας, στους οποίους είναι η μόνη γλώσσα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συγκεκριμένους λόγους. Καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο δεν έχει αυτή τη χάρη. Γιατί καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου δεν δέχονται οι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας πλην της ελληνικής και κυρίως της αρχαίας ελληνικής.
Χωρίς την ελληνική γλώσσα είναι αδύνατο να κάνει ούτε βήμα προς τα εμπρός η επιστημονική σκέψη της αύριον. Μόνο την ελληνική δέχονται οι υπολογιστές για τη μαθηματική δομή της και κυρίως για την αρμονική και γεωμετρική της έκφραση και απεικόνιση.
Ο ελληνικός λόγος έχει τρεις ιδιότητες. Ο κάθε φθόγγος εκτός από την φωνητική του αξία, αντιπροσωπεύει συγχρόνως έναν αριθμό και μία μουσική νότα. Οπότε η κάθε φράση δηλώνει ένα λεκτικό νόημα, μία μαθηματική εξίσωση και μία μουσική κλίμακα. Επομένως ο ελληνικός λόγος περιέχει τα πάντα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι η λέξη λόγος ίσως είναι η μόνη αρχαία η οποία περικλείει τρεις έννοιες. Τις έννοιες «φωνή», «λογική» και«αιτία».
