γραφει ο αρισταρχος
Αύριο κλείνει ένας μήνας από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 που έφερε για πρώτη φορά μια κουμουνιστική κυβέρνηση στην εξουσία. Όχι ότι χειραφετηθήκαμε πολιτικά σαν λαός και εκφραζόμαστε με γνώμονα το συμφέρον όλου του Έθνους, αλλά λόγω αγανάκτησης και φόβου για ακόμη χειρότερη διαβίωση στην ίδια μας τη χώρα και μάλιστα από κεντροδεξιούς μετασχηματισμούς και μπροστά στο σλόγκαν “τι χειρότερο να πάθω” ψηφίσαμε διστακτικά τον ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια εδώ ο λαός έπαιξε σε δυό ταμπλό. Και με τον Χωροφύλακα και με τον Αστυφύλακα. Έδωσε ψήφο, παρά τις διαστρεβλωμένες δημοσκοπήσεις, και στους ΑΝΕΛ. Ακραιφνές κεντροδεξιό κόμμα. Με μια συνισταμένη ήρθαν στην εξουσία και οι δύο. Τον αντιμνημονισμό που μεταφράζεται σε πλήρη ανθρωπιστική κατάπτωση και με προοπτική για διεύρυνση σε ακόμη μεγαλύτερες μάζες. Αυτοί που αίολα νόμιζαν πως θα κρατήσουν κάποια από τα υψηλά μισθολογικά προνόμια που τους άφησε τεχνηέντως να κρατούν οι πανέξυπνοι εγκέφαλοι που απεργάσθηκαν όλο το κατάντημά μας. Ή τουλάχιστον αυτοί που το εκμεταλλεύτηκαν κοιτάζοντας πολύ πιο μπροστά από τα δικά μας μυωπικά γυαλιά. “Καλά ήμαστε κι εδώ, κάτι μας έμεινε” Δεν ήξεραν ή δεν μάντευαν ότι η επόμενη στόχευση ήταν αυτοί, αφού πια δεν θα χρειάζονταν την ψήφο τους..
“Και τώρα τι γίνεται;” αναρωτήθηκαν όλοι αυτοί που συντηρούσαν την αναφλεγομένη και μη καιομένη δάδα του μπαμπούλα της αριστεράς από τον εμφύλιο ακόμη. Σε τέτοιο σημείο ώστε το ΚΚΕ να αναστατώνεται πως παραμερίζεται και καπηλεύεται και να φωνάζει με όλες του τις δυνάμεις. “Εδώ βρε, εδώ. Εμείς ήμαστε οι κομουνιστές. Οι άλλοι είναι γιαλαντζή”. Όμως είπαμε. Η συνισταμένη ήταν μία. Το αντιμνημονιακό μίσος και όσοι συνέδραμαν στην γιγάντωσή του. Έτσι βγήκε το σημερινό σχήμα μιας όχι κομουνιστοσοσιαλκεντροδεξιάς παράταξης αλλά μια καθαρά αντιμνημονιακής ορμής.
Με συνθήματα “Όχι μνημόνια, Μέσα στην Ευρώπη κλπ” υπήρχε αλήθεια σώφρων άνθρωπος που θα πίστευε πως στις 26 Ιανουαρίου θα επιδίδαμε ως νέοι Τσιάνο τελεσίγραφο στην Ένωση “Ή μας πάτε στο 2009 ή εμείς… ; ” Εμείς… τι; Έξω από την Ένωση. Χαμός! “Εμείς δεν σας ψηφίσαμε για κάτι τέτοιο. Πόθεν λοιπόν αντλείτε την εξουσία;” Μία ήταν η μετάφραση της ψήφου. “Κάντε κάτι να δω ότι το συζητάτε μ’ αυτούς εκεί πάνω γιατί, με τα συνεχή άκαπνα ΝΑΙ μάλλον η υπόθεση είναι χαμένη ή πουλημένη”. Μου θυμίζει κάποιον λοχαγό στο στρατό όταν υπηρετούσα που έλεγε “Τώρα τρέχουμε. Από μέσα μας βέβαια” Ύστερα από λίγο “Τρέξτε ρε τεμπέληδες…” “Τρέχουμε” απαντούσαμε εμείς. “Πως τρέχετε αφού δεν βλέπω ιδρώτα;” Αυτό ήταν, έλειπε ιδρώτας. Πώς λοιπόν να μας πείσουν ότι έλεγαν και ένα όχι στον Σόϊμπλε και την παρέα του. Είχαμε φτάσει στο σημείο να μας στέλνουν εντολές και οδηγίες μέσω e-mail. Πάλι καλά που δεν γινόταν μέσω face book. Αυτό ήταν η μπουλντόζα που κατέστρεψε το ανάχωμα του κομμουνιστικού φόβου.
Τώρα τι περιμένουμε; Νομίζω ότι οι περισσότεροι που το ψήφισαν είναι υπέρ ευχαριστημένοι γιατί βλέπουν ότι έστω και για ένα 30% θα αποφασίσουμε εμείς τι θα κάνουμε κι ας πάει ύστερα για έγκριση έξω. Από το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα που λέει και ο λαός στις εκλάμψεις της σοφίας του. Όλο αυτό νομίζω πως συνοψίζεται σε ένα δημοσίευμα του Νίκου Χειλά στο Βήμα όπου το περιβάλλον του κ. Σόιμπλε κατέγραψε με αρκετή δόση ειρωνείας, την προσπάθεια του Γιάνη Βαρουφάκη και του Αλέξη Τσίπρα να παρουσιάσουν το αποτέλεσμα του Eurogroup σαν δική τους νίκη. «Γελάσαμε ακούγοντας το, αλλά δεν θελήσαμε να του δώσουμε συνέχεια» είπε η πηγή. «Το κείμενο της συμφωνίας μιλά από μόνο του» είπε. Παράλληλα όμως παραδέχθηκε, ότι «η νέα κυβέρνηση έδειξε ένα σθένος στις διαπραγματεύσεις, που ήταν εντελώς ανύπαρκτο στις προκατόχους της».
Τι λέτε, οι δημοσκοπήσεις να πετάχτηκαν ξαφνικά επάνω για τον Τσίπρα στο τζάμπα;
Αυτό! Τι άλλο; Οι φωνές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ; Σε ένα άλλο πρωτοσέλιδο σχόλιο στα ΝΕΑ περί εσωτερικού πολιτικού κανιβαλισμού υπονοούνται γλαφυρά οι οίκοθεν αντιδράσεις .
Υπομονή, που λέει και ο Χ#Νικολάου. Δεν κρίνεις ένα παιχνίδι στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα. Υπομονή, ο καιρός θα δείξει. Από το πρωί φαίνεται η καλή μέρα; Έ τότε ευτυχείτε! Τέσσερα(;) χρόνια δυνατοί αγώνες. Έτσι δεν θέλαμε;
http://aienaristeyein.com/2015/02/24/διαπραγμάτευση-και-κανιβαλισμός/