Ο επόμενος ΠτΔ δεν μπορεί να είναι ούτε διακοσμητικός, ούτε εκβιάσιμος. Μόνο χρήσιμος.

Μπορεί το πολίτευμα να καθιστά τον ΠτΔ ως διακοσμητικό στοιχείο, όμως η νέα κυβερνηση δεν έχει την πολυτέλεια να χαραμίσει μια θέση μάχης βολεύοντας κάποιον για συμβολικούς ή άλλους λόγους. Ουτε καν ιδεοληπτικούς.
Ο νέος ΠτΔ λοιπόν θα πρέπει να ειναι πρόσωπο που αντικειμενικά μπορεί να προσφέρει στην μάχη που δίνει η Ελλάδα και προβλέπεται να είναι συνεχής.
Σε αυτή την αποφαση δεν χωρούν ούτε μικροκομματικές σκοπιμότητες, να βολέψουμε δηλαδή ακόμα έναν δικό μας, ούτε όμως να τοποθετηθεί πρόσωπο που μπορει να ειναι ωρολογιακη βόμβα για την ίδια την κυβέρνηση!
Φανταστείτε να τοποθετηθεί ένας με βεβαρημένο παρελθόν, έρμαιο των νταβατζήδων δηλαδή και σε μια κρίσιμη στιγμή να βγει κανένας βαρύς φάκελος που να τον αφορά. Τότε η κυβέρνηση θα χάσει ακόμα και το βαρύτερο όπλο που έχει: Το ηθικό πλεονέκτημα.
Ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Καμμένος βρίσκονται σε κάποια λίστα. Γιατί λοιπόν να πάρουν στους ώμους τους βάρη άλλων;
Αναλογιστείτε λοιπόν ποιό πρόσωπο μπορεί να προσφέρει τα μέγιστα στην διαπραγμάτευση που είναι σε εξέλιξη. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Διπλωματικό, εάν πάτε για υποχώρηση, νομικό εάν πάτε για ρήξη.
Να μπορει να κοιτάξει στα ματιά τον Σόιμπλε και να αποδομήσει την επιχειρηματολογία του μνημονίου. Να διεκδικήσει τις αποζημιωσεις και το κατοχικό δανειο. Να συμβάλλει στις εξεταστικές επιτροπές και στην αναθεωρηση του Συντάγματος. Να είναι αποτελεσματικός και όχι κηφήνας. Το κυριότερο; Να μην έχει ακουστει το παραμικρό για την εντιμότητα του.
Και πάρτε την αποφαση με κρύο αίμα.