Ιθαγένεια (με καθαρά νομικο-πολιτικούς όρους) είναι ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει.
Επειδή έχει ανοίξει η συζήτηση για το θέμα και επειδή μιλάμε για παιδιά που κινδυνεύουν να καταστούν “φαντάσματα”, θα πρέπει να έχουμε πλήρη συνείδηση του τι πρεσβεύει ο Ελληνισμός. Πρωτίστως σημαίνει το ατσάλινο χέρι που εμπόδισε για πρώτη φορά στην ιστορία το σπαθί του ισχυρού να υποτάξει τον αδύναμο. Ελληνισμός είναι το δίκαιο που εξανάγκασε ή έπεισε τον δυνατό, ότι επειδή έχει την δύναμη να κάνει κάτι, δεν σημαίνει ότι έχει και το δικαίωμα. Ελληνισμός σημαίνει να υπηρετείς τους ανώτερους…
σκοπούς του ανθρωπίνου γένους, να υποτάσσεις το Εγώ σου για να υπηρετήσεις το Εμείς. Όπου το “Εμείς” υπηρετεί το δίκαιο και την αλήθεια.
Δεν μπορεί λοιπόν ο Ελληνισμός να ανέχεται την ύπαρξη παιδιών που έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, έχουν Ελληνική παιδεία και την αγαπούν, να μην παίρνουν την ιθαγένεια. Πρώτιστο κριτήριο για τον Έλληνα, είναι να αγαπά την πατρίδα του. Όπως άλλωστε ο σύγχρονος ήρωας Στήβεν Λάλας, που τα κρατικοδίαιτα καθάρματα του στέρησαν την ιθαγένεια (!!) που όμως απολαμβάνουν οι Μαντέληδες, οι Τσουκάτοι, οι Κάντες και άλλοι “ελληναράδες”.
Δεν μπορεί αυτός που προσκυνά τους σφαγείς του Ελληνισμού, τον Κεμάλ, τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ να λέγεται Έλληνας και ένα παιδί που βρήκε γέννα στην Ελλάδα, μεγάλωσε στην Ελλάδα και αγάπησε την Ελλάδα να είναι “σκουπίδι”.
Το πως επιβεβαιώνεται η αγάπη ενός παιδιού για την Ελλάδα, είναι πάρα πολύ απλό για να διασφαλίσει ότι οι διάφοροι Τσενάιδες δεν θα την απολάβουν. Η ιθαγένεια άλλωστε είναι προσωπικό κεκτημένο και όχι συλλογική σύμβαση. Εγώ ξέρω Ελληνόπουλα από την Αιθιοπία που προσκυνούν την Ελληνική σημαία όπως δεν την προσκύνησε κανένας πατριδοκάπηλος που την χρησιμοποιούσε για χαρτί περιτυλίγματος προϊόντων κονόμας. Αυτά τα παιδιά δεν μπορεί να μην λέγονται Έλληνες.
Α. Νοταράς