του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Είναι γεγονός, ότι ο αληθινός χαρακτήρας ενός ανθρώπου φαίνεται, όχι τόσο στη νίκη, όσο στην ήττα.
Την αφορμή αυτής της σκέψης, μου έδωσε η άρνηση του τ. πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, να «παραδώσει» ο ίδιος την πρωθυπουργία και το γραφείο που του είχε δώσει ο ελληνικός λαός, στον αντίπαλο του και νικητή των προχθεσινών εκλογών Α. Τσίπρα. Δεν υποτίμησε όμως με αυτόν τον τρόπο τον νέο πρωθυπουργό. Το αντίθετο συνέβη. Εκμηδένισε ο ίδιος ηθικά τον εαυτό του.
Πρόκειται για μια άρνηση του αποτελέσματος των εκλογών και εμμέσως της Δημοκρατίας; Για μια χολωμένη άρνηση της προσωπικής του ήττας; Απόρριψη της αυτοεκτίμησης και της ηθικής ανωτερότητας, στοιχεία δια των οποίων, ο ηττημένος μπορεί να καταπλήξει τον νικητή για το ψυχικό του σθένος; Ποιος ξέρει τις αληθινές αιτίες αυτής της εκκωφαντικής προσωπικής αυτοακύρωσης του και της περιφρόνησης προς τους θεσμούς και προς τη βούληση του λαού. Προς τους στοιχειώδεις κανόνες της καλής κοινωνικής συμπεριφοράς και της ευγένειας.
Τα αξιώματα δε μπορούν να μεγαλώσουν τους μικρούς ανθρώπους, αλλά είναι οι άνθρωποι που κάνουν τα αξιώματα να φαίνονται μεγάλα με την αξία της προσωπικότητας τους. Δυστυχώς, ο σαμαράς μικρός ήρθε και σπιθαμιαίος έφυγε. Ένας ηθικός νάνος πάνω σε ψηλά ξυλοπόδαρα. Το δείχνουν οι πράξεις του! Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι ένας τέτοιος χαρακτήρας συνεργάστηκε με τους κατακτητές στην καταστροφή της χώρας. Η λέξη «μικρό», θα πρέπει εφεξής να προηγείται κάθε ιδιότητας του, όπως μικροπρεπής, μικρόψυχος, μικρόνους, μικρολόγος, μικρόμεγας, ίσως ακόμα και μικροτσούτσουνος!
Από την άλλη, όμως, τον καταλαβαίνω έστω και λίγο. Πώς να παραδώσει κάτι που ποτέ δεν είχε, αφού στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ αληθινός πρωθυπουργός, αλλά ήταν πεσμένος στα τέσσερα; Ένας υπάλληλος και γκαουλάιτερ της Μέρκελ, ποια πρωθυπουργία μπορούσε να παραδώσει;
Ακόμα και αν προσπαθεί να κρύψει την αλαζονία και την ψυχική ανεπάρκεια του, πίσω από πολιτικά προσχήματα και εμφυλιοπολεμικές ανατάξεις, προφανώς για να δικαιολογηθεί μέσω αυτών στους πορωμένους οπαδούς του, που δεν βλέπουν τα χάλια του, αλλά κοιτάζουν τους άλλους.
Μέσα του, έχει το γνώθι σ αυτόν.
Εμμέσως, πλην σαφώς, το ομολόγησε δια της αρνήσεως του να φανεί πραγματικά μεγάλος.
Διότι κανείς, ποτέ, δεν ξέφυγε από τον χαρακτήρα του και από τον εαυτό του….
Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί
Γ.Γ.Γ
http://peritexnisologos.blogspot.gr/2015/01/blog-post_28.html#more