Έχω βαρεθεί ν’ ακούω να ρωτάνε ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, με ύφος χιλίων καρδιναλίων και κουνώντας το δάχτυλο, “πού θα βρει ο Σύριζα τα λεφτά”. “Λεφτά υπάρχουν!”, όπως έλεγε και κάποιος που “τον χάσαμε νωρίς”.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το χρέος ήταν στο τέλος του 2013 στο 175,1% του ΑΕΠ (ή 318,7 δισεκατομμύρια ευρώ) και το ΑΕΠ ήταν στα 182,05 δισεκατομμύρια ευρώ.
Η συζήτηση για το αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι δεν είναι σημερινή, ήταν …
πολύ έντονη το 2012. Με πολλές λεκτικές ακροβασίες, προκειμένου να συνεχίσει το ΔΝΤ να συμμετέχει στο δανεικό πρόγραμμα, το χρέος βαφτίστηκε “μέσες-άκρες” βιώσιμο και στις 27 Νοεμβρίου 2012 το Eurogroup αποφάσισε κάποιες μειώσεις επιτοκίων στα δάνεια της Ελλάδας. Περισσότερη σημασία έχει ωστόσο να δούμε αυτά που περιλαμβάνει το σχετικό κείμενο, (στη φωτο βλέπετε παράθεση παραγράφων), για τη διασφάλιση της αποπληρωμής των δανειστών. Δεν χρειάζεται να δούμε πολλά, δυο μόνο σημεία είναι αρκετά:
“Greece will transfer all privatizations revenues, the targeted primary surpluses as well as 30% of the excess primary surplus to this account, to meet debt service payment on a quarterly forward-looking basis. – Η Ελλάδα θα μεταφέρει όλα τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων, τα πρωτογενή πλεονάσματα του στόχου καθώς επίσης το 30% του υπερβάλλοντος πρωτογενούς πλεονάσματος στο λογαριασμό εξυπηρέτησης του χρέους, για να ανταποκριθεί στην αποπληρωμή του χρέους σε τριμηνιαία βάση”.
“Euro area Member States will consider further measures and assistance, including inter alia lower co-financing in structural funds and/or further interest rate reduction of the Greek Loan Facility, if necessary, for achieving a further credible and sustainable reduction of Greek debt-to-GDP ratio, when Greece reaches an annual primary surplus, as envisaged in the current MoU, conditional on full implementation of all conditions contained in the programme, in order to ensure that by the end of the IMF programme in 2016, Greece can reach a debt-to-GDP ratio in that year of 175% and in 2020 of 124% of GDP, and in 2022 a debt-to-GDP ratio substantially lower than 110%. – Τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης θα εξετάσουν περαιτέρω μέτρα και βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, χαμηλότερη συγχρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία ή/και την περαιτέρω μείωση των επιτοκίων της ελληνικής δανειακής διευκόλυνσης, εφόσον είναι αναγκαίο, για την επίτευξη περαιτέρω αξιόπιστης και βιώσιμης μείωσης του ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ, όταν η Ελλάδα επιτύχει ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, όπως προβλέπεται στο τρέχον μνημόνιο κατανόησης, υπό την αίρεση της πλήρους εφαρμογής όλων των όρων που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα, ώστε να διασφαλιστεί ότι μέχρι το τέλος του προγράμματος του ΔΝΤ το 2016, η Ελλάδα μπορεί να φτάσει σε λόγο χρέους προς ΑΕΠ 175% κατά το έτος αυτό, σε 124% του ΑΕΠ κατά το 2020, και σε λόγο χρέους προς το ΑΕΠ αισθητά χαμηλότερα του 110% το 2022.”
Το πλήρες άρθρο με τα λινκς τεκμηρίωσης (με μπλε) βρίσκεται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2015/01/120-2022.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!
Τα απλά μαθηματικά λοιπόν λένε πώς με το ΑΕΠ στα 182 δισ. ευρώ, η μείωση κατά 65-70%, απ’ το 175% του 2013 στο 110-105% το 2022 είναι (καταρχήν, 0,65ή0,70×182=) 118,3-127,4 δισεκατομμύρια ευρώ, που θα πληρώσει ο Ελληνικός λαός με διάφορα μέτρα στους δανειστές. Επειδή βέβαια θα έχουμε και “ανάπτυξη” (έτσι δεν μας λένε;) και το ΑΕΠ θα αυξάνεται τα επόμενα χρόνια, ο μεγαλύτερος παρονομαστής στο λόγο “χρέος/ΑΕΠ” θα λειτουργεί υπέρ της δημιουργικής λογιστικής, μειώνοντας το λόγο “χρέος/ΑΕΠ”. Μόνο που εκτός απ’ τη μείωση του χρέους θα έχουμε και κάτι τόκους να πληρώνουμε, που προστίθενται στα πιο πάνω 118-127 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ερώτημα λοιπόν είναι καίριο: Πού θα τα βρουν όλα αυτά τα χοντρικά 120 δισεκατομμύρια ευρώ ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος κι όλοι όσοι θεωρούν το χρέος στο 175% του ΑΕΠ ως βιώσιμο; Μα φυσικά συνεχίζοντας να ξεζουμίζουν τους πολίτες, συνεχίζοντας να σκοτώνουν την πραγματική οικονομία, συνεχίζοντας να ξεπουλούν ό,τι έχει μείνει απούλητο στη δημόσια περιουσία, συνεχίζοντας να δημεύουν τις ιδιωτικές περιουσίες με φόρους-χαράτσια, συνεχίζοντας να οδηγούν τους νέους στην ξενιτειά. Αυτή δεν είναι η μνημονιακή πολιτική; Αυτό δεν κάνουν τέσσερα χρόνια τώρα;
Ας βάλουμε λοιπόν ένα καθρέφτη μπροστά τους, να μας απαντήσουν οι ίδιοι πού θα βρουν 120 δισεκατομμύρια για να πληρώσουν στους δανειστές μέχρι το 2022. Γιατί, αν συνεχίσουμε έτσι, μπορεί το χρέος να είναι βιώσιμο, αλλά οι πολίτες μάλλον δεν θα είναι!