Από την Σοφια
Η αποστροφή του λόγου του αντιπρυτάνεως Τζιφόπουλου, που καταγγέλθηκε και προκάλεσε την αντίδραση των πάντων και την παραίτησή του, είναι ενδεικτική της ασύλληπτα στρεβλωμένης αντίληψης της πραγματικότητας από την επικρατούσα ελίτ.
Αυτό που συνάγεται από τα λόγια του είναι, ότι η ελίτ των πανεπιστημίων αντιλαμβάνεται την ασυδοσία, την περιφρόνηση, την βαρβαρότητα, τον τραμπουκισμό, την οργανωμένη αλητεία, την βιαιοπραγία και την καφρίλα, ως ελευθερία έκφρασης και δημοκρατία, ενώ ο σεβασμός, η αισθητική, η ευταξία, η λειτουργικότητα, γίνονται αντιληπτά ως αποτελέσματα
“φασιστοποίησης”!
Το αυτονόητο θα ήταν τα πανεπιστήμια να είναι χώροι καθαροί με αρμονία, αισθητική, ηρεμία, ευγένεια, μέσα στους οποίους νέοι άνθρωποι -που έχουν βγάλει τα μάτια τους στο διάβασμα για να μπουν- έρχονται για να πάρουν γνώση, κι όχι σκουπιδότοποι με κάθε είδους βρώμα και σκουπίδια.
Ο σεβασμός για τον χώρο και την προαγωγή της επίτευξης του σκοπού, που θα έπρεπε, θεωρητικά, να είναι δημιουργία επιστημόνων, ξεκινά από τους δημιουργούς του χώρου -κι εκεί σίγουρα υπήρχε- περνά από τους διαχειριστές και τους εργαζόμενους του χώρου (πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις καθηγητές κ.λπ.) και εμπνέεται στους χρήστες του χώρου, στους φοιτητές, οι οποίοι θα βρίσκονται εκεί για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα όσο να επωφεληθούν της προσφοράς της Πολιτείας και μετά οφείλουν να αφήσουν τον εύτακτο καθαρό χώρο, όπως τον βρήκαν, στους επόμενους χρήστες.
Κι ένας χώρος μέσα στον οποίον και προς τον οποίον επικρατεί σεβασμός και τιμή απ’ αυτούς που τον χρησιμοποιούν, ανταποδίδει την ενέργεια που του έρχεται.
Όσο τιμάς έναν χώρο για αυτό που σου δίνει, τόσο μεγαλύτερη και υψηλότερης ποιότητας θα γίνεται η προσφορά του. Τόσο υψηλότερη γνώση θα καλέσει για να σου μεταδοθεί.
Κι αυτό το αυτονόητο εδώ δεν υπάρχει!!
Και δεν υπάρχει, επειδή δεν υπάρχει Ακεραιότητα από μέρους των αρχών του χώρου. Κι ο λόγος που δεν υπάρχει ακεραιότητα είναι επειδή είναι εξαρτημένες από «κομματικό κράτος».
Το “κομματικό κράτος» κι οι πάσης φύσεως κομματικές δυνάμεις έχουν αλώσει την Πολιτεία, την έχουν καταλάβει και δρουν εδώ και δεκαετίες ως αυτόνομος παρασιτικός οργανισμός που τρέφεται και απομυζά τον ξενιστή, μέσα στον οποίον έχει φωλιάσει, εξαντλώντας τον αργά και μεθοδικά.
Αυτές οι δυνάμεις που έχουν αλώσει την εξουσία και έχουν επιβάλει τον εαυτό τους ως πολιτειακή πραγματικότητα, αντιλαμβάνονται τα πανεπιστήμια ως πελατολίβαδα κι όχι ως χώρους όπου η Πολιτεία προσφέρει για να διακινείται υψηλή γνώση.
Αυτές οι δυνάμεις, που παρασιτούν μέσα στην Πολιτεία και που δεν έχουν δώσει ποτέ απολύτως τίποτα δικό τους εκμεταλλεύονται αυτήν την παροχή και χρησιμοποιούν τα πανεπιστήμια ως επωαστήρια πελατών -οπαδών που θα συνεχίσουν να τις τρέφουν και να διαιωνίζουν την ύπαρξή τους.
Οι δυνάμεις αυτές γνωρίζουν ότι όσο πιο νέα ψαρευτεί η πελατεία, τόσο σταθερότερη και φανατικότερη είναι κι όσο περισσότερη τόσο μεγαλύτερο μερίδιο επιχορηγήσεων θα διεκδικήσουν από την Πολιτεία προς την επιχείρησή τους!
Όταν είσαι επαγγελματικά ή συναισθηματικά μέρος του “κομματικού κράτους” είσαι ανεκτικός και δεκτικός σε κάθε τι που κάνουν οι διαχειριστές της κομματικής επιχείρησης. Θα αφεθείς μ’ εμπιστοσύνη να αποφασίσουν αυτοί για σένα, και μετά θα εθελοτυφλήσεις και θα εφεύρεις κάθε άλλοθι και κάθε είδους επιχείρημα για να δικαιολογήσεις ό,τι κι αν κάνουν.
Για αυτό ο αγώνας δρόμου γίνεται για να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν την αντίληψη της πραγματικότητας έτσι όπως τους βολεύει, σε όσο το δυνατόν νεώτερη ηλικία.
Όσο νεώτερο είναι το άτομο όταν θα εγκατασταθεί ο προγραμματισμός για το πώς να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα τόσο σταθερότερος παραμένει, γιατί το νεαρό της ηλικίας, λόγω της έλλειψης εμπειριών και κατά συνεπείαν διακρίσεως, ερωτήσεων και αντιρρήσεων, καθιστούν ευκολότερη την εγκατάσταση του προγραμματισμού.
Έτσι, μετά είναι σχεδόν αδύνατον να αντιληφθεί το άτομο είτε την στρέβλωση στην αντίληψη, είτε το “λογισμικό” που την έχει δημιουργήσει και “την τρέχει”!
Μ’ αυτόν τον τρόπο το άτομο γίνεται διαχειρίσιμο και προβλέψιμο, κι όσο πιο διαχειρίσιμος και προβλέψιμος είναι ο “πελάτης” τόσο μεγαλύτερη άνεση κινήσεων παρασιτισμού εις βάρος της χώρας, έχουν οι δυνάμεις που έχουν δημιουργήσει αυτό το σύστημα!!
Κοιτάξτε γύρω σας… τι βλέπετε;
Κι οι πρυτανικές αρχές είναι κι αυτές άρρηκτα δεμένες μ’ αυτές τις δυνάμεις και είναι πλήρως εναρμονισμένες με τα ιδεολογήματα και τους προγραμματισμούς που πλασάρονται στον χώρο για να δικαιολογήσουν αυτό το ελεεινό νταραβέρι που γίνεται από σφετεριστές και καταπατητές του πανεπιστημιακού χώρου.
Έτσι τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι κι η κατάσταση δεν αντέχεται διαμαρτυρήθηκαν κι οι ίδιοι! Αλλά ως φορείς των προγραμματισμών και των στρεβλώσεων αυτό που βγήκε προς τα έξω δεν ήταν το αίτημα για το αυτονόητο, αλλά η στρεβλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας.
Κι αφού ελευθερία και δημοκρατικότητα είναι το ασύδοτο καφριλίκι, ο τραμπουκισμός κι μετατροπή κάθε χώρου σε χωματερή δια της βίας, αυτομάτως το αντίθετο, ο σεβασμός, η τάξη, η αισθητική, η λειτουργικότητα κι η επιτέλεση του σκοπού για τον οποίον προορίσθηκε ο χώρος του πανεπιστημίου είναι αποτέλεσμα “φασιστοποίησης”!
Έτσι αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα η ελίτ, οι ταγοί των ιδρυμάτων που η Πολιτεία όρισε κάποτε ως χώρους προσφοράς γνώσης κι επιστήμης… Όλα τα άλλα, κι ό,τι παράγεται πλέον απ’ αυτούς τους χώρους ως νοοτροπία κι ως πρακτική είναι φυσική συνέπεια.
“Φασιστοποιημένοι” χώροι ξένων πανεπιστημίων
“Δημοκρατικοί” χώροι “ευαισθητοποιημένων” με “ελευθερία έκφρασης”
