Απορία…

Ακούω στο Σκάι «όλοι μαζί μπορούμε» τις παροτρύνσεις για προσφορές μεταξύ άλλων, και φαρμάκων. Ποτέ στην ζωή μου δεν θυμάμαι να είχα περίσσευμα φαρμάκων. Οταν ήμουν μικρός, πριν από την κατοχή, μας θέριζε η ελονοσία. Θυμάμαι τότε ότι έπαιρνα «κινίνο» που πίκριζε και έκλαιγα πριν το πάρω. Αλλά δεν θυμάμαι να είχαμε περίσσευμα σε καμιά σακούλα. Αργότερα, στο γυμνάσιο, στο πανεπιστήμιο, στο στρατό κτλ. πάντοτε, κάποιος γιατρός μου έγραφε την συνταγή, αγόραζα από το φαρμακείο τα φάρμακα και τα κατανάλωνα σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Ποτέ, μα ποτέ, δεν θυμάμαι να μου περίσσευαν φάρμακα.
Πως λοιπόν εξηγείται ότι ο κόσμος μπορεί να προσφέρει φαρμακα;
Ξενιτεμένος