Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία οδήγησε σε υπερσυγκέντρωση του πλούτου και σε ακύρωση των λαών.

Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με έρευνα της Credit Suisse, ενώ το 1% των Ελλήνων κατέχει το 56,1% του πλούτου της Ελλάδας. Προφανώς αυτό το 1% των Ελλήνων, αισθάνεται περισσότερο ότι ανήκει και πράγματι ανήκει στο 1% της διεθνούς οικονομικής ελίτ και όχι φυσικά στο έθνος των Ελλήνων, όπου προφανώς αισθάνεται ότι ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία του υπολοίπου 99%.
Σύμφωνα ακόμα με την ίδια έρευνα, τη μεγαλύτερη αύξηση του πλούτου του, την πραγματοποίησε αυτό το παγκόσμιο 1% στο χρονικό διάστημα από 2007 μέχρι σήμερα και ιδίως τον τελευταίο καιρό. Ποια παγκόσμια κρίση λοιπόν; Ποιος προκάλεσε την υποτιθέμενη παγκόσμια κρίση; Για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι το χρήμα δεν χάθηκε, απλά άλλαξε τσέπες και συγκεκριμένα πήγε στις τσέπες εκείνων που προκάλεσαν και έλεγξαν εύκολα την κρίση.
Αυτό το 1% (ντόπιο και ξένο) είναι η διεθνής ελίτ που επιδιώκει την εξάπλωση της παγκοσμιοποίησης και ηγείται αυτής, παρακάμπτοντας τα εθνικά κράτη, τα οποία της είναι εμπόδια, ελέγχοντας εύκολα τις αντιπροσωπευτικές τους κυβερνήσεις. Σε ότι αφορά το ευρωπαϊκό  1% , αυτό είναι εκείνο που προσπαθεί να μετακυλίσει τις ζημιές του στους ευρωπαϊκούς λαούς επιβάλλοντας σκληρή λιτότητα με ηγέτιδα τη γερμανική ελίτ.
Γιατί καταφέρνει να επιτυγχάνει τα σχέδιά του αυτό το 1%;
1) Γιατί διαθέτει απεριόριστο πλούτο, με τον οποίο μπορεί να ελέγχει απόλυτα τις αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις των κρατών και τα ΜΜΕ τους, ενώ το διάσπαρτο 99% διαθέτει μόνο τα αναγκαία μέσα της επιβίωσης και όχι πάντα. Μάλιστα από αυτό το 99%, το παγκόσμιο 50% είναι πάμφτωχο, διαθέτοντας, λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου και 2) Γιατί μπορεί εύκολα να συνεννοηθεί και να συντονιστεί σε αντίθεση με το ασυντόνιστο και τεχνητά διαιρεμένο 99%.
Όπως γίνεται αντιληπτό στον καθένα μας, το αντίπαλο δέος αυτής της διεθνούς ελίτ είναι η κατάργηση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας την οποία ελέγχει απόλυτα και τη διεύρυνση της δημοκρατίας στους πολίτες, καθώς και η εφαρμογή δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα επιβάλει την αναδιανομή του πλούτου.
Πέτρος Χασάπης