Το Ελληνικό εκλογικό σώμα κρατάει την ανάσα του από την αγωνία…

Κορυφώνεται η πολιτική «μάχη» για την ψήφο εμπιστοσύνης και όλο το εκλογικό σώμα των Ελλήνων κρατάει την ανάσα του από την αγωνία.
Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων ΔΕΝ έχει καμμία πολιτική αρμοδιότητα σε κάτι.
Το εκλογικό σώμα των Ελλήνων το ρωτάνε μόνο μια φορά στα τέσσερα χρόνια, ποιος επαγγελματίας πολιτικός του φαίνεται πιο όμορφος, ώστε να έχει την ευκαιρία να διαλέξει εκείνον που λέει τα καλύτερα ψέμματα. Αυτό ονομάζεται στην νομική διάλεκτο “λαϊκή κυριαρχία”. Και μάλλον πρέπει να βρίσκει σύμφωνους όλους τους νομικούς της χώρας. Του δικαστικού σώματος συμπεριλαμβανομένου.
Οι μόνοι, από το εκλογικό σώμα των Ελλήνων, που μπορούν να ισχυριστούν πως έχουν κάποια …πολιτική ειδικότητα/αρμοδιότητα είναι οι συζευγμένοι άρρενες μέλη του σώματος. Αυτή δε η κρίσιμης σημασίας πολιτική τους αρμοδιότητά είναι: Χειριστής Τηλεκοντρόλ Οικογενείας.
Δεν είναι και λίγο! Να μπορείς να διαλέγεις το τηλεοπτικό κανάλι το οποίο ανήκει σε κάποιον πάμπλουτο πατριώτη, συνήθως εφοπλιστή ή εργολάβο ή κάτι άλλο πιο πατριωτικό, και το οποίο σκίζεται να σε ενημερώσει ώστε να μη μάθεις ποτέ ούτε ποιοι τα πήρανε και τα παίρνουνε χοντρά τόσα χρόνια, ούτε ποιοι σου λένε ψέμματα. Ούτε και ποιοι έπρεπε να τους είχαν μπαγλαρώσει όλους, αλλά δεν κάνουν τίποτε.
Λίγο είναι;
Η “ψήφος εμπιστοσύνης” είναι ένα ακλόνητο θεσμικό στοιχείο του “δημοκρατικού” μας πολιτεύματος. Μας δείχνει αν έχει η κυβέρνηση την “αρχή της δεδηλωμένης” (μη με ρωτάτε τι θα πει, κακά λόγια δεν μεταφράζω).
Επίσης όποια κυβέρνηση πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, μετά και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρεί τον εαυτό της πανίσχυρο. Και ότι δεν πέφτει με τίποτε.
Αν και μια κυβέρνηση, εκείνη η τελευταία του Γ. Α. Παπανδρέου, πήρε μεν ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά σε τρεις μέρες …κάπως παραπάτησε και έπεσε. Ευτυχώς όμως δεν χτύπησε κανείς. Είναι όλοι τους γεροί. Και έξω. Ακόμα.
Θραξ Αναρμόδιος