Του Παναγιώτη Τσολάκη
Στην τελευταία του θητεία ως πρόεδρος της δημοκρατίας ο Κ. Καραμανλής σε μια ερώτηση δημοσιογράφου εξεστόμισε τη φράση. «Η Ελλάς μετεβλήθη εις ένα απέραντο φρενοκομείο»
Αν ζούσε σήμερα, η πιθανή φράση που θα εκστόμιζε θα ήταν: «Η Ελλάς μετεβλήθη εις χώρα κανιβάλων με ανθρωποφάγους φύλαρχους»
Όλοι γνωρίζουν ότι το φρενοκομείο είναι ένας καλά φυλασσόμενος χώρος, σιδερόφραχτος και με αμπάρες και ότι το προσωπικό που το εποπτεύει μπορεί να χρησιμοποιεί κάθε κατασταλτικό μέσο για να μην «εξεγερθούν» οι έγκλειστοι σε αυτό.
Η πιο διαδεδομένη , εύχρηστη και αποδοτική κατασταλτική μέθοδος αποδείχτηκε ότι είναι η χρήση φαρμακευτικών ουσιών. ΟΙ ατίθασοι γίνονται αρνάκια και οι άλλοι σε ήπια ή ολική νάρκη.
Η Ελλάδα είναι ένας ξεχωριστός χώρος πλέον, με ειδικούς και επιλεγμένους τρόπους επιτήρησης, όπου το πολιτικό κυβερνητικό προσωπικό εκτελεί και εφαρμόζει τις οδηγίες εκείνων που έχουν στην κατοχή και νομή τους το φρενοκομείο (έχουν υπογεγραμμένο παραχωρητήριο! Αυτοί που το υπέγραψαν είναι και οι δήθεν υπερασπιστές της ύψιστης ιδέας ότι η κυριαρχία, η ιστορία , η γλώσσα η εδαφική ακεραιότητα ενός κράτους – έθνους, δεν εκχωρούντα, δεν παραχαράσσονται και δεν παραχωρούνται).
Τα κατασταλτικά φάρμακα, μέσα ενημέρωσης, κοινώς προπαγάνδα, χορηγούνται ασύστολα, αρκεί να επιτευχθεί το αποτέλεσμα με όποιο κόστος. Να βρίσκεται δηλαδή η κοινωνία του φρενοκομείου σε διαρκή ελεγχόμενη νάρκη κι όπου χρειάζεται απομόνωση η και ολική νάρκη. Άλλωστε με τα ψυχοφάρμακα μπορεί να επιτευχθεί και η φυσική εξόντωση των ενοχλητικών «φρενοβλαβών» ασθενών.
Το προσωπικό που εποπτεύει και ελέγχει το φρενοκομείο επιλέγεται (από το αόρατο κυβερνείο) μετά από ειδικά τεστ και εξετάσεις και προσλαμβάνεται όταν θα έχει δεσμευτεί απολύτως ότι θα εκτελεί πιστά τις εντολές και τις οδηγίες που θα του ανατίθενται.
Μερικά από τα τεστ και τις εξετάσεις είναι: Να μπορείς να πείθεις την κοινωνία ότι «Λεφτά υπάρχουν» (υποτίθεται για την ευημερία της κοινωνίας και ύστερα να πείθεις ότι εννοούσες ότι η κοινωνία έπαιρνε υπερβολικά λεφτά, έχει λεφτά, η χώρα έχει φυσικό πλούτο και άρα χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό να μας τα παίρνει!
Να μπορείς να πείθεις την κοινωνία ότι αυτόν τον μηχανισμό θα τον σχίσεις κι ύστερα να την πείθεις ότι πρέπει, (ακόμα και σχισμένο!) να τον εφαρμόζεις σαν ευαγγέλιο.
Να πείθεις την κοινωνία ότι σταυρώνοντας της θα την αναστήσεις! (απλά θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι την Δευτέρα Παρουσία!)
Να πείθεις τους βουλευτές ότι είναι το βαρύτατο αμάρτημα να ρίχνεις την κυβέρνηση! (και να σε πείθει αυτός που το έπραξε!)
Να πείθεις τους βουλευτές που η κοινωνία εξέλεξε με άλλα κόμματα (αντίθετα με την κυβερνητική πολιτική) να ανεξαρτητοποιούνται (για να μπορείς να τους χρησιμοποιείς, δημοσιοποιώντας μάλιστα χαμογελαστές φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό για να περάσεις το μήνυμα ή να τους πείθεις από τα κάγκελα να ανέβουν στο Facebook, δημιουργώντας το κλίμα που η εξουσία επιθυμεί. Δυστυχώς στους ΑΝΕΛ άργησαν να ακούσουν τα καμπανάκια που ηχούσαν για την πυρκαγιά που υπόβοσκε στα θεμέλιά τους).
Να πείθεις κρατικούς και δικαστικούς λειτουργούς να διαψεύδουν ότι κυκλοφορεί από ρεπορτάζ και έχει οσμή σκανδάλου, αλλά και να αποκρύπτουν ακόμα και δικαστικές έρευνες που αποδεικνύουν ωμές παρεμβάσεις στο πολιτικό γίγνεσθε της χώρας.
Να πείθεις την κοινωνία, εδώ μπαίνει η μεγαλύτερη βαθμολογία, και να την οδηγείς στην εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, αυτή δηλαδή που το αόρατο κυβερνείο ενέκρινε!
Να πείθεις την κοινωνία ότι η τεθλασμένη γραμμή είναι συντομότερη της ευθείας!
Έριξαν την κοινωνία σε έναν λαβύρινθο και την έχουν πείσει ότι έχουν και αυτοί, όπως ο Θησέας, μια Αριάδνη που θα τους δώσει τον Μίτο που οδηγεί στην έξοδο.
Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτοί γνωρίζουν ότι η Αριάδνη είναι τώρα ο Μινώταυρος και κοιμούνται ήσυχοι γιατί πιστεύουν ότι ο Μινώταυρος θα κρατήσει την υπόσχεση της ασυλίας που τους έδωσε! Για αυτό μαζεύονται όλοι στα πρωθυπουργικά, υπουργικά πηγαδάκια της ασυλίας.
Κάποιοι ρομαντικοί Θησέες περιμένουν τον Μινώταυρο αλλά δεν γνωρίζουν από πού και πότε θα εμφανιστεί. Το σύστημα έχει αντοχή και περιμένει ή να λακίσουν ή να αποκοιμηθούν από την αγωνία και την αναμονή!
Οι άνθρωποι του φρενοκομείου δεν αισθάνονται ενοχές, έχουν την αίσθηση (αχ αυτά τα παραισθησιογόνα!) ότι επέλεξαν τους πιο ειδικούς που θα τους βοηθήσουν να ανανήψουν και να μετατρέψουν το φρενοκομείο σε κανονική κοινωνία.
Οι άνθρωποι έχουν άλλωστε μια τάση να ξανά επιλέγουν το δυνάστη τους! Να φταίει τάχα ο φόβος; Να φταίει τάχα η ψυχότροπη ουσία που διοχετεύεται μέσα από την δήθεν ενημέρωση ή μήπως φταίει το μαγικό ραβδάκι της μάγισσας.
Μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος δεν φταίει για όσες δοκιμασίες περνάει από τις λαθεμένες πολιτικές του επιλογές. Τον έχουν πείσει και για αυτό…
