Βγήκαν τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ για την ηλεκτρική ενέργεια στο 8μηνο Ιαν-Αυγ 2014 και η λιγνιτική παραγωγή επιμένει να παραμένει μόλις στο 46%. Όσο πιο χαμηλό γίνεται το ποσοστό αυτό, τόσο πιο αυξημένα κόστη θα έχει το σύστημα ηλεκτροπαραγωγής, αφού ο λιγνίτης έδινε, δίνει και θα συνεχίσει να δίνει τη φθηνότερη κιλοβατώρα.
Στο τέλος Φεβρουαρίου είχε δημοσιευθεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του μέλους ΔΣ της ΕΒΙΚΕΝ, της Ένωσης των ενεργοβόρων βιομηχανιών, κ. Αντ. Κοντολέοντα, με τίτλο “Η συνεχιζόμενη μείωση της λιγνιτικής παραγωγής υπονομεύει την Ανάπτυξη”. Στο άρθρο του αυτό ο κ. Κοντολέων επεσήμαινε ότι …
“είναι σαφές ότι η επανεκκίνηση της ελληνικής βιομηχανίας προϋποθέτει ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας και αυτό στον ηλεκτρισμό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την διατήρηση της λιγνιτικής παραγωγής τουλάχιστον στο επίπεδο της παραγωγής των 27.500GWH του 2010-2012“.
Λίγο αργότερα, στο τέλος Απριλίου, ο Πρόεδρος της ΔΕΗ μιλώντας σε συνέδριο, είχε πει ότι η λιγνιτική παραγωγή θα είναι φέτος 25.500GWh. Τα στοιχεία του ΑΔΜΗΕ για το πρώτο τρίμηνο 2014 έδειχναν πράγματι μια αύξηση 10% στη λιγνιτική παραγωγή ως προς το 2013, παρέμενε όμως μόνο στο 48% του ενεργειακού μείγματος έναντι 47% το ίδιο διάστημα του 2013.
Ωστόσο φαίνεται ότι στη συνέχεια τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του 7μήνου Ιαν-Ιουλ 2014, η λιγνιτική παραγωγή ήταν 4,68% αυξημένη σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα και η συμμετοχή του λιγνίτη είχε πέσει στο 46%. Φάνηκε αμέσως ότι οι 25.500GWh δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθούν. Εκείνο το οποίο αυξήθηκε εντυπωσιακά ήταν οι εισαγωγές ηλεκτρισμού, που ήταν στο 15%.
Τώρα λοιπόν που βγήκαν τα στοιχεία του 8μήνου Ιαν-Αυγ 2014, η συμμετοχή του λιγνίτη παραμένει στο 46%, καθώς το μήνα Αύγουστο ήταν ακόμα πιο χαμηλά, στο 43% και είναι μόλις 3,03% αυξημένη σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα: 15526GWh φέτος έναντι 15069GWh πέρυσι. Η κατάσταση δεν αναμένεται να βελτιωθεί το επόμενο δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου, καθόσον παραδοσιακά είναι οι μήνες της πιο χαμηλής ζήτησης ενέργειας και τα μεσημέρια θα υπάρχει ακόμα παραγωγή απ’ τα φωτοβολταϊκά. Ουσιαστικά οι δυο τελευταίοι μήνες του έτους, Νοέμβριος-Δεκέμβριος είναι που θα κρίνουν το τελικό επίπεδο της συμμετοχής του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή.
Η συμμετοχή των εισαγωγών στην κάλυψη της ζήτησης αυξήθηκε κι άλλο, ανεβαίνοντας στο 16%. Η χώρα πρέπει να παράγει, αλλά αυξάνονται οι εισαγωγές, επιβαρύνοντας το ισοζύγιο συναλλαγών.
Πώς όμως να παράγει η χώρα, όταν βλέπουμε στο σχετικό διάγραμμα του ΑΔΜΗΕ τη ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας απ’ τα λιγνιτωρυχεία να έχει μειωθεί στο 8μηνο 2014 κατά 11,9% σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα; Η μείωση αυτή δείχνει καθαρά την υπολειτουργία του ηλεκτροκίνητου εξοπλισμού των λιγνιτωρυχείων, των μεγάλων ειδικών εκσκαφέων και των μεταφορικών ταινιών. Την απάντηση στο ερώτημα “γιατί μειώνεται η ζήτηση στα ορυχεία” την έχει δώσει ήδη απ’ το Φεβρουάριο ο κ. Κοντολέων: “Από την εξέταση των οικονομικών αποτελεσμάτων της ΔΕΗ διαπιστώνεται ότι μετά την απομάκρυνση του προσωπικού των ορυχείων και την ανάληψη της δραστηριότητας σε μεγάλο βαθμό από εργολάβους το κόστος προς τρίτους αυξήθηκε τόσο πολύ που αναιρεί σε ποσοστό 80% την μείωση του κόστους μισθοδοσίας και τελικά οδηγεί σε αύξηση του κόστoυς των ορυχείων ανά MWH λόγω της συνεχώς μειούμενης παραγωγής από λιγνιτικούς σταθμούς“. Αντί να δουλεύει ο ιδιόκτητος ηλεκτροκίνητος εξοπλισμός της ΔΕΗ, υποκαθίσταται όλο και περισσότερο από εργολαβικό εξοπλισμό. Ακόμα χειρότερα, ο εργολαβικός εξοπλισμός είναι πετρελαιοκίνητος, οπότε χρειαζόμαστε εισαγωγές πετρελαίου κι επιβαρύνουμε το ισοζύγιο συναλλαγών. Αν δούλευε περισσότερο ο ηλεκτροκίνητος εξοπλισμός θα έκαιγε ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο παράγεται πάμφθηνα δίπλα στα ορυχεία, απ’ τους λιγνιτικούς ατμοηλεκτρικούς σταθμούς. Κι ακόμα, πολύ χειρότερα, ο εργολαβικός εξοπλισμός παράγει λιγνίτη υποβαθμισμένης ποιότητας.
Κάποτε πήγαν οι Γερμανοί στην Ινδία, τμήμα τότε της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, και είδαν εργάτες να κατασκευάζουν δρόμους με φτυάρια κι αξίνες. Ρώτησαν γιατί δεν χρησιμοποιούν μηχανήματα και πήραν την απάντηση “για να αυξήσουμε την απασχόληση και να μειωθεί η ανεργία”. Οπότε ο χλευαστικός αντίλογος των Γερμανών ήταν “τότε βάλτε τους να σκάβουν με κουτάλια αντί για φτυάρια, θα απασχολήσετε κι άλλους“. Τα μηχανήματα είναι που κάνουν μια οικονομία παραγωγική και ανταγωνιστική, αλλά εδώ φθάσαμε να μην βάζουμε να δουλεύουν οι μεγαλύτεροι εκσκαφείς της χρεοκοπημένης χώρας.
Σύμφωνα με τα οικονομικά αποτελέσματα Α’ εξαμήνου 2014, που ανακοίνωσε στις 28 Αυγούστου η ΔΕΗ, “H μείωση του αριθμού του μισθοδοτούμενου τακτικού προσωπικού ανήλθε σε 885 εργαζόμενους, από 19.854 την 30.6.2013 σε 18.969 την 30.6.2014“. Πριν από 22 χρόνια, στο τέλος του 1992 η ΔΕΗ είχε συνολικά 28.992 άτομα. Ένα χρόνο αργότερα, στο τέλος 1993, η ΔΕΗ βρέθηκε με 36.670 άτομα, καθώς η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, μόλις την έριξε ο Σαμαράς και πήγε σε εκλογές, βάλθηκε να διορίσει όποιον προλάβαινε, όπου προλάβαινε. Απ’ τα 36.670 άτομα του 1993 φθάσαμε τον Ιούνιο 2014 στα 18.969 άτομα, σχεδόν στα μισά (51,7%) και σ’ αυτά περιλαμβάνονται οι προσλήψεις του 1993, που ήταν κυρίως στην Αθήνα. Πώς να μην αδειάσουν μετά οι παραγωγικές θέσεις σε λιγνιτωρυχεία, ΑΗΣ και δίκτυα; Σαμαράς και Βενιζέλος μπορούν αν θέλουν να τα μηδενίσουν κιόλας, έχουν φθάσει την ανεργία στα 1,3 εκατ. άτομα, αλλά, αν νομίζουν ότι η χώρα θα έχει ρεύμα, είναι μακριά νυχτωμένοι. Εκτός κι αν ποντάρουν να φθάσουν τις εισαγωγές ηλεκτρικού στο 90%, κουβαλώντας το ρεύμα με καράβια, αφού καλωδιακές διασυνδέσεις δεν υπάρχουν.
Στο λιγνίτη υπάρχει σημαντική δυνατότητα δημιουργίας θέσεων εργασίας, με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την οικονομία. Αλλά ο Μανιάτης επιμένει να βάζει αιολικά, αξιοπιστίας ισχύος 10% κατά τη Μελέτη Επάρκειας Ισχύος 2013-2020 του ΑΔΜΗΕ, που εξασφαλίζουν δουλειές για τη γερμανική και την ισπανική βιομηχανία. Ζήτω λοιπόν το εθνικό μας success story!
Τα λινκς τεκμηρίωσης (με μπλε) βρίσκονται στο http://greeklignite.blogspot.gr/2014/09/success-story-46-8.html και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!