Αν δεν ανοίξουμε το πολιτικό και οικονομικό σύστημα, θα συνεχίσουν να δυναμώνουν τα παράσιτα, ενώ ο λαός θα εξαθλιώνεται.

Οι δύο μεγαλύτερες πληγές της χώρας μας από τότε που διώξαμε τον τούρκο κατακτητή είναι το κλειστό πολιτικό της σύστημα και το κλειστό οικονομικό της σύστημα. Στα κλειστά συστήματα, πάντα η εξουσία και ο πλούτος συσσωρεύονται σε λίγους ισχυρούς ενώ οι πολλοί εξαθλιώνονται. Δείτε για παράδειγμα πως λειτούργησε το κλειστό νομισματικό σύστημα της Ευρωζώνης. Συσσώρευσε τον ευρωπαϊκό πλούτο στις ισχυρές οικονομικά χώρες του Βορρά.
Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας είναι κλειστό. Δηλαδή δεν επιτρέπει την ελεύθερη ανανέωσή του με πρόσωπα και ιδέες, παρά μόνο ελεγχόμενα και με τους όρους που έχει προκαθορίσει το ίδιο. Το κλειστό πολιτικό σύστημα καθορίζεται από το Σύνταγμα και φυσικά από τον εκλογικό νόμο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η εξουσία να συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων οικογενειών και σε όσους νέους πολιτικούς επιλέγονται από αυτές.
Νομίζουμε πως με το να ψηφίσουμε νέα πολιτικά πρόσωπα κάτι θα αλλάξει. Δυστυχώς όμως παρατηρούμε πως οι νεοεισερχόμενοι στην πολιτική είναι πολύ σκληρότεροι «Ηρακληδείς» του ισχύοντος πολιτικού συστήματος από τους παλιούς. Είναι σκέτοι πολιτικοί “μουτζαχεντίν” για την προστασία του υπάρχοντος συστήματος. Εξάλλου γι’ αυτό Σαμαράς και Βενιζέλος επέλεξαν για το δεύτερο θερινό τμήμα της Βουλής τους νέους βουλευτές τους, προκειμένου να μην έχουν απρόοπτη αντίδραση από κάποιον παλιό, στα επώδυνα αντιλαϊκά νομοθετήματα που περνούν.
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με το κλειστό οικονομικό μας σύστημα. Αυτό καθορίζεται από τον έλεγχο των στροφίγγων χρηματοδότησης της εσωτερικής αγοράς, από μια οικονομική ολιγαρχία διαπλεκόμενη με την πολιτική ολιγαρχία. Η χρηματοδότηση δεν είναι ελεύθερη. Ακόμα και όταν δίνεται με το σταγονόμετρο, οι όροι είναι εξοντωτικοί και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο μαρασμό της νέας επιχειρηματικότητας. Τα δε πακέτα που πήρε η Ελλάδα από την ΕΕ ελέγχθηκαν απόλυτα από την υπάρχουσα ολιγαρχία. Ταυτόχρονα η συνειδητά διαμορφωμένη γραφειοκρατία, αποκλείει την ελεύθερη οικονομική ανάπτυξη. Αν η χρηματοδότηση ήταν ελεύθερη και η γραφειοκρατία ελάχιστη, τότε θα αναπτύσσονταν νέες οικονομικές δυνάμεις από την κοινωνική βάση. Κάτι τέτοιο όμως δεν το επιθυμεί η υπάρχουσα κρατικοδίαιτη παρασιτική ολιγαρχία, καθόσον θα έχανε δύναμη υπέρ των νέων οικονομικών δυνάμεων.
Αν λοιπόν δεν ανοίξουν τόσο το πολιτικό σύστημα, ώστε να ανέβουν νέες πολιτικές δυνάμεις και νέες ιδέες, όσο και το οικονομικό σύστημα, ώστε να αναπτυχθούν νέες παραγωγικές οικονομικές δυνάμεις, ο ελληνικός λαός δεν έχει προοπτική. Πάντα θα αυξάνουν την εξουσία και τα πλούτη τους τα πολιτικά και οικονομικά παράσιτα και πάντα θα εξαθλιώνονται τα μεγαλύτερα λαϊκά στρώματα.
Πέτρος Χασάπης