Της ευελφάλειας το κάγκελο

γραφει ο αρισταρχος
“… bogaca με συρόπια και σοκολάτες!”
Θυμάστε εκεί στη δεκαετία του εξήντα όταν με θαυμασμό και ευχαρίστηση βλέπαμε στην οθόνη του σινεμά την JulieAndrews σαν Μαίρη Πόππινς με την περίεργη τσάντα και την μαγική ομπρέλα να πετάει τραγουδώντας εκείνο το ”απλό” ακαταλαβίστικο μακρινάρι supercalifrangilisticexpialadocius. Και όταν τα παιδάκια αποτύγχαναν να το πουν ξεκαρδίζονταν στα γέλια και… αυτή ήταν η μαγεία! Η σύγχρονη Μαίρη Πόππινς μας ήρθε με μπουγατσάν και ευελφάλεια. Και το πρώτο περίεργο συνονθύλευμα φύλλου και γέμισης μου θυμίζει πιο πολύ την Τούρκικη παροιμία “Can bogazdan gelir(η ψυχή από το στόμα βγαίνει)” παρά… bogaca με σιρόπια και σοκολάτες. Και δεν τρέχει τίποτα που κάποιος είχε την φαεινή ιδέα για το ευφάνταστο γλύκισμα. Άλλωστε στην εποχή των γεύσεων ζούμε κι από ποιότητα…
Μέσα σ’ αυτά τα ακαταλαβίστικα  έσκασε και η ευελφάλεια. Κακόηχο πάντρεμα της ευελιξίας και της ασφάλειας, και  η μετάφραση… supercalifragilis! Όμως όχι! Πίσω της κρύβεται η Αγγλική λέξη flexicurity. Ήτοι, ολόκληρη η φιλοσοφία της κομισιόν για τις εργασιακές ανατροπές(σε βάρος πάντα του εργαζόμενου). Τις είπαν στρεβλώσεις του παρελθόντος, τις είπαν αναδιαρθρώσεις. Πάντα με λέξεις που δεν τρομάζουν. Τουναντίον, προοιωνίζουν εξέλιξη, πρόοδο. Με ένα απλό “κάνουμε εξορθολογισμό” έφαγαν συντάξεις και μισθούς. Τα προσγείωσαν στην δική τους “ορθή λογική”.  Όλα σωστά και καμουφλαρισμένα πίσω από μια ευελφάλεια… ένα  supercalifrangilisticexpialadocius! Μόνο που, κι αν δεν το καταλαβαίνουμε, όχι απλά δεν γελάμε αλλά με τα αποτελέσματα τους γίναμε δυστυχείς και κλαίμε γοερά.
Ζωντανή η γλώσσα μας. Πλούσια και… ευέλικτη και χαράς τον ποιος την κατέχει. Αλλά και ποιος την καταλαβαίνει από τα περίεργα νεολογίστικα και πονηρά καμώματα του κάθε ευφάνταστου. Και δυστυχώς δεν είναι λίγοι.
αἰέν ἀριστεύειν