Το θεώρημα περί της μοναδικότητας (exceptionality-«εξαιρετικότητας»)των ΗΠΑ, ως «του απαραίτητου στον πλανήτη έθνους» ( Τhe Indispensable Nation) διατυπώθηκε για πρώτη φορά επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον .
Προβλήθηκε κατά κόρον από την Μαντλίν Ωλμπράϊτ, την εποχή των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας , της κατάργησης νόμου που περιόριζε την ασύδοτη δράση των τραπεζών και της ανατροπής της υπόσχεσης στον Γκορμπατσόφ από τον Τζέϊμς Μπέϊκερ, Υπ.Εξ. του Προέδρου Μπους (πρεσβύτερου) ότι το ΝΑΤΟ «δεν θα έκανε βήμα μπροστά» από τα ως τότε σύνορα του «ανατολικού στρατοπέδου».
Η επαναφορά του κομπασμού της «εξαιρετικότητας» στην αμερικανική ρητορική (μετά αρκετά μακρά έκλειψη) και μάλιστα στον λόγο περί εξωτερικής πολιτικής που εξεφώνησε προ ημερών ο πρόεδρος Ομπάμα στους αποφοίτους της στρατιωτικής σχολής του Γουέστ Πόιντ, προκάλεσε διεθνή αίσθηση λόγω και της διεθνούς συγκυρίας.
Στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι αναφορές του στην «εξαιρετικότητα» του αμερικανικού έθνους και τον ρόλο του στην προαγωγή της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο- επέσυρε πλήθος σχολίων, σε ευρεία κλίμακα τόνου, από το πικρόχολο έως το σαρκαστικά ενθουσιώδες -φυσικά σε εξω-συστημικά μέσα επικοινωνίας, αν και συχνά με εγκυρότατες υπογραφές.
Χάριν της ελληνικής ενημέρωσης επιλέξαμε δείγμα που ξεχωρίζει για την αυτοσυγκράτηση και την ελλειπτική επιχειρηματολογία του: το άρθρο μιας σεβαστής προσωπικότητας στην αμερικανική πολιτική, του επί πολλά χρόνια γερουσιαστή του Τέξας Ρόλαντ Ερνεστ Πωλ η Ρον Πωλ, τρείς φορές υποψηφίου για την Προεδρία των ΗΠΑ και ηγέτη μιας διευρυνόμενης παράταξης ελευθεροφρόνων Αμερικανών, το οποίο και δημοσιεύουμε κατωτέρω.
Μετάφραση Μ. Στυλιανού:
«H Ρητορική του Προέδρου Ομπάμα για την Εξωτερική Πολιτική Αντιφάσκει με τα Πεπραγμένα των ΗΠΑ
Ρον Πωλ, 8-6-2014
Η πρόσφατη ομιλία του προέδρου Ομπάμα για την εξωτερική πολιτική στη Σχολή Ευελπίδων του Γουέστ Πόϊντ ήταν απογοητευτική για όποιον ήλπιζε σε αλλαγή πορείας του προέδρου. Η αποτυχία κάθε μιας από τις αμερικανικές επεμβάσεις μέχρι σήμερα στον 21ο αιώνα θα μπορούσε να εμπνεύσει τουλάχιστον κάποιον αναστοχασμό.
Εντούτοις, ο πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι η πρακτική των επεμβάσεων και το δόγμα της Αμερικανικής Εξαίρεσης θα συνεχίσουν να καθοδηγούν την κυβέρνησή του κατά τα τελευταία δυο χρόνια της θητείας του. Ο πρόεδρος είπε: «πιστεύω στην αμερικανική «εξαιρετικότητα» με κάθε ίνα του είναι μου», προσθέτοντας τον αμφίβολο ισχυρισμό ότι « χάρις στην αμερικανική διπλωματία και την εξωτερική βοήθεια, αλλά και τις θυσίες των στρατιωτών μας, περισσότεροι άνθρωποι ζουν υπό εκλεγμένες κυβερνήσεις σήμερα από οποιαδήποτε εποχή στην ιστορία.»
Είναι αστείο ότι αναφέρθηκε σε εκλογές. Την περασμένη εβδομάδα οι Σύροι διεξήγαγαν τις πρώτες προεδρικές εκλογές με πλείονες υποψηφίους σε μια πεντηκονταετία. Συμμετείχαν σχεδόν τα τρία τέταρτα του πληθυσμού και έδωσαν στον πρόεδρο ΄Ασσαντ τα 88 τοις εκατόν των ψήφων. Μετά από τρία χρόνια πολέμου εναντίον μιας ξενοκίνητης εξέγερσης, οι συνθήκες ψηφοφορίας δεν ήταν οι καλύτερες. Ωστόσο, και παρά τους ισχυρισμούς του Σταίητ Ντηπάρτμεντ για το αντίθετο, δεν μπορεί πια να λεχθεί ότι ο ΄Ασσαντ δεν διαθέτει λαϊκό έρεισμα. Ακόμη και ο αρχηγός της CIA Μάϊκλ Χέϊντεν είχε πρόσφατα προβλέψει νίκη του ΄Ασσαντ σε έντιμες εκλογές στη Συρία.
Αλλά η αμερικανική κυβέρνηση απέρριψε κατηγορηματικά το εκλογικό αποτέλεσμα στη Συρία, με τον Υπουργό Εξωτερικών Τζων Κέρρυ να το χαρακτηρίζει « ένα μεγάλο, τεράστιο μηδενικό», επειδή, όπως είπε «δεν μπορεί να έχετε εκλογές εκεί όπου εκατομμύρια από τους πολίτες δεν έχουν την δυνατότητα να ψηφίσουν».
Αυτό ακριβώς συνέβη ωστόσο τον περασμένο μήνα στην Ουκρανία, όπου ο προστατευόμενος από τις ΗΠΑ ολιγάρχης Ποροσένκο έκέρδισε, με μόλις 50% των ψήφων, σε εκλογές όπου εκατομμύρια πολιτών στις ανατολικές επαρχίες της χώρας δεν είχαν την δυνατότητα να ψηφίσουν. ‘Όμως αυτές τις εκλογές ο Τζων Κέρρυ τις ανακήρυξε «νίκη της δημοκρατίας».
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Τζων Κέρρυ αποκάλεσε το πραξικόπημα του 2013 κατά του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Μόρσι στην Αίγυπτο ως «επάνοδο στη δημοκρατία», ενώ έδωσε την έγκρισή του τον περασμένο μήνα στην εκλογή, με 96% των ψήφων, του ανθρώπου που ηγήθηκε του πραξικοπήματος.
Παρόμοια, όταν στην Κριμαία πραγματοποιήθηκε την άνοιξη το δημοψήφισμα, στο οποίο η μέγιστη πλειοψηφία επέλεξε να επανενωθεί με τη Ρωσία παρά να παραμείνει στην Ουκρανία που μόλις είχε υποστεί αλλαγή καθεστώτος, η αμερικανική κυβέρνηση αρνήθηκε να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα. Για την Ουάσιγκτων ήταν παράνομο η Κριμαία να ψηφίσει την απόσχισή της από την Ουκρανία, αλλά δεν ήταν παράνομο ο όχλος στους δρόμους να ανατρέψει μιαν εκλεγμένη κυβέρνηση στο Κίεβο.
Ο πρόεδρος Ομπάμα είπε πολλά για τον αμερικανικό ρόλο στην προαγωγή της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο, αλλά πως συμβαίνει η αμερικανική κυβέρνηση να αναγνωρίζει τις εκλογές σαν νόμιμες και έντιμες μόνο όταν κερδίζει ο υποψήφιος που έχει την εύνοιά της;
Στο Γουέστ Πόϊντ ο πρόεδρος ανήγγειλε έναν νέο «αντιτρομοκρατικό συνεταιρισμό» πέντε δισεκατομμυρίων δολλαρίων, με το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων να προορίζεται για την συνέχιση της υποστήριξης των μετριοπαθών ανταρτών της Συρίας. Μολονότι η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως υποστηρίζει μόνο μετριοπαθείς αντάρτες στη Συρία, έχει αρνηθεί να εξηγήσει ποιες συγκεκριμένα ένοπλες ομάδες θεωρεί «μετριοπαθείς». Στην πραγματικότητα είναι γνωστό ότι τα όπλα που στέλνονται στους «μετριοπαθείς» καταλήγουν στα χέρια των εξτρεμιστών. Αυτά τα πέντε δισεκατομμύρια δολλάρια –κλεμμένα από Αμερικανούς φορολογουμένους και δανεισμένα από την Κίνα- θα εγγυηθούν την παράταση του πολέμου στη Συρία.
Υπάρχουν πολλά που απογοητεύουν στο λόγο του Ομπάμα για την εξωτερική πολιτική. Αντιπροσωπεύει την συνέχιση της πολιτικής του « κάνε ότι σου λέμε και θα σε επιδοτήσουμε, αν αρνηθείς να υπακούσεις θα σε βομβαρδίσουμε.» Αυτή η τακτική είναι αποτυχία, αλλά οι νεοκόν ( φιλοπόλεμοι νεοσυντηρητικοί) που την υποστηρίζουν παραμένουν οι ευνοούμενοι.»