Και η ανεκδοταρα με τον ταξιτζή που παραπέμπει σε Θεοχάρη…

Είναι ένας τύπος σε ένα ταξί και θέλει να πει κάτι στον ταξιτζή.
Όπως είναι από πίσω του λοιπόν, κάνει λίγο μπροστά και τον χτυπάει ευγενικά στον ώμο με τα δάχτυλα.
Ο ταξιτζής τρελαίνεται!
Χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, πέφτει πάνω σε ένα σκουπιδοτενεκέ, ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο, περνάει ξυστά από μία γριούλα και σταματάει λίγα εκατοστά μπροστά από μία βιτρίνα σε ένα μαγαζί.
Γυρίζει στον πελάτη έξαλλος και του λέει:
– Μα είσαι τρελός; Κόντεψα να πάθω καρδιακή προσβολή!
– Μα κύριε, απλά σας ακούμπησα λίγο στον ώμο για να σας μιλήσω!
– Χμ… Ναι, ξέρετε, δίκιο έχετε, αλλά είναι η πρώτη μέρα που δουλεύω ταξιτζής.
Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οδηγούσα νεκροφόρα!
Που είδαμε την ομοιότητα; Μα ο άνθρωπος ειναι νεκροταφείο εταιρειών!