Ληστεία μετά φόνου

Γιάννης Δαραβίγκας
Οι (ευρω)εκλογές έφτασαν…
Ό,τι ακούμε κάθε μέρα από τους πολιτικούς και τα κανάλια είναι μια θλιβερή και μονότονη επανάληψη όλων των προεκλογικών συζητήσεων, εξαγγελιών και ψεμμάτων που λέγονται εδώ και πολλές δεκαετίες.
Βεβαίως, όπως πάντα, η σωτηρία της πατρίδος είναι το σταθερά πρώτο χιλιοειπωμένο μοτίβο από τα στόματα των ψηφοκυνηγών.
Σώσαμε την Ελλάδα λένε οι μεν, θα σώσουμε τη Ελλάδα λένε οι άλλοι και, όλοι μαζί κραυγάζουν ότι τους χρειαζόμαστε για να συνεχίσουν να μας σώζουν
μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.
Εκείνο όμως που με κάνει να ξεκαρδίζομαι από τα γέλια, είναι όταν οι περιφερόμενοι ανά την επικράτεια και τα κανάλια ψηφοδεείς σωτήρες, προσπαθούν να μας πείσουν, λες και είμαστε κρετίνοι ή στην καλύτερη περίπτωση πανύβλακες (κάποιοι από εμάς είναι, έστω και λίγοι, το σωστό να λέγεται, αφού όχι μόνον τους ψήφισαν αλλά φαίνεται, τουλάχιστον από τις «έγκυρες» δημοσκοπήσεις, ότι θα τους ξαναψηφίσουν), ότι με το περίφημο PSI, που όμοιό του δεν έχει ματαξαναγίνει στον πλανήτη, η Ελλάς εσώθη..
Όμως το PSI, το κούρεμα δηλαδή του ελληνικού χρέους, για το οποίο είναι ευτυχής ο κ. Βενιζέλος και επαναλαμβάνει όπου σταθεί και όπου βρεθεί : «ΕΓΩ το πέτυχα ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές», ήταν η κλοπή των μικρών αποταμιεύσεων των Ελλήνων που τις είχαν σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, και 17 από αυτούς αυτοκτόνησαν από την απελπισία τους. Όπως επίσης δεν είναι κούρεμα χρέους η κλοπή των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων και άλλων οργανισμών.
Το PSI δεν ήταν τίποτα άλλο παρά προμελετημένη ληστεία μετά φόνου.
Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί έπεσαν να φάνε τον Μανώλη Γλέζο που μίλησε για εσωτερικό δανεισμό.
Τα τελευταία χρόνια, με την αδιανόητη φορολογία των πάντων, την μείωση στο μισό, μισθών και συντάξεων, την κατάργηση όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών και την διάλυση της Υγείας, και βεβαίως το PSI, δεν έγινε απλώς αναγκαστικός εσωτερικός δανεισμός, αλλά ληστείες μετά φόνων, αφού άδειασαν τις τσέπες μας και οδήγησαν 6.000 συμπολίτες μας στην αυτοκτονία.
Αυτή είναι η πικρή, ωμή αλήθεια. Επειδή λοιπόν βρισκόμαστε στον μήνα Μάϊο, θυμηθείτε ότι στις 25 οι κάλπες έφθασαν, εμπρός λοιπόν, βήμα ταχύ να τις γεμίσουμε με τιμωρία και οργή…