Τὸ πολυτονικὸ
Ἴδια ὅλα μοῦ φαίνονται τὰ κείμενα ποὺ βλέπω
ἀράδες ἀπαράλλαχτες, χωρὶς αἰσθητική:
Τὸ τραῖνο τώρα γράφεται μ᾿ «ἔψιλον», νέτο-σκέτο,
τὸ «ἄλφα-ἰῶτα» χάθηκε σὰν ἀτμομηχανή.
Μοῦ ἔλειψαν τὰ πνεύματα κι ἡ ὑπογεγγραμμένη,
μοῦ ἐλειψε ἀγάπη μου τὸ πολυτονικό·
κρύο μοῦ μοιάζει κι ἄχαρο χωρὶς περισπωμένη,
νὰ λέω καὶ νὰ γράφω τὴ φράση «σ᾿ ἀγαπῶ!».
Γι᾿ αὐτὸ σοῦ λέω μάτια μου γιὰ τὴν ὀρθογραφία
γιὰ τοῦ Τζαρτζάνου τὴ γραφὴ καὶ τὴ γραμματική.
Στὴν λέξη «ἁγνὸς» νὰ μὴν ξεχνᾶς νὰ βάζεις μιὰ δασεῖα,
κι ὁ «ἔρωτας» εἶν᾿ πιὸ γλυκὸς ἂν παίρνει μιὰ ψιλή.
Μοῦ ἔλειψαν τὰ πνεύματα κι ἡ ὑπογεγγραμμένη,
μοῦ ἐλειψε ἀγάπη μου τὸ πολυτονικό·
κρύο μοῦ μοιάζει κι ἄχαρο χωρὶς περισπωμένη,
νὰ λέω καὶ νὰ γράφω τὴ φράση «σ᾿ ἀγαπῶ!».
Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος
“Ἐγὼ εἶμαι ὑπὲρ τοῦ παλαιοῦ συστήματος, ἐναντίον τοῦ μονοτονικοῦ καὶ ὑπὲρ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν. Εἶναι ἡ βάση γιὰ νὰ ξέρεις τὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων. Ἡ σημερινὴ κακοποίηση τῆς γλώσσας μὲ ἐνοχλεῖ καὶ αἰσθητικά. Θέλω νὰ δῶ γραμμένο τὸ «καφενεῖον» κι ἂς μὴν προφέρουμε τό «ν». Τώρα, ὅλες οἱ λέξεις ἔχουν μιὰ τρύπα”
Ὀδυσσέας Ἐλύτης
και ένα δικό μου :
Χαίρε γλώσσα αθάνατη που άπερίσκεπτα σ’ έχουν μπασταρδέψει
οι “ευρωπαίοι” έλληνες που πάντα είναι “in” έχοντας χαζέψει
στης “glamourias” τη δίνη της ψευδαίσθησης εγκλωβισμένοι
χαίρονται το “look” τους κι ό,τι είναι πιο “hot” οι αδαείς καημένοι
πρώτοι στα “happenings” αυτοί, όλα “too much” όσα γουστάρουν
μόλις τα γκράβαρα αφήσανε, αύθις κάπου ξάπλατις “coolaroun”
(Θοδωρίν Ταβάφη)
