Οι Έλληνες στη σκλαβιά για 50 χρόνια προκειμένου να διασωθεί το παρασιτικό σύστημα.

Από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αλλά και από το εξωτερικό (Reuters κ.λ.π.), διαρρέει η είδηση ότι η… Ελλάδα (ποια Ελλάδα;) θα καταθέσει, εκείνη πρώτη, πρόταση για επιμήκυνση της ωρίμανσης (δηλαδή των χρόνων εξόφλησης) των δανείων, μέχρι και χρονικό διάστημα 50 ετών!!! Υποστηρίζεται πως έτσι θα καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Αλήθεια τους Έλληνες τους ρώτησε κανείς;;;
Πράγματι, η επιμήκυνση αυτή θα καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, αλλά τι σημαίνει βιώσιμο; Βιώσιμο είναι ένα χρέος όταν αυτό μπορεί να εξυπηρετείται, δηλαδή να εξοφλείται. Αν ένα δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, απλά διαγράφεται, καθόσον το κράτος ποτέ δεν διαγράφεται. Όμως, όσο το χρέος διατηρείται βιώσιμο, τόσο θα εξαφανίσει σιγά σιγά το ελληνικό κράτος και τον ελληνικό λαό. 
Στο τέλος του 2013, το χρέος της χώρας ήταν, σύμφωνα με την EUROSTAT, 319 δισεκατομμύρια ευρώ ή 175,1% του ΑΕΠ. Ήδη αυτό έχει αυξηθεί κατά 2,5 διεσεκατομμύρια από την πρόσφατη έξοδο στις αγορές, συν τη νέα δόση των 6,5 δισεκατομμυρίων που ενέκρινε η τρόϊκα. Επομένως, για τα επόμενα 50 χρόνια αυτό θα συνεχίσει να αυξάνεται συνεχώς με τα νέα δανεικά που θα λαμβάνονται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Με λίγα λόγια, όσο το χρέος δεν διαγράφεται, ώστε να πέσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ, για να μπορεί να εξοφλείται αυτοδύναμα, τόσο αυτό θα αυξάνεται. Τα χρέη δεν σβήνονται με χρέη, τουναντίον αυξάνονται. Συνεπώς, έπειτα από 50 χρόνια (αν υπάρχουμε ως έθνος) θα έχουμε περισσότερα χρέη απ’ ότι σήμερα. Τα επιτόκια μπορεί να μειωθούν, αλλά στο σύνολο οι τόκοι θα είναι περισσότεροι. Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει να έχουμε αστρονομική ανάπτυξη κάθε χρόνο, συνεχώς για 50 χρόνια. Το πιστεύει κανείς αυτό με αυτή την παρασιτική ελίτ που έχουμε; Ας μην αστειευόμαστε. Στην ουσία ξεπουλιέται η χώρα από την παρασιτική πολιτικοοικονομική ελίτ της, προκειμένου να διασωθεί η ίδια.
Η Ελλάδα θα έχει ελπίδα μόνο αν συμβούν τέσσερα πράγματα: 1) αλλαγή του διαπλεκόμενου πολιτικοοικονομικού συστήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, 2) εθνικό νόμισμα και 3) διαγραφή του μισού τουλάχιστον δημοσίου χρέους και 4) διαγραφή μεγάλου μέρους των ιδιωτικών χρεών προς τις τράπεζες των ασθενέστερων τάξεων. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για αφελείς.
Πέτρος  Χασάπης