Αποκαλύπτει η Τρολυμπία.
Είναι από τους λίγους αυτοδημιούργητους στην βουλή. Ένα πρόσωπο που κατάφερε σε λίγους μόλις μήνες να εκλεγεί βουλευτής στην περιφέρεια των ηρώων, την Α’ Αθηνών. Χωρίς βοήθεια από πουθενά. Μόνος εναντίον όλων. Κατά μίαν έννοια, τίμησε το όνομα του με την Ανδρεία πολιτική του στάση.
Σήμερα όμως, με την κατάθεση ψυχής που έκανε υπό την μορφή ρεπορτάζ στον “Μικροπολιτικό”, φανέρωσε μία άγνωστη πτυχή: Το Καραμανλικό του χαρακτήρα. Δεν πάνε άλλωστε πολλά έτη από τότε που η οικογενειακή επιχείρηση του αυτοδημιούργητου βουλευτή έπλεκε εγκώμια στον τ. πρωθυπουργό, αναβαθμίζοντας τον στο επίπεδο του επιστημονικού θαύματος, αποκαλώντας τον χαριτωμένα “Ντόλι”. Στο μεσοδιάστημα όμως, οι ανάγκες του μόχθου και της ανάγκης επέβαλλαν ένα μορατόριουμ στην φιλοκαραμανλική στάση της οικογένειας, με ευχάριστα διαλλείμματα όπως “σουπερ σχολεία του Γιώργου”, “ο αλήτης ο Καραμανλής διόρισε 2,5 εκατομμύρια στο… δημόσιο”, “αυξήσεις μαμούθ από τον παλιοκαραμανλή, στα 0,47 λεπτά το πετρέλαιο, άντε να ΄ρθει ο Γιώργος να γίνουμε σεϊχηδες” κλπ.
Αυτός ο κύκλος φαίνεται πως κλείνει. Όλα ξεκίνησαν εχθές, από την συνάντηση που συντόνισε ο πρωθυπουργός, προκειμένου οι βουλευτές να στηρίξουν την υποψηφιότητα Άρη Σπηλιωτόπουλου. Εκεί, ο Ανδρέας Ψυχάρης πρωτοστάτησε σε δύο μέτωπα. Το πρώτο, ήταν η παράκληση του στον Άρη – με την ευγένεια που τον διακρίνει – όπου του ζήτησε χαριτωμένα: “Μην τολμήσεις ζαγάρ’ να πολιτευτείς στην Α’ Αθηνών, θα σου κόψ τα ποδάρια”!
Η δεύτερη και καταλυτική παρέμβαση του όμως ήταν προς τον Προκόπη Παυλόπουλο, όταν ο τελευταίος τόνισε πως “δεν είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας, να αλλάξει πλεύση στις πολιτικές του επιλογές και διαπροσωπικές του σχέσεις στηρίζοντας Άρη απέναντι στον Κακλαμάνη, και να το φέρει ως ρετσινιά εως το πέρας του πολιτικού του βίου”.
Στο μυαλό του Ανδρέα Ψυχάρη, σήμανε συναγερμός. Το πέρας του πολιτικού βίου του Προκόπη Παυλόπουλου, σημαίνει μία θέση κενή στην Α’ Αθηνών. Μία “Καραμανλική” θέση στην Α’ Αθηνών που περιμένει αντικαταστάτη. Μία ευκαιρία, σα να είσαι άνεργος ντελιβεράς και να βλέπεις παπάκι της Pizza Hut καρφωμένο σε κολώνα.
Το Καραμανλικό γονίδιο του κυρίου Ψυχάρη ενεργοποιήθηκε άμεσα, όπως το ταριχευμένο σώμα του Ραμσή στην κινηματογραφική επιτυχία “Το ξύπνημα της Μούμιας νο2”. Έπρεπε όμως να επιβεβαιώσει ότι κατάλαβε τα λόγια του Παυλόπουλου. Έτσι, τον πήρε παράμερα και τον ρώτησε: “Προκόπη, στ’ αλήθεια εγκαταλείπεις την πολιτική;”
Η απάντηση δεν είχε κανένα νόημα, άσχετα εάν ήταν αρνητική. Το πάθος του Ανδρέα για την πολιτική κληρονομιά του καραμανλισμού, δεν δεχόταν το “ΟΧΙ” ως απάντηση. Άλλωστε ο Σαίξπηρ δεν θα έβαζε ποτέ την Ιουλιέτα να ρίξει χυλόπιτα στον τυφλωμένο από το πάθος Ρωμαίο.
“Είμαι Καραμανλικός και βουλευτής Α’ Αθηνών” είπε με σιγουριά στον εαυτό του και αμέσως έδωσε το ρεπορτάζ:
“Ο Παυλόπουλος μου είπε ότι φεύγει. Μόνον εγώ ως γνήσιος Καραμανλικός μπορώ να καλύψω το δυσανάλογο κενό”.
Το πάθος της αφήγησης συνεπήρε τον ¨μικροπολιτικό” και έδωσε γλαφυρά το περίγραμμα του γεγονότος. Όχι, δεν παραπέμπει τόσο στον Σαίξπηρ το “διήγημα”. Μάλλον μύθο του Αισώπου θυμίζει. Αυτό το επικό διήγημα με την αλεπού και τον τράγο, που κάποιοι ανιστόρητοι επιμένουν να το υποβιβάζουν στο λαϊκίστικο ρητό: Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια”…
Κώστας, you’ll never walk alone…