Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Μεγαλώσαμε όλοι στα σχολεία μας με το απαράμιλλο «Έχω μια αδελφή κουκλίτσα αληθινή, την λένε Βόρειο Ήπειρο, την αγαπώ πολύ….».Και απο την τρυφερή μας ηλικία, αισθανθήκαμε στην καρδιά μας το θείο δέος, για αυτό το ατίμητο κομμάτι της ελληνικής πατρίδας, που πάντα πλήρωνε τις στρεβλώσεις και τις αρρυθμίες της ελλειμματικής εξωτερικής μας πολιτικής, η οποία δεν είχε κατορθώσει να διαμορφώσει μια αρραγή και με αδιάλειπτη συνέχεια διπλωματία, για την επίτευξη των δικαίων του
βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Της τιμημένης Βορείου Ηπέιρου, που υπήρξε πάντοτε προμαχώνας της ελληνικής πατρίδας και σε όλες τις κρίσιμες καμπές της εθνεγερσίας, ήταν δυναμιμά παρούσα. Στις δεκατίες που παρήλθαν μεταπολεμικά, μέσα στους αχανείς δαιδάλους της ελληνικής εξωτερικής μας πολιτικής, οι Βορειοηπειρώτες, δεν μπόρεσαν να βρούν την δικαίωση στα σοβαρά και μεγάλα τους προβλήματα. Σε ότι αφορούσε την ιθαγένεια, την προστασία των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, απο τις σκαιές και εξολοθρευτικές πολιτικές της Αλβανικής ηγεσίας, αλλά και την οργανική ενσωμάτωσή τους, με την έλευσή τους στην Ελλάδα, στις παροχές, τα κοινωνικά αγαθά και τις αστικές ελευθερίες του ελληνικού κράτους. Πάντοτε υπήρχαν σοβαρά κενά, ελλείμματα και παραλείψεις για να ταλανίζουν τους ξεριζωμένους Βορειοηπειρώτες, για να τους καθιστούν «Έλληνες χωρίς πατρίδα». Στην μέν Αλβανία υφίσταντο το ανηλεές κυνηγητό των Αλβανών, στην δε Ελλάδα, τους αντιμετώπιζαν σαν πολίτες Β΄κατηγορίας. Φέρει όμως σημαντική ευθύνη και ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός, για τα λάθη που έκανε στην πολιτική εκπροσώπησή του. Δεν ευτύχησε πάντα να αναδείξει ότι καλύτερο είχε στις τάξεις του – και έχει λαμπρούς ανθρώπους, που διαπρέπουν παγκοσμίως στον πολιτισμό, τα γράμματα και το επιχειρείν – για να διεκδικήσει τα ιερά και τα όσια του. Παραχωρήθηκε έτσι ζωτικός χώρος, για να αναφυούν στο πολιτικό μας πεδίο, «πολιτικάντιδες», που αντί με σθένος και απαρασάλευτη πίστη, να παλαίψουν για τα δίκαια και την θεσμική ακεραίωση των πολιτικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών, του τιμημένου Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, με άμετρη ιδιοτέλεια και αλαζονεία, περιορίστηκαν στην προσωπική τους βόλεψη και την πολιτική του ανέλιξη. Για να φθάσουμε στα τελευταία δυο χρόνια που με θλίψη διαπιστώσαμε :
● (α) Τον ακρωτηριασμό των συγκοινωνιών, μέσω των οποίων πήγαιναν ιδίως οι μεγαλύτερης ηλικίας Βορειοηπειρώτες στην πατρίδα με 30 περίπου ευρώ, πρός όφελος των κλαδικών συμφερόντων των ΚΤΕΛ Ιωαννίνων και Θεσπρωτίας. Με αποτέλεσμα να χρειάζεται σήμερα ένας βορειοηπειρώτης για να πάει στις πατρογονικές εστίες, τρείς κατά βάση συγκοινωνίες με 80 ευρώ εισιτήρια. Όμως τα έχει; Που είναι παιδιά η ελληνική πατρίδα, που κραυγάζει ζήτω η Βόρειος Ήπειρος;
● (β) Να πετσοκόβονται μεσούσης της φοβερής οικονομικής κρίσης, οι πενιχρές και γλοίσχρες συντάξεις των τιμημέων γηρατειών της Βορείου Ηπείρου μας, που επαρκούσαν μόνο και μόνο για τα φάρμακά τους. Διάγουμε είναι αλήθεια, μια οδυνηρή κρίση – για την οποία ευθύνεται η ιδιοτελής μεταπολιτευτική πολτική μας τάξη, που δεν σχεδίασε ένα καλά μελετημένο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, για την βιωσιμότητα και την ανταγωνιστικότητα της εθνικής μας οικονομίας – αλλά πρός Θεού, απο τους δυστυχείς βορειοηπειρώτες, που έδωσαν το αίμα και την καρδιά τους για την Ελλάδα μας, θα σωθεί η ελληνική οικονομία; Τραγικά εσφαλμένο μέτρο, που πρέπει άμεσα να το ανακαλέσει η πολιτική μας ηγεσία.
● (γ) Στο ίδιο μήκος κύμματος, με την κατάργηση της πενιχρής σύνταξης, αυτόχρημα οι Βορειοηπειρώτες απόλεσαν το βιβλιάρειο υγείας τους και το απαράγραπο δικαίωμά τους, να έχουν προσπέλαση στα νοσοκομεία. Μέτρο που πρίν λίγο μόλις καιρό ανακλήθηκε, πρό της οργίλης αντίδρασης των Βορειοηπειρωτών και των σοβαρών σκεκπτόμενων Ελλαδιτών, οι οποίοι εξέφρασαν την ηθική αποστροφή τους, για την αεσέβεια, πρός τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.
Έρχομαι στο σήμερα. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαίου, συνιστούν μια χρυσή ευκαιρία, ώστε οι Βορειοηπειρώτες να αναδείξουν τόσο στις κατά τόπους τοπικές κοινωνίες στην Ελλάδα, όσο και στα κεντρικά ψηφοδέλτια της Αθήνας, σπουδαία νέα παιδιά που έχουν στις τάξεις τους, τα οποία με πατριωτικό παλμό, δημοκρατικό ήθος, αλλά και ηθική ευαισθησία για τα ιερά δικαιά τους, θα αγωνιστούν με αυταπάρνηση για την επίτευξή τους. Έχει σήμερα ο βορειοηπειρωτικός ελληνισμός, λαμπρά νέα παιδιά, που για την επιστημονική και κοινωνική τους αξιοσύνη, τα καμαρώνει όλάκερη η ελληνική κοινωνία. Ας τα βγάλει μπροστά και ας τους δώσει δύναμη μέσα απο τα ψηφοδέλτια του Μαΐου, να τον εκπροσωπήσουν αποτελεσματικά, δρομολογώντας μια νεα δυναμική, στα θεσμικά ανολοκλήρωτα ιερά και όσια του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Η ευκαιρία των αυτοδιοικητικών εκλογών, πρέπει να αποτελέσει ένα εφαλτήριο δυναμικής και σοβαρής εκπροσώπησης των Βορειoηπειρωτών, στις πολιτικές μας δομές. Για να μην θρηνωδούν και πάλι μετά, πάνω σε ερείπια και χαμένες ευκαιρίες….
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.