Την Κυριακή 03/02, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η εκδήλωση του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου για τον εορτασμό της 54ης Επαιτείου της Κουβανικής Επανάστασης.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν και μίλησαν ο Πρόεδρος του Συνδέσμου, Νίκος Καρανδρέας, και ο Κουβανός Πρέσβης στην Ελλάδα, Οσβάλντο Χεσούς Κομπάτσο.
Στην εκδήλωση, επίσης, ομόφωνα συντάχτηκε ψήφισμα για τους Πέντε Κουβανούς Αγωνιστές, το οποίο θα κατατεθεί στην Αμερικάνικη Πρεσβεία στην Αθήνα την Τετάρτη 13/02 στις 13:00 μ.μ.
“Σήμερα που γιορτάζουμε τα 54 χρόνια της ΚΕ, ολόκληρος ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός παραδέρνει σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση. Τα μεγάλα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα παλεύουν για τη διάσωση και την επικράτησή τους μέσα στα πλαίσια σκληρού ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα, όμως, και συγκροτημένα, προσπαθούν να καταργήσουν και τις πιο στοιχειώδεις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των εργαζόμενων, είτε με τον ωμό οικονομικό καταναγκασμό, είτε με την 2 ιδεολογοπολιτική ενσωμάτωσή τους στην καπιταλιστική συλλογιστική και τη λογική της ταξικής συνεργασίας για τη δήθεν σωτηρία της οικονομίας, της πατρίδας, και τα παρόμοια.
Και όταν αυτά δεν είναι αρκετά, όταν υπάρχουν εργαζόμενοι που αντιδρούν αυθόρμητα ή, κύρια, οργανωμένοι συνδικαλιστικά και πολιτικά, τότε χρησιμοποιείται η ωμή βία, η καταστολή, η απαγόρευση δράσης κομμάτων και οργανώσεων, η επιστράτευση των ναζιστικών συμμοριών.
Οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και τα μονοπώλιά τους έχουν μετατρέψει μεγάλες περιοχές του κόσμου σε αληθινή κόλαση και με γρήγορα βήματα προωθούν στα ίδια τα καπιταλιστικά κέντρα μια νέα βαρβαρότητα: Οι εργασιακές σχέσεις αποκτούν χαρακτηριστικά δουλοπαροικίας ή και δουλείας, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τους μετανάστες. Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού οδηγείται στη μακροχρόνια ανεργία ή ευκαιριακή εργασία και μ’ αυτό τον τρόπο στο περιθώριο και στην επιβίωση μέσα από συσσίτια, φιλανθρωπία και άλλες παρόμοιες πρακτικές που θυμίζουν τη ρωμαϊκή πλέμπα.
Στην κοινωνία ολόκληρη και στη νέα γενιά που χτυπιέται ιδιαίτερα, καλλιεργείται, τόσο αντικειμενικά, όσο και με την ασταμάτητη προπαγάνδα με τα τεράστια μέσα που διαθέτουν οι καπιταλιστές, η περιφρόνηση όλων των χαρακτηριστικών αυτών της προσωπικότητας που εξανθρωπίζουν τον άνθρωπο: της αλληλεγγύης, της αυτοθυσίας, της ολιγάρκειας, της πραότητας, της διαλεκτικής στάσης απέναντι στη φύση και 3 την κοινωνία. Στη θέση τους προβάλλεται η απομόνωση, η απόσυρση, η ατομική προσπάθεια επιβίωσης και επιτυχίας με κάθε μέσο.
Αντίθετα, η αστική βαρβαρότητα μπορεί να νικηθεί μόνο μέσα από τη μαζική πάλη, την οργανωμένη πάλη των καταπιεσμένων τάξεων. Και η πάλη αυτή δεν μπορεί να πετύχει σοβαρά αποτελέσματα με διάρκεια αν δεν έχει ή αν δεν αποκτήσει στη πορεία της σοσιαλιστικό χαρακτήρα.
Αυτό δείχνει με τον καλλίτερο τρόπο το παράδειγμα της Κουβανικής Επανάστασης με τον παλλαϊκό αγώνα ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα και στον πραγματικό δυνάστη, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Άμεσοι στόχοι της επανάστασης ήταν αυτοί που είχε ήδη καθορίσει πριν από 65 χρόνια ο Χοσέ Μαρτί: η αγροτική μεταρρύθμιση με διανομή γης σε ακτήμονες και φτωχούς αγρότες, η αναδιανομή του εισοδήματος, η διαφοροποίηση της αγροτικής παραγωγής και η οικονομική ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ και ο εκδημοκρατισμός της κοινωνίας με την μαζική και συνειδητή και
πρωτόβουλη δράση των πολιτών.
Όπως ήταν φυσικό η προσπάθεια για την επίτευξή τους καθώς και η τιμωρία των βασανιστών-οργάνων του δικτατορικού καθεστώτος όξυναν την ταξική πάλη μέσα στη Κούβα και προκάλεσαν την οργισμένη αντίδραση της Αμερικανικής κυβέρνησης. Μέσα στα 3 πρώτα χρόνια επήλθε ρήξη με την Κουβανική μεσοαστική τάξη, που ένα τμήμα της είχε πάρει μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Η Επανάσταση μπόρεσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη ντόπια και 4 εξωτερική οικονομικά και στρατιωτική αντίδραση με αποκορύφωμα τη νίκη στον κόλπο των Χοίρων. Χτυπήθηκαν αποφασιστικά οι οικονομικές δομές του ιμπεριαλιστικού και ντόπιου κεφαλαίου στην πόλη και την ύπαιθρο και δημιουργήθηκαν οι βάσεις ενός κρατικού τομέα με σοσιαλιστικό προσανατολισμό στη βιομηχανία και τις κοινωφελείς υπηρεσίες.
Η συντριβή των αντεπαναστατών και οι καταιγιστικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές σηματοδότησαν το ξεπέρασμα της πρώτης απελευθερωτικής –αντιϊμπεριαλιστικής φάσης, οδηγόντας λαό και ηγεσία στη διαπίστωση (όπως αυτή εκφράστηκε στη 2η Διακήρυξη της Αβάνας) πως η επανάσταση στη Κούβα αλλά και σ’ ολόκληρη τη Λ. Αμερική δεν μπορεί παρά να είναι σοσιαλιστική.
Με τη βοήθεια των σοσιαλιστικών χωρών η Κούβα μπόρεσε να αντιμετωπίσει την λυσσασμένη αντίδραση των ΗΠΑ και να κάνει σημαντικά βήματα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η εξασφάλιση υψηλού επιπέδου κοινωνικών και πολιτιστικών υπηρεσιών για όλο τον πληθυσμό πράγμα αδιανόητο, όχι μόνο για τις χώρες του 3ου κόσμου αλλά και για τις περισσότερες, αν όχι όλες πια, τις μητροπόλεις του καπιταλισμού, έγινε πάντα παράλληλα και σε διαλεκτική σχέση με τη προσπάθεια για τη συνειδητή συμμετοχή του λαού στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων και τον ουσιαστικό έλεγχο της κυβέρνησης.
Σημαντικό μέρος της προσπάθειας του ηγετικού 5 επαναστατικού πυρήνα και ιδιαίτερα του Φιντέλ Κάστρο και του Τσε Γκεβάρα ήταν η διατήρηση μετά τις πρώτες στιγμές της επαναστατικής έξαρσης, αναλλοίωτης της ζωντάνιας του λαού μέσα από την αποφυγή λαθών που απομακρύνουν τις μάζες, την αντιμετώπιση κρατικιστικών και γραφειοκρατικών μεθόδων και την ανάπτυξη των καλλίτερων χαρακτηριστικών των ανθρώπων που εκφράζονται με τη συνειδητή συμμετοχή στα κοινά, τη συνειδητή εργασία, τον αλτρουϊσμό και την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη. Χιλιάδες συνειδητοί επαναστάτες με πρώτο ανάμεσα στους πρώτους τον Τσε, μόχθησαν, πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για να βοηθήσουν τον αγώνα λαών της Αφρικής και της Λ. Αμερικής, για να περιθάλψουν και να μορφώσουν.
Η συνδρομή της Κούβας δόθηκε και εξακολουθεί να δίνεται όπου υπάρχει ανάγκη, χωρίς ανταλλάγματα και χωρίς πολιτικούς ή εθνικούς προσδιορισμούς. Με βάση αυτά τα ειδοποιά στοιχεία η κουβανική σοσιαλιστική κοινωνία μπόρεσε να αντέξει κατά την κρίσιμη περίοδο που δημιουργήθηκε μετά τη διάλυση της πολιτικής και οικονομικής ολοκλήρωσης των σοσιαλιστικών χωρών το 1989, όταν με βρέθηκε εκτεθειμένη στην ολόπλευρη και ολοκληρωτική επίθεση του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Φάνηκε με αδιαμφισβήτητο τρόπο η υπεροχή των επαναστατικών αξιών, η συνοχή μιας κοινωνίας που εθελοντικά υπερασπίζεται τους κατακτημένους σοσιαλιστικούς κοινωνικούς θεσμούς, η αποφασιστικότητα της μεγάλης 6 πλειοψηφίας του λαού να συνεχίσει τον αγώνα για τη δημιουργική τους ανάπτυξη.
Ο κουβανικός λαός με όλες τις πληγές του από τη λυσσαλέα επιθετικότητα των ΗΠΑ, αλλά και την πιό εξευγενισμένη της ΕΕ και έχοντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες δυσκολίες οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια μικρή χώρα με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, στέκεται περήφανα απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα αντιπαραθέτοντας την πραγματικότητα και τα ιδανικά μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπίεση, που αγωνίζεται για την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου.
Το παράδειγμα της Κούβας εξακολουθεί να εμπνέει όλους αυτούς που αντιστέκονται στην καταβαράθρωση των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού και παλεύουν για την ανατροπή του παρασιτικού πιά καπιταλισμού. Η πάλη τους είναι σύμφυτη μ’ εκείνη των κουβανών και στα συνθήματά τους ανήκουν και τα: «κάτω τα χέρια από την Κούβα», «κάτω ο αμερικάνικος αποκλεισμός», «να καταργηθεί η ειδική θέση της ΕΕ», «άμεση απελευθέρωση των 5 κουβανών πατριωτών»…”.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΕΣΒΗ, ΟΣΒΑΛΝΤΟ ΧΕΣΟΥΣ ΚΟΜΠΑΤΣΟ
“Θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας απευθύνω τις ειλικρινέστερες ευχαριστίες μας για την ανεπιφύλακτη υποστήριξή σας στην Κουβανική Επανάσταση, στις ιδέες της και στον αγώνα του κουβανικού λαού για την προάσπιση της εθνικής του ανεξαρτησίας και κυριαρχίας και του δικαιώματος να επιλέγει ελεύθερα τη μοίρα του, στη διάρκεια αυτών των 54 χρόνων που συμπληρώθηκαν πρόσφατα.
Είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες στους συντρόφους του διοικητικού συμβουλίου αλλά και στα μέλη του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας, τόσο στην Αθήνα όσο και στα παραρτήματά του σε άλλες πόλεις της χώρας, πρωτοπόρους στο κίνημα αλληλεγγύης με την Κουβανική Επανάσταση στην Ελλάδα, όλοι πρωταγωνιστές στην αγωνιστική αλληλεγγύη με τον κουβανικό λαό στη διάρκεια σχεδόν 50 χρόνων, από την ίδρυσή του το 1964. […]
Η περσινή χρονιά έφερε στο προσκήνιο μια ακόμα δύσκολη μάχη κατά του αποκλεισμού που έχουν επιβάλει στην Κούβα οι ΗΠΑ, και του οποίου οι ζημίες που έχει κοστίσει στο λαό μας ξεπερνούν πλέον το ένα δις δολάρια. Για μια ακόμα φορά, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, σε μια ιστορική ψηφοφορία, αξίωσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να θέσουν τέρμα στον αποκλεισμό κατά της Κούβας. Από τα 193 Κράτη που απαρτίζουν τον ΟΗΕ, τα 188 έδωσαν θετική ψήφο στο ψήφισμα που εγκρίθηκε τον περασμένο Νοέμβριο.
Εξάλλου, η αδικία που υφίστανται οι 5 Κουβανοί ήρωες εξακολουθεί να παραμένει ατιμώρητη. Οι ΗΠΑ αρνούνται να τους απελευθερώσουν, και ο ίδιος ο Πρόεδρος Ομπάμα το αρνείται, μολονότι διαθέτει τη σχετική αρμοδιότητα και γνωρίζει, όπως όλοι, ότι οι 5 είναι αθώοι.
Πέρσι, οι συμπατριώτες μας συμπλήρωσαν 14 χρόνια άδικης φυλάκισης, ενώ στον Ρενέ δεν επιτρέπεται να επιστρέψει στην Κούβα, αν και έχει ήδη εκτίσει την ποινή του. […]
Οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε την παρούσα συγκυρία για να ενισχύσουμε το κίνημα αλληλεγγύης και να απαιτήσουμε την απελευθέρωση των 5 αδελφών μας, να γκρεμίσουμε τα τείχη της σιωπής που έχουν υψώσει γύρω από την υπόθεση τα μεγάλα ΜΜΕ, έτσι ώστε τα μηνύματά μας να φτάσουν στο λαό των ΗΠΑ, και όλος ο κόσμος να μάθει το έγκλημα που διαπράττεται κατά των 5 Κουβανών αντιτρομοκρατών ηρώων.
Φέτος θα είναι μια ακόμα χρονιά αγώνα για την απελευθέρωση των 5, και όσο σας ευχαριστούμε για την αλληλεγγύη που έχετε ανέκαθεν εκφράσει από την Ελλάδα υπέρ των συμπατριωτών μας, άλλο τόσο σας ζητάμε να πολλαπλασιάσετε την προσπάθειές σας στη μάχη αυτή κατά της αδικίας, για
την απελευθέρωση και την οριστική επιστροφή στην πατρίδα του Χεράρδο, του Ρενέ, του Ραμόν, το Αντόνιο και του Φερνάντο.
Η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική προχωρούν μαζί στην οικοδόμηση ενός δικού τους φορέα, βασισμένου στην κοινή μας ιστορία, στα αγνότερα ιδανικά των λαών μας, κληρονομιά της πολιτικής σκέψης των πατέρων της Ανεξαρτησίας της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.
Η δημιουργία της Κοινότητας των Κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής (CELAC), δίχως την πάντοτε παρεμβατική παρουσία των ΗΠΑ, αποτελεί έκφραση της αυξανόμενης πολιτικής ανεξαρτησίας της περιοχής.
Στις 28 του περασμένου Ιανουαρίου, η Κούβα ανέλαβε την κυλιόμενη Προεδρία του Οργανισμού αυτού, κάτι που αποτελεί μεγάλη τιμή αλλά και μεγάλη ευθύνη, στην οποία θα ανταποκριθούμε αποτελεσματικά. Η εκλογή της χώρας μας στην Προεδρία της CELAC αποτελεί φόρο τιμής αντάξιο του Αποστόλου της Κουβανικής Ανεξαρτησίας, του εθνικού μας ήρωα Χοσέ Μαρτί, για την 160ή επέτειο από τη γέννησή του.
Από δω στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης στο λαό της Βενεζουέλας, μαζί με τις καλύτερες ευχές μας για τη σύντομη ανάρρωση του Προέδρου Κομαντάντε Ούγο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, αληθινού γιου του Σιμόν Μπολίβαρ, ο οποίος, επικεφαλής του λαού του, κατόρθωσε να φέρει τη Βενεζουέλα στο δρόμο της δικαιοσύνης και της προόδου, και είναι ένας από τους εμπνευστές και πρωταγωνιστές της σημερινής διαδικασίας ολοκλήρωσης στην περιοχή της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής.
Η οικονομική κρίση έχει γίνει αισθητή σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ πλήττει την ευρωπαϊκή ήπειρο με όλη τη δύναμη και την έντασή της. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επανειλημμένα έχουν εφαρμοστεί σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, καταργούν τις κοινωνικές κατακτήσεις που έχουν αποσπαστεί στη διάρκεια δεκαετιών κοινωνικών αγώνων.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι μαζικές απολύσεις γίνονται μόδα, η ανεργία φτάνει κάθε μήνα σε αριθμούς ρεκόρ, τα νοικοκυριά σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το ζωνάρι, η εργατική τάξη αμύνεται με απεργίες και διαδηλώσεις, που πολλές φορές καταστέλλονται απροκάλυπτα.
Όπως ξέρετε, η Κούβα έχει ξεκινήσει μια διαδικασία εκσυγχρονισμού της οικονομίας της, αποβλέποντας σε μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η οποία θα επιτρέψει τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του λαού μας.
Τα μέτρα που υιοθετήθηκαν δεν είναι αποτέλεσμα εξωτερικών επιβολών, δεν τα εφαρμόζουμε γιατί κάποιον φοβόμαστε, ούτε σημαίνουν την παραίτηση έστω και από μία από τις αρχές που διακήρυξε η Κουβανική Επανάσταση. Τα μέτρα αυτά υπήρξαν αντικείμενο συζήτησης και διαβούλευσης με το λαό μας και διαθέτουν την κατά πλειοψηφία υποστήριξή του.
Η Επανάσταση μόλις συμπλήρωσε τα πρώτα 54 χρόνια της και στη διαδικασία εδραίωσής της χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μεγάλους κινδύνους. Ο ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του, με όλη τους τη στρατιωτική και οικονομική δύναμη, τα εκατομμύριά τους και τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό, δεν κατόρθωσαν να λυγίσουν το αγωνιστικό πνεύμα και την αντίσταση του κουβανικού λαού, ο οποίος έχει επανειλημμένως αποδείξει την αμέριστη υποστήριξή του στην Επανάσταση καθώς και τη βούλησή του να την υπερασπιστεί με όποιο τίμημα.
Να είστε βέβαιοι ότι αυτός ο γενναίος, ηρωικός λαός, που υπερασπίζεται με επιτυχία το σοσιαλισμό στην Κούβα για περισσότερα από 50 χρόνια, θα αντιμετωπίσει νικηφόρα και τις μεγάλες προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντος, σε οποιοδήποτε πεδίο.
Σε λίγες ώρες, σήμερα Κυριακή, ετοιμάζεται να δώσει την εκλογική μάχη για τις Συνελεύσεις των Επαρχιών και την Εθνοσυνέλευση της Λαϊκής Εξουσίας, όπου αναμένεται μαζική συμμετοχή και η εκ νέου επιβεβαίωση, μέσω της κάλπης, της ενότητας του λαού μας γύρω από την Επανάσταση και το σοσιαλισμό.
Όπως είπε πρόσφατα και ο Κουβανός Πρόεδρος, ο σύντροφος Ραούλ, ό,τι κι αν κάνουμε θα αποσκοπεί στη “διατήρηση και την ανάπτυξη μιας βιώσιμης σοσιαλιστικής κοινωνίας σε ευημερία, μοναδική εγγύηση για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία που κατακτήθηκαν από γενιές συμπατριωτών μας σε πάνω από 144 χρόνια αγώνων. “Στις δύσκολες νέες μάχες που θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε προκειμένου να προασπίσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία, είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να υπολογίζουμε στην αγωνιστική αλληλεγγύη εκατομμυρίων αντρών και γυναικών ανά τον κόσμο, που όπως κι εσείς, εκτιμούν ιδιαίτερα την ταπεινή συμβολή της Κούβας στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, απαραίτητου αλλά και εφικτού.”
