Του Γιώργου Σαρρή
“Γνέθε ρόκα μας φτωχή
γνέθε σκουτιά και παραμύθια
γνέθε κι απ’όλα πιο πολύ
τ΄όνειρο-θέ μου, τ’όνειρο
……….
που φέγγει όπως ο έρωτας
και καίει σαν την αλήθεια
….Τ.Λειβαδίτης…..
Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο πρέπει να επιμένουμε σε ένα σύστημα που έχει σαν κύριο τρόπο πραγματοποίησης των στόχων του το τρίπτυχο εξαπάτηση-βία-διαφθορά.
Δεν καταλαβαίνω ποια μπορεί να είναι η πιθανή συνταγή σωτηρίας.
Το να αλλάξουν κάποιοι 300 η 500 μέ κάποιους άλλους 200 η 600 είναι αστείο να συζητάμε ότι μπορεί να ρίξει λίγο φως στο σκοτάδι που μας κυκλώνει.
Θα διαφθαρούν κι αυτοί αργά η γρήγορα.Ειναι αρρώστια μεταδοτική που πρέπει να εξαλειφθεί ο καπιταλισμός και η διαφθορά.
Ο καπιταλισμός σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του και προσπαθει να μετατρέψει την αξιοπρέπεια σε ανταλλακτική αξία έλεγε ο γερο Κάρλ Μαρξ.
Ο Θεός του συστήματος αυτού είναι η συσσώρευση κεφαλαίου (καπιταλισμός λέγεται) και άρα η αύξηση του κέρδους των καπιταλιστών και όχι η εξύψωση της ανθρώπινης συνείδησης σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Οταν ο προορισμός είναι ο ανθρωπος δεν ειναι δυνατον να ανεβαίνεις στον Τιτανικό του Καπιταλισμού επειδή είναι λαμπερός, η επειδή σου παίρνουν τα μυαλά τα δελτία ειδήσεων, οι διαφημίσεις, τα μεσημεριανά, η εξαγορασμένη βιομηχανία της showbiz ή όποιος άλλος.
Αυτοί όλοι έχουν κάθε λόγο να μην θέλουν να αλλάξει ο κόσμος.Είναι ο δικός τους κόσμος, έχουν τα κλειδιά του.Τους λογαριασμούς, τις επιχειρήσεις,τους νόμους, τα σκάφη, τα νησιά, τον πλούτο , την αρρωστημένη χλιδή του, όλα…
Εμείς όμως;
Ας δούμε καθαρά.
Στόχος και προορισμός μας είναι ένας κόσμος καλύτερος.
Ένας κόσμος που να μας παρέχει το δικαίωμα στη ζωή.
Δηλαδή το δικαίωμα στη δουλειά, στη δημιουργία, στη μόρφωση, στην ελεύθερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του καθενός για το καλό της ανθρωπότητας και το δικό μας.
Ενας κόσμος που να μας παρεχει το δικαίωμα στην ευτυχία.Στο ανέμελο γέλιο βρε αδερφέ, με 2-3 φίλους κι ένα τραγούδι.Ετσι απλά.
Mια κ ο ι ν ω ν ί α σ υ ν α ν θ ρ ώ π ω ν που συνειδητοποιούν πως δεν γίνεται να υπάρχουμε αν δεν συνυπάρχουμε.
Είναι ολοφάνερο πως αυτός ο κόσμος δεν είναι ο καπιταλισμός.Δεν μπορεί να υπαρξει με τη μέγγενη της μεγιστοποίησης του κέρδους γύρω του.Με ανθρώπους που να σβήνουν από το άγχος κι αύριο από την ανεργία ή την πείνα, όταν άλλοι ζουν μέσα σε μια σάπια χλιδή.
“Ποιός έιμαι, Που πάω;Πως βρέθηκα εδώ
απ’ τ΄άπειρο των παιδικών μου χρόνων σωριασμένος ξαφνικά
μέσα σε τούτον το χαμηλοτάβανο, σκονισμένο χρόνο…”Τ.Λειβαδίτης
Αυτός(ο καπιταλισμός) και η απληστία του δεν προκάλεσε την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008;Αυτός δεν μας έφερε εδώ; Αυτό το πρότυπο κόσμου δεν δημιούργησε όλους αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς του “νόμιμου που είναι και ηθικό”.Φτιάχνοντας πρώτα τους νόμους και μετά τη νέα ηθική;
Αυτός που τα τελευταια χρόνια λεγόταν οικονομία των αγορών, δεν δημιούργησε αυτά τα τέρατα που ονομάζονται “επενδυτικοί οίκοι” που τώρα καταστρέφουν-μέσω των αγορών- τη ζωή μας;
Ας δούμε καθαρά τον προορισμό, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον άνθρωπο, κι ας αλλάξουμε καράβι.Ας είναι στην αρχή βαρκούλα , φουσκωτό, ότι νάναι.Ας δυσκολευτούμε να φτάσουμε.Ας αργήσουμε δεν πειράζει.Αλλά τουλάχιστον ας πάμε εκεί που θέλουμε εμείς.Στον δικό μας κόσμο κι όχι στο δικό τους.
Στο δικό μας σπίτι!Στο δικό μας όνειρο!
Αλλιώς αύριο δεν υπάρχει.