Του Παναγιώτη Τσολάκη
Τα λόγια της αγάπης, δεκάδες χρόνια τώρα είναι ίδια πάντα, όπως και αυτά της πολιτικής. Η αντίθεση έγκειται στις έννοιες. Αγάπη σημαίνει καλοσύνη και προσφορά ενώ πολιτική σημαίνει διπλωματία και εκμετάλλευση. Η φράση, και μόνο, της λαϊκής θυμοσοφίας το αποδεικνύει περίτρανα. «Μη μου κάνεις εμένα πολιτική!».
Σαφής ο διαχωρισμός δημοκρατίας και πολιτικής. Δημοκρατία σημαίνει ανθρώπινες ελευθερίες, ισονομία– ισοπολιτεία και συμπεριφορές ανθρώπινων αξιών ως τρόπος και ποιότητας ζωής μιας κοινωνίας. Πολιτική σημαίνει περιορισμός των ανθρωπίνων ελευθεριών και επιβολή του δικαίου του ισχυρού, δια νόμων μάλιστα, μέσω της πολιτικής οδού.
Για να κυριαρχήσει η δημοκρατία, όπως γράφει και η διανόηση, πρέπει ο άνθρωπος να γίνεται κάθε ώρα, κάθε μέρα ελεύθερος, να μη φοβάται και να εναντιώνεται στην ανώνυμη πολιτική που θέλει να ξεσκίσει τη ζωή του!
Ότι στενεύει την ζωή του ανθρώπου, ότι τον περιορίζει, ότι τον καθηλώνει, ότι τον σοκάρει, ότι τον τρομοκρατεί, ότι του στερεί την χαρά της δημιουργίας είναι συρματόπλεγμα, είναι φασισμός ειδεχθής που καθιστά τον άνθρωπο ανάπηρο και ακρωτηριάζει την δημοκρατία.
Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η πολιτική έχει δώσει λύσεις. Ότι έχει επιφέρει θεαματικές και θετικές αλλαγές. Αν δόθηκαν κάποιες λύσεις και κάποιες αλλαγές ήταν τις περισσότερες φορές προϊόν πολιτικής σκοπιμότητας και άλλοτε αναγκαστική επιλογή της πολιτικής για να αμβλυνθεί η διαφαινόμενη κοινωνική έκρηξη!
Η κοινωνική έκρηξη έρχεται μονάχα από το ένστικτο και την διαίσθηση. Δεν έρχεται και δεν μπορεί να έρθει από ιεροκήρυκες και ιεραπόστολους της πολιτικής που παριστάνουν τους σύγχρονους προφήτες και τον σύγχρονο σωτήρα. Για αυτό και δεν φοβάται η πολιτική. Γιατί όλοι αυτοί οι σύγχρονοι κάνουν πολιτική. Αδρανοποιούν και αλλοιώνουν το ένστικτο και την διαίσθηση και έτσι αποτρέπουν την κοινωνική έκρηξη! Επιτρέπουν μόνο την ελεγχόμενη έκρηξη, την οποία η ίδια η πολιτική κατευθύνει όπου η ίδια επιθυμεί και την βολεύει.
Έφυγε το 2010, το 2011, έφυγε και το 2012, αλλά οι πληγές της κοινωνίας δεν επουλώνονται. Χαίνουσες πληγές βασανίζουν και δολοφονούν την κοινωνία με τα κακοήθη αποστήματα που παράγουν.
Οι ίδιοι άνθρωποι που αλληλοκατηγορούνταν και αλληλοβρίζονταν για τις εγκληματικές πολιτικές επιλογές των μνημονίων, αλλοιώσεων στατιστικών στοιχείων του ελλείμματος και πολλά άλλα, τελικά κατέληξαν σε συγκυβέρνηση.
Οι διπλωμάτες της πολιτικής ποτέ δεν κάνουν λάθος κινήσεις. Ξέρουν να κρατούν τις κοινωνίες εκεί που θέλουν. Όταν βλέπουν την οργή της κοινωνίας να φουσκώνει έχουν πάντα έτοιμη μια Ιφιγένεια για να εκτονωθεί η οργή της κοινωνίας!
Ενοχοποιούν, σε κάθε χρονική συγκυρία τον αδύναμο κρίκο, για να απενοχοποιηθούν οι ίδιοι και το εξουσιαστικό τους σύστημα.
Προσωπικές ευθύνες υπάρχουν μόνο στις προσωπικές ιδιωτικές συμπεριφορές! Στην πολιτική δεν υπάρχει μόνο προσωπική ευθύνη αλλά συν ευθύνη! Στην πολιτική δεν αποφασίζει ένας και δεν δίνει εντολές ο ένας! Αν αυτό επικαλούνται, τότε το κατηγορητήριο για όλους αυτούς είναι χειρότερο. Γιατί επέτρεψαν τον ένα να αποφασίζει και για αυτούς και γιατί δεν χρησιμοποίησαν το δικαίωμα και το χρέος να ασκήσουν τον έλεγχο και να αποτρέψουν την παντοδυναμία του ενός που αποφάσιζε για όλους και για όλα!
Εάν η Ν.Δ ζητήσει να μπει στο κάδρο και ο Βενιζέλος είναι δεδομένο ότι θα πέσει η κυβέρνηση! Τόσος απλός είναι ο λόγος. Αυτά προφανώς και πολλά άλλα έχουν προαποφασιστεί πριν έρθουν σε συμφωνία!
Θα επέλθει κάθαρση, αν τιμωρηθεί ο συγκεκριμένος πρώην υπουργός; Θα καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών; Θα καταργηθεί η ασυλία και όλα τα προνόμια της πολιτικής εξουσίας; Θα εφαρμοστούν οι νόμοι του συντάγματος ότι όλοι είναι ίσοι απέναντι των νόμων; Ή θα ισχύει το εξαιρούνται οι πολιτικοί!
Το τοπίο, το περιβάλλον, η ατμόσφαιρα, οι συνθήκες είναι που δημιουργούν χαρακτήρες και συμπεριφορές. Αυτές που αντιλαμβάνεται ο καθένας, είναι οι συνθήκες εντός και εκτός βουλής της κυβερνητικής πολιτικής και αν δεν αλλάξουν δυστυχώς τα ίδια φαινόμενα θα παρατηρούνται.
«Αν πάρεις δέκα σκυλιά και πας και τ’ αφήσεις σ’ έναν αγριότοπο, σε μια ερημιά απ’ όπου δεν περνάει ψυχή ζώσα, τα σκυλιά αυτά μέσα σε λίγες εβδομάδες θα ξαναγίνουν λύκοι».
Βουλευτές, λειτουργούς και πολίτες της δημοκρατίας χρειάζεται η χώρα για να ομορφύνει και όχι βουλευτές, λειτουργούς και πολίτες της πολιτικής. Αυτή η πολιτική είναι παραποίηση της δημοκρατίας και δεν αθωώνει εκείνους που με νόμους, νομιμοποίησαν την παραποίηση! Η πράξη αυτή στοιχειοθετεί την κατηγορία της «πλαστοπροσωπίας και πλαστογραφίας με δόλο»!
Το επίλογο τον γράφει ο Χ. Γιανναράς. «…το πιο ασφυκτικό δεδομένο του πνιγμού (της χώρας, της κοινωνίας και των ανθρώπων) είναι η ατιμωρησία των ασυνείδητων πολιτικών που εν ψυχρώ απεργάστηκαν την καταστροφή του κράτους και της προσωπικής μας ζωής: Pαδιούργησαν τον εξωφρενικό δανεισμό της χώρας για να εξυπηρετήσουν την πελατειακή τους πολιτική, να εξαγοράζουν τη νομή της εξουσίας.
Μένουν όχι απλώς ατιμώρητοι, αλλά συνεχίζουν να εξουσιάζουν τη χώρα, να ασελγούν στο πτώμα της πατρίδας. Μας έχουν παγιδεύσει σε μονόδρομο – υποταγής στους δανειστές μας, στη συντελεσμένη παραίτηση από την εθνική κυριαρχία, σε αποδοχή στα τυφλά «Mνημονίων» με όρους ολοκληρωτικού, ανέκκλητου εξανδραποδισμού μας. Παραμένοντας στην κυβέρνηση και στη Bουλή οι αυτουργοί των κοινωνικών εγκλημάτων, πρόσωπα και κόμματα που κατάστρεψαν τη μία και μοναδική του καθενός μας ζωή, μας αφαιρούν κάθε ελπίδα, κάθε πιθανότητα να αναχαιτιστεί ο ίλιγγος της συνεχιζόμενης πτώσης στο κενό»
