Ζητείται βαφεύς!

γραφει ο αρισταρχος
Ανέκδοτο(;).
Είδε την είσοδο με τις μεγάλες πόρτες του παραδείσου ο Άγιος Πέτρος σε άσχημη κατάσταση και αποφάσισε να την βάψει. Ζήτησε και του έφεραν τρεις ελαιοχρωματιστές που είχαν πεθάνει πρόσφατα. Έναν Αλβανό, έναν Γερμανό κι έναν Έλληνα.
“Αυτή είναι η είσοδος με τις πολλές πόρτες. Θέλω να δώσετε προσφορά για να την βάψετε” είπε ο Άγιος. Ύστερα από κάποια μελέτη πρώτος έδωσε την προσφορά του ο Αλβανός.
-Θα βάψω την είσοδο έτσι κι έτσι. Θα κοστίσει 500ευρώ.
-Γιατί τόσα πολλά; Ρώτησε ο Άγιος.
– Γιατί θα το κάνω τρία χέρια και ύστερα θα κάνω και καθαριότητα.
-Καλά καλά, είπε ο άγιος. Να ρθεί ο Γερμανός.
-Θα την βάψω έτσι κι έτσι και θα σας κοστίσει 1000ευρώ, είπε ο Γερμαναράς.
-Και γιατί τόσα πολλά;
-Γιατί τα χρώματα θα τα φέρω από την Γερμανία ειδική παραγγελία και κοστίζουν πολλά χρήματα.
– Καλά, είπε ο άγιος. Να έρθει ο επόμενος.
-Καλησπέρα Άγιε μου, είπε ο Έλληνας και έσκυψε και του φίλησε το χέρι.
-Η βαφή της εισόδου θα μας κοστίσει άγιε μου 2.500ευρώ!
Σηκώθηκαν οι τρίχες του άγιου και με ανοιχτά τα μάτια από την έκπληξη ρωτάει.
-Γιατί τόσα πολλά βρε τέκνον μου;
Ο Έλληνας ελαιοχρωματιστής τον πήρα αλά μπρατσέτα και άρχισαν να περπατούν.
-Κοίτα να “δεις” άγιε μου. Βασικά την δουλειά θα την κάνει ο Αλβανός. Είναι  καλύτερος και φθηνότερος. Του Γερμανού θα του δώσουμε 200ευρώ να κάνει το μόκο και θα τον υποχρεώσουμε να μας κάνει δώρο καινούρια χερούλια για τις πόρτες και δείξτα στον μεγάλο να χαρεί. Τα υπόλοιπα 1800ευρώ τα παίρνουμε από μισά και ούτε γάτα ούτε ζημιά και θάναι και μαύρα. Τι λες;
Κυκλοφορούσε ευρέως στις αρχές του 2000. Και σκάζαμε στα γέλια γιατί αναγνωρίζαμε μέσα στην γελοιότητα κάτι από κάποιο βίωμά μας, είτε σαν θύματα είτε σαν θύτες.
Το μόνο που δεν υποπτευόμαστε ή μάλλον  δεν παίρναμε στα σοβαρά ήταν τις επιπτώσεις από την χαβαλέ και αεριτζίδικη συμπεριφορά μας και απλά γελούσαμε μόλις μας το έδιναν σαν ανέκδοτο.
Πέρασαν τα χρόνια κι οι καιροί και ήρθε το σωτήριον 2012. Έτος αδυσώπητο, έτος καταστροφών. Από μνημόνια, Sandy, και Μάγια (προσεχώς). Μεσούσης της αναδουλειάς με βαγόνι την ανεργία βγήκαν κάτι εργοδοτάρες που επιπλέουν ως φελλοί(συνήθως) για να κάνουν την Ελληνική μαγκιά πιο επιστημονική. Δηλαδή πχ Να δώσουν για χρωμάτισμα της εισόδου στον Αλβανό αλλά με την υποχρέωση να μην ασχοληθεί για ένα χρόνο με το επάγγελμα του ελαιοχρωματιστή αν τον σχολάσει ο εργοδότης απ’ την δουλειά. Μην και κλέψει την πελατεία του μάγκα του Έλληνα. Και ο νοών νοείτω, πως η δουλειά μπορεί να κατέβει απ’ τις 500 και στα 200ευρώ.
Όταν οι εργατικές κατακτήσεις πέφτουν η μια πίσω από την άλλη τα λαμόγια βρίσκουν την …αντάρα τους. Οι κόκκινες γραμμές στην ηθική έπεσαν, ισοπεδώθηκαν και η ανηθικότητα της εκμετάλλευσης στα ύψη. Ποιος θα προστατέψει αυτά τα παιδιά με τα βιογραφικά τους στο χέρι να βαραίνουν από τα πολλά βραχιόλια. Και νάρχεται η στιγμή που θα τα αφαιρεί ένα ένα για να τα κάνει τόσο light όσο το απολυτήριο ενός λυκείου. Έτσι, για να πιάσει δουλειά …παιδί του βενζινάδικου ή το πολύ πολύ να τυλίγει σαντουϊτσάκια.
Αλήθεια, εμείς μπορούμε να βγάλουμε μια πράξη πολίτη δικαιωμάτων περιεχομένου; Ή μόνο ο υπουργός κι ο πρωθυπουργός; Μια ερώτηση κάνω.
αἰέν ἀριστεύειν