Οι ύαινες ουρλιάζουν: Στρώνουν το έδαφος στην ολοκληρωτική φίμωση

Του Θύμιου Παπανικολάου
Πρέπει σήμερα να γκρεμίζουμε του μύθους που μας καταδυναστεύουν.

Ένας «αιώνιος» μύθος είναι αυτός της «δημοκρατίας».
Σε μια εποχή νεοταξικής βαρβαρότητας, πολυφωνικής μονοφωνίας, ανοικτής φίμωσης του διαλόγου, ακρωτηριασμού και  ισοπέδωσης όχι μόνο των ιστορικών και κοινωνικών «ιμάντων» της σκέψης, αλλά και των λογικών «δομών» της, σε μια τέτοια εποχή, μας μιλούν, ακόμα για «δημοκρατία».
Αυτό, βεβαίως, που βιώνουμε καθημερινά είναι το μονοπώλιο της εξουσίας και του λόγου, είναι η αποθέωση και η κακουργία της  αυθάδειας της «ιδιωτικής δημοκρατίας»: Της μονοπωλιακής «δημοκρατίας» των αφεντάδων.
Σήμερα ζούμε την ολοκληρωτική δικτατορία της εξουσίας των υπερεθνικών μονοπωλίων. Διαφεντεύουν όχι μόνο τα πράγματα και τους ανθρώπους, αλλά και το μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων.
Και αν κάτι πάει να ξεφύγει από αυτές τις ορειχάλκινες πλάκες του εντοιχισμού της σκέψης και των ιδεών,  ή προκαλούνται κάποιες ρωγμές σε αυτόν τον εντοιχισμό, τότε χιμάνε, με αγριότητα ύαινας, να στοκάρουν τις ρωγμές και να φιμώσουν τους «άτακτους».
Γι’ αυτό σήμερα ουρλιάζουν εναντίον των «άτακτων» του ιντερνέτ που διεκδικούν το δικαίωμα να σκέφτονται και  επεξεργάζονται τρόπους για τη φίμωση των ιστολογίων.
Η «δημοκρατία» τους δεν ανέχεται την παραμικρή παραφωνία. Κάθε παραφωνία ανοίγει μεγάλες ρωγμές στο «γύψο».
Η σημερινή  κατάσταση του μακάβριου νεοταξικού φασισμού (λανσάρεται σαν πλουραλισμός), αποτελεί το προϊόν του ολοκληρωτικού εκφυλισμού της αστικής δημοκρατίας, της δικής τους δημοκρατίας.
Οι ταχυδακτυλουργοί και οι «θαυματοποιοί» των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας δεν στάθηκαν ικανοί να βρουν το μυστικό εκείνο που θα έδινε ελιξίριο νεότητας στον καπιταλισμό, συνακόλουθα θα ξαναζωντάνευε την αστική δημοκρατία.

Το μυστικό δεν βρέθηκε…
Έτσι η αστική δημοκρατία έπαψε να είναι δημοκρατία: Μεταλλάχτηκε σε  «μονοπωλιακή δημοκρατία», σε ένα σύστημα συγκέντρωσης εξουσιών.
Το μονοπώλιο της εξουσίας και του λόγου δεν φιλτράρει και παραμορφώνει  απλώς τις διεργασίες και τη φωνή της κοινωνίας, αλλά και καταδικάζει στη σιωπή το μη αρεστό: Το «ενοχλητικό» και «ανατρεπτικό»…
Το ιστορικό έδαφος πάνω στο οποίο άνθισε η αστική δημοκρατία έχει χαθεί ανεπιστρεπτί.
Η δημοκρατία αποτελούσε πλέον ενοχλητική πολυτέλεια για τον καπιταλισμό στην ιμπεριαλιστική συγκεντρωτική του μορφή. Ο οικονομικός, πλανητικός συγκεντρωτισμός  δημιουργεί και τον πολιτικό συγκεντρωτισμό στον πλανήτη.
Ο ιμπεριαλισμός αποτελεί εκπόρνευση των πάντων και την επιβολή ολοκληρωτικού κράτους.
Στον πολιτικό τομέα, ιμπεριαλισμός σημαίνει καταστροφή της δημοκρατίας με έναν εσώτερο μοριακό  μετασχηματισμό και με μια ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΥΠΟΤΑΓΗ όλων στους σκοπούς του.
Ο ιμπεριαλισμός έχει αποδείξει ότι όλες οι πολιτικές προκαταλήψεις τού είναι ξένες. Μεταμορφώνει και υποτάσσει τόσο τις προεδρικές εξουσίας όσο και τα νομοθετήματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Παγιδεύει και χρησιμοποιεί ακόμα και τα «αριστερά» κόμματα.
Συστατικό του στοιχείο είναι η βία: Από αυτή γεννήθηκε και με αυτή τρέφεται.
Σήμερα αυτό το αποκρουστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού έχει πάρει μακάβριες διαστάσεις: έχει μετατρέψει τα κοινοβούλια σε διακοσμητικά σκηνικά και τα κόμματα σε παρασιτικές «γλάστρες» διακόσμησης.
Και την «αριστερά»: Σε γενίτσαρους των νεοταξικών ιδεολογημάτων, σε επιδοτούμενους δωσίλογους…
Αυτή είναι η σημερινή «δημοκρατική»  δικτατορία.
Παραπέμπουμε ξανά στην παραστατική εικόνα που περιγράφει το εξαίρετο κείμενο από το: http://listonplace.blogspot.com/: Δημοκρατία : Το Μεγάλο Ψέμα!!!
Το κείμενο θα το βρείτε και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4576
Αντιλαμβάνεται, συνεπώς, κανείς ΓΙΑΤΙ τα μπλογκ ενοχλούν τόσο πολύ και γιατί κραυγάζουν όλες οι ύαινες του καθεστώτος εναντίον τους.
Στρώνουν το έδαφος για ΦΙΜΩΣΗ…