Περί εξόδου από την κρίση.

Γράφει ο Γιώργος Χαραλαμπίδης
Βρισκόμαστε στο μέσο μιας παγκόσμιας κρίσης. Όχι επειδή γύρισε η εποχή των παγετώνων. Ούτε επειδή κλονίστηκε ο άξονας της Γης και επακολούθησε κατακλυσμός. Η κρίση προέρχεται από λάθος διαχείριση των ανθρώπινων ικανοτήτων.
Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό χρέος που είναι καταγεγραμμένο, δημιουργήθηκε από πολλούς παράγοντες. Είναι τεράστιο και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να το απαλείψουν μικρές χώρες όπως η Ελλάδα. Άρα μετά την Ελλάδα υπάρχουν πολλές υποψήφιες χώρες, που θα επωμιστούν (οι λαοί τους), μικρότερο ή μεγαλύτερο κομμάτι του.
Το χρηματοπιστωτικό χρέος  που είναι καταγεγραμμένο, είναι μια φούσκα γεμάτη αέρα, που οι πονηροί προσπαθούν να την ανταλλάξουν με υλικά αγαθά και ανθρώπινη διανόηση. Σε όλες τις εποχές το ίδιο γινόταν. Και πάντα το ξεφούσκωμα της φούσκας γινόταν με υλικό, πνευματικό και ηθικό πισωγύρισμα της ανθρωπότητας. Πόλεμοι, διασκορπισμοί πληθυσμών και πείνα ακολουθούσαν, για να σβηστούν οι μνήμες, ώστε να μπορέσει η συνταγή να αποδώσει και πάλι κέρδη μερικά χρόνια αργότερα. Σε παρόμοια κατάσταση στη αρχαιότητα ο σοφός Σόλων έδωσε λύση με την λεγόμενη «σεισάχθεια» δηλαδή την διαγραφή όλων των χρεών και την υπόσχεση των Αθηναίων να μεταφέρουν την πίστη τους από το χρήμα στον συνάνθρωπο.
Λίγο αργότερα, επαναλήφθηκε το ίδιο σε μεγαλύτερο χώρο απ’ αυτόν της αρχαίας Αθήνας.
Η εμφάνιση των χριστιανών επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σηματοδότησε όχι μόνον την επανάσταση των σκλάβων ενάντια στον αφέντη, αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης της εξουσίας στην οποία συνωμοτούν οι βία, υποκρισία, και αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. Ο τρόπος αυτός είναι ο Λόγος. Είναι γνωστές οι διώξεις που υπέστησαν οι πρώτοι χριστιανοί και είναι ακόμα γνωστότερο πώς, ταγοί της εξουσίας, ενδύθηκαν το ένδυμα του χριστιανού και με σημαία το σταυρό αιματοκύλισαν για δυο χιλιάδες χρόνια τώρα την ανθρωπότητα. Μετά την εφεύρεση της τυπογραφίας και την καθιέρωση της δημόσιας παιδείας φάνηκε προς στιγμήν ότι ο Λόγος θα καταφέρει να επιβληθεί.
Δυστυχώς ο απλός λόγος είναι μόνον η αφορμή για να σκεφτεί κανείς. Στη συνέχεια πρέπει να βάλει σε ενέργεια συναίσθημα, λογική και συνείδηση, ώστε ο λόγος να γεννήσει μέσα του το δέντρο της αλήθειας, της γνώσης, της φιλαδέλφειας, της παγκόσμιας συνείδησης. Πολλοί φανατικοί της εξουσίας, ενδεδυμένοι άλλοτε με το ένδυμα του δημοσιογράφου, άλλοτε με του δασκάλου, άλλοτε με του ιερωμένου, άλλοτε με του δικαστή ή του υπερασπιστή της δικαιοσύνης, άλλοτε με του παντογνώστη της επιστημονικής αλήθειας, προσπαθούν να μολύνουν τον λόγο και να τον βάλουν στην υπηρεσία του χρήματος. Άλλωστε ο λόγος προηγείται αναπόφευκτα κάθε συναλλαγής.
Και πάλι δυστυχώς τα κατάφεραν!
Φύτεψαν στο κεφάλι των νέων λάθος πρότυπα. Από του ακριβοπληρωμένου ποδοσφαιριστή και της ακριβοπληρωμένης σταρ του θεάματος, έως του επιτυχημένου επιχειρηματία που στην ισχύ της οικονομικής του επιφάνειας λυγίζουν τα πάντα. Έτσι ο στρατός της εξουσίας ενδυναμώθηκε από χιλιάδες που είχαν σαν όνειρο, την ακούραστη ζωή, γεμάτη ανήθικες απολαύσεις.
Κανείς δεν αναρωτήθηκε πώς γίνεσαι πλούσιος. Και κανένας δεν εξήγησε επαρκώς ότι όσο πιο πλούσιος γίνεσαι τόσο πιο φτωχοί γίνονται οι άλλοι.  Ότι όσο πιο πολλά χρήματα αποκτάς τόσο πιο πολύ ρίχνεις άλλους στην αθλιότητα. Ότι όσο πιο πολλών την υπεραξία της εργασίας των καρπώνεσαι τόσο πιο πολύ θα βλέπεις στον καθρέπτη αυτό που έβλεπε ο Ντόριαν Γρέι όταν κοίταζε το πορτραίτο του.
Στην ανταλλαγή της φούσκας των χρεών πρωτοστατούν:
Οι πλούσιοι του χρήματος. Αυτοί είναι η Νέα Ρώμη. Θέλει τα πάντα και τα θέλει τώρα. Τα θέλει με τη βία, με την απάτη και αδιαφορεί για το μεγάλο κομμάτι του ανθρώπινου πληθυσμού. Το θεωρεί αναλώσιμο.
Οι πολιτικοί που άρχουν των κρατών. Αυτοί είναι οι Πόντιοι Πιλάτοι, οι Ηρώδες που εκτελούν τυφλά εντολές και νίπτουν τα χέρια τους.
Η πλειοψηφία των οικονομολόγων, των νομικών και των χειριστών κοινωνικών ομάδων με αντικείμενο την εργασία, την θρησκεία, τον πολιτισμό, την τέχνη, την εκπαίδευση και άλλοι, είναι οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι.
Οι δημοσιογράφοι που παραπλανούν το πλήθος, είναι οι βαλτοί από τους Φαρισαίους στον όχλο, που έδιναν τον τόνο στο: Σταύρωσον! Σταύρωσον!
Οι τράπεζες είναι οι αργυραμοιβοί που έστησαν τα τραπεζάκια τους μέσα στον Ναό. Θυμηθείτε! Η μόνη φορά που θύμωσε ο Χριστός, ήταν, όταν τους αντίκρισε! Και χτυπώντας τους, τους έβγαλε έξω.
Θυμηθείτε! Δεν φταίνε τα μέσα για την κατάντια μας. Πίσω από το κάθε μέσο, υπάρχει πάντα μια ανθρώπινη πρόθεση. Δεν μπορεί να φταίει το χρήμα, η τηλεόραση, το πετρέλαιο. Φταίνε αυτοί που τα χρησιμοποιούν για να κερδίσουν, να αγοράσουν εργασία, υπεραξίες, ανθρώπινη νόηση, συνειδήσεις. Και φταίνε αυτοί που πουλιούνται αντίστοιχα για όλα αυτά. Αδιαφορώντας για τον Άνθρωπο! Θεοποιώντας την δύναμη της εξουσίας και του υπηρέτη της, χρήμα! (κεφάλαιο επί το επιστημονικότερο).
Η αξία στα πράγματα, προστίθεται από τρία βασικά συστατικά: τον ανθρώπινο κόπο (εργασία), τον ανθρώπινο χρόνο (μνήμη, γνώση, επιμονή, υπομονή), και την ανθρώπινη αγάπη.
Η καθετοποίηση της παραγωγής, η ευρεία εκβιομηχάνιση των προηγούμενων χρόνων, εναπόθεσε πολύ κόπο στην ανθρώπινη (καπιταλιστική;) παραγωγή. Σε μικρό χρόνο ο πλανήτης έγινε αγνώριστος. Ο άνθρωπος όμως που παρήγαγε δεν μπόρεσε ν’ αγαπήσει την παραγωγή του, γιατί τις περισσότερες φορές δεν ήξερε γιατί κοπίαζε. Η εργασία του γινόταν για χρήματα. Η ελπίδα του βέβαια ήταν ότι με αυτά τα χρήματα θα βελτίωνε τον εαυτό του, την οικογένειά του, την χώρα του.
Κι εδώ είναι το διπλό μάθημα της ζωής:
Μάθημα σ’ αυτούς που εμπιστεύτηκαν την πίστη τους στο ανθρώπινο κατασκεύασμα, χρήμα.
Τι φοβερή διάψευση ελπίδων. Τι απογοήτευση!
Το χρήμα δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Γι’ άλλο πράγμα φτιάχτηκε! Για να μπαίνει σαν τα βαμπίρ σε κάθε σπίτι, σε κάθε τσέπη και να μεταφέρει «το μερίδιο» που αναλογεί στον αφέντη δράκουλα.
Μάθημα σ’ αυτούς που χρησιμοποίησαν τον άνθρωπο με τέτοιο βάναυσο τρόπο. Του στέρησαν την αγάπη γι’ αυτό που κοπίαζε και τον χρόνο για να το απολαύσει και να καμαρώσει. Κοιτάζουν τον στρατό των εργατών που χρησιμοποίησαν – δεν θυμίζουν πια άνθρωπο – κι αποστρέφουν το βλέμμα. Ξέρουν ότι οι ίδιοι ευθύνονται για την κατάντια αυτή και θέλουν γρήγορα να την εξαφανίσουν. Αδιάφορο αν θα είναι με οικονομικό πόλεμο, με ναρκωτικά και άλλα χημικά, ή με βόμβες.
Αλλά δεν θ’ αλλάξει έτσι τίποτε. Απλά θα ξαναγίνει το ίδιο παιχνίδι για πολλοστή ή για τελευταία φορά, αφού η τεχνολογία μπορεί να πραγματοποιήσει ακόμη και την Αποκάλυψη.
Άνθρωποι του πλούτου αναλογιστείτε: Κόπος, χρόνος αλλά και αγάπη. Νομίζω ότι αυτό φθάνει.
Άνθρωποι ανδρείκελα της ψευτοπολιτικής, της ψευτοδικαιοσύνης, της ψευτοοικονομίας, της ψευτοενημέρωσης. Μην γίνεστε οι γραμματείς και οι φαρισαίοι του εικοστού πρώτου αιώνα. Νοθεύσατε τον Λόγο, με χιλιάδες μυστικά και ψέματα και απάτες και διγλωσσία και παραπλανήσατε με την χάβρα σας τον άνθρωπο μυριάδες φορές. Ο προδότης της χώρας του ίσως γίνει δεκτός σε άλλη χώρα. Ο προδότης του ανθρώπου θα ζήσει αναγκαστικά με τα φίδια. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά ποια η διαφορά;
Άνθρωποι ζωντανοί – νεκροί, θύματα της τηλεόρασης, εξαρτημένοι του χρήματος, της απόλαυσης, της κατανάλωσης. Αφήστε τον Λόγο να ζωντανέψει και πάλι την ψυχή σας. Να της εμφυσήσει ενδιαφέρον, αλήθεια, συναίσθημα, λογική, συνείδηση.
Η ανθρώπινη συμπεριφορά μπορεί να είναι μια από τις: Βία, Υποκρισία, Αδιαφορία, Λόγος. Ή μίγμα αυτών.
Η απόφαση ανθρώπων…
Υ.Γ.
Ο δρόμος που μπορεί να μας βγάλει αναίμακτα από την κρίση είναι να δούμε, να συνειδητοποιήσουμε και να βροντοφωνάξουμε την Αλήθεια. Προς κάθε κατεύθυνση. Να καταστήσουμε κάθε άνθρωπο υπεύθυνο στην προσπάθεια αυτή. Κάθε άλλη προσπάθεια θα οδηγήσει σε αιματοχυσία.