ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΠΗΡΙΚΕΣ ΓΙΑ «ΤΥΦΛΟΥΣ»… ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ….ΚΟΥΦΟΥΣ!
Γράφει ο Μιχάλης Τ.
Αυτό το ρεζιλίκι με τις αναπηρικές που δίνονταν σε χιλιάδες έλληνες «τυφλούς», ήταν όντως απαράδεκτο, αφού και την οικονομία μας επιβάρυνε και ήταν κοινωνικά ανάλγητο, αφού με το να τα παίρνουν χιλιάδες Έλληνες «τυφλοί», τα έχασαν οι νόμιμοι δικαιούχοι που είναι οι Έλληνες… «κουφοί»!!!
Ναι καλά το διαβάζετε, μπορεί να μην έχουμε ως χώρα τόσους τυφλούς, όσοι ήταν οι δικαιούχοι των επιδομάτων, έχουμε όμως τεράστιο αριθμό «αλύτρωτων» επιδοματικά κουφών, που θα έπρεπε πάραυτα να γίνουν δικαιούχοι επιδόματος αναπηρίας κουφού!!!
Επειδή όμως θα πρέπει να τεκμηριωθούν τα παραπάνω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων και να λένε οι αχρείοι Ευρωπαίοι τα διάφορα τους, ας πάρουμε τα πράγματα απ την αρχή κι ας μιλήσουμε με στοιχεία…
Ότι υπάρχει στους Έλληνες εγγενές πρόβλημα κώφωσης φαίνεται απ τα παιδικά τους χρόνια. Οι μαμάδες και οι γιαγιάδες, σχεδόν ουρλιάζοντας φωνάζουν : «Γιωργάκη, έλα να φας το ρυζάκι σου!!!». Τίποτα ο «Γιωργάκης», δεν ακούει ποτέ. Ο δάσκαλος ωρύεται στην τάξη: « επιτέλους, σταματήστε, έλεος δεν ακούει κανείς σας εδώ μέσα;», και πράγματι δεν ακούει κανείς μέσα στην τάξη.
Μετά ο Έλληνας στην εφηβεία δεν ακούει κανένα παρά μόνο αν τον πάρει στο κινητό, ή μπει στο facebook για κανένα chat. Οι γονείς, απ το πρωί μέχρι το βράδυ την ίδια ερώτηση στα βλαστάρια τους : «μα καλά, κουφοί είστε;».
Στο στρατό επίσης δεν ακούει κανένας. Όταν γίνεται αναγνώριση στη σκοπιά, γκαρίζουν σα γαϊδούρια «αλτ, τις ει;», καθότι ο εφοδεύων αξιωματικός θεωρείται θεόκουφος, ενώ στην πρωινή αναφορά στη ΣΕΑΠ ακούγονται απ το Μοχό, καθότι οι διοικητές, αξιωματικοί και στρατεύσιμοι έχουν σοβαρό πρόβλημα ακοής.
Καλά για την περίοδο που οι Έλληνες παντρεύονται δεν το συζητάμε καν. Η ακοή δεν υφίσταται ως λέξη. Δεν ακούει κανείς κανένα και οι πρώτες φιλοφρονήσεις του ζευγαριού- μετά την πρώτη ειδυλλιακή περίοδο- είναι : «καλά, κουφάθηκες;».
Οι Έλληνες οδηγοί είναι θεόκουφοι, απόδειξη, ότι οδηγούν με το ηχοσύστημα να προκαλεί κραδασμούς σε κάθε γυάλινη ή μεταλλική επιφάνεια στο διάβα τους, ενώ το κλάξον προσπαθεί μάταια να δώσει «κίνητρο» στο προπορεύον όχημα, μπας και ξεκολλήσει απ το μήνυμα που στέλνει στο κινητό ο οδηγός του.
Τις Κυριακές και τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές οι Έλληνες δεν ακούνε απολύτως τίποτα και για το λόγο αυτό οι καμπάνες δονούν την ατμόσφαιρα-πένθιμα ή χαρμόσυνα, δεν έχει σημασία- συνεχώς, ενώ οι λειτουργίες μεταδίδονται και με εξωτερικά ηχεία μήπως ακούσουν κάτι λίγα οι πιστοί.
Οι Έλληνες θαμώνες των μπαρ και των κέντρων διασκέδασης έχουν πλήρη απώλεια ακοής, γι αυτό προσπαθούν φιλότιμα οι ιδιοκτήτες να βάλουν λίγο πιο δυνατά απ το κανονικό την ένταση. Εδώ τώρα υπάρχει και η άλλη περίπτωση. Αν κάποιος παρ ελπίδα δεν είναι κουφός και μπει σε τέτοιο μπαρ, που βάζουν μουσική για κουφούς, βγαίνοντας απ το μπαρ θα χει χάσει κι αυτός την ακοή του.
Η ένταση της τηλεόρασης, ειδικά όταν παρακολουθούν ειδήσεις, ποδόσφαιρο ή καμιά γιουροβίζιον, είναι τόσο δυνατή, που δίνει άμεσα και τη γνωμάτευση περί κωφότητας των τηλεθεατών, αφού δε γίνεται ν ακούνε άνθρωποι με φυσιολογική ακοή σε τέτοια ένταση.
Αν δε σας φτάνουν τα παραπάνω τεκμήρια, υπάρχει και το ακλόνητο επιχείρημα. Δείτε εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια ποιους ψηφίζουν οι Έλληνες. Τι προσωπικότητες, τι πολιτικές ιδιοφυίες, τι πολιτικά «ταλέντα»!!! Οι επιλογές τους δεν είναι εντελώς «θεόκουφες»; Οι άνθρωποι που ψηφίζουν κατά τέτοιο τρόπο δεν δικαιούνται επίδομα «αναπηρίας», έστω σαν «κουφοί»;
Επομένως, είναι αναμφισβήτητο ότι τεράστιος αριθμός συμπατριωτών μας είναι εντελώς κουφοί- εγγενώς ή επίκτητα δεν έχει σημασία- και επομένως δικαιούνται άμεσα να λάβουν τις νόμιμες αποζημιώσεις απ το κράτος.
