Όλοι θυμόμαστε, δεν πάει πολύς καιρός, το πανίσχυρο κόμμα εξουσίας ΠΑΣΟΚ, στο οποίο η βούληση του αρχηγού ήταν ο υπέρτατος νόμος εντός του κόμματος, αλλά εντός της χώρας, εφόσον το κόμμα ήταν κυβέρνηση. Ο αρχηγός στο κόμμα εξουσίας ΠΑΣΟΚ ήταν ο απόλυτος μονάρχης. Οι διαγραφές διαφωνούντων ήταν το «πυρηνικό» όπλο στα χέρια του αρχηγού. Πολλοί βέβαια υποψιασμένοι έλεγαν από παλιά ότι η μόνη συγκολλητική δύναμη στο ΠΑΣΟΚ ήταν η εξουσία που παρείχε προνόμια σε βάρος της κοινωνίας και ότι μια ενδεχόμενη απομάκρυνση του ΠΑΣΟΚ από την προοπτική της εξουσίας θα το έκοβε σε κομμάτια.
Όσο όμως υποψιασμένος και να ήταν κάποιος για το τι θα συνέβαινε σε μια τέτοια περίπτωση, κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί αυτό…. που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί συμπεριφορές στελεχών εναντίον του άλλοτε κραταιού αρχηγού, σαν κι αυτές που μετέδωσαν χθες τα ΜΜΕ και αυτός να μην αντιδρά. Που είναι τώρα οι φοβερές διαγραφές; Σε λίγο δεν αποκλείεται να έχουμε ακόμα και αποκαθήλωση του κ. Βενιζέλου.
Από τη μια μεριά φυσικά αυτό δεν είναι κακό. Απεναντίας είναι καλό προς την κατεύθυνση της εγκαθίδρυσης πραγματικής δημοκρατίας στη χώρα, γιατί αποκαθηλώνεται η εικόνα του αρχηγού – μονάρχη.
Πολύ σύντομα προβλέπουμε να έχουμε την ίδια εικόνα και στην ΝΔ, μόλις απολέσει την εξουσία, αν κι εκεί τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, καθόσον εκεί η εξουσία δεν είναι το μοναδικό συγκολλητικό στοιχείο. Εκεί υπάρχουν παραδοσιακά πολιτικά τζάκια, πολιτικοί γόνοι, κλώνοι, κουμπάροι κ.λ.π. που έχουν μεταξύ τους κι άλλους παραδοσιακούς δεσμούς, πέρα από μόνη την εξουσία.
Πέτρος Χασάπης