Στην Συρία σήμερα συγκρούονται δύο κόσμοι. Ο κόσμος του Ερντογάν από την μία πλευρά, και ο κόσμος του Νετανιάχου από την έτερη.
Η μεν πλευρά των Τούρκων θέλει να εγκαταστήσει εκεί θεοκρατικό καθεστώς με στόχο την αποβολή ολοσχερώς του Ισραήλ απο την Μέση Ανατολή, η δε πλευρά του Ισραήλ επιδιώκει την εγκατάσταση διαχρονικά μιας αντίθετης από αυτή των Τουρκικών επεκτατικών σχεδίων του Τούρκου. Αυτό είναι που θα κριθεί, αν κριθεί, τις αμέσως επόμενες ημέρες. Διαφορετικά, αλλού ανησυχούσε ο κόσμος να μην ξεσπάσει ξεσπάσει παρατάξεων πόλεμος, και αλλού είναι πλέον ορατός.
Η θέση της Ελλάδας πρέπει να είναι η μη εμπλοκή, και αυτό διότι οι δηλώσεις περί της, ανύπαρκτης, Ελληνοτουρκικής φιλίας που ακούγονται στα μετά τα «ομαδικά» συναπαντήματα, είναι εντελώς αντίθετες με αυτές των Τούρκων όταν λέγονται κατά μόνας. Έχει αυτό ρητά καταγγελθεί δημόσια από σχεδόν όλους τους που παρακολουθούν το θέμα. Η θέση των Μητσοτάκη Γεραπετρίτη τι άραγε βλέπει, κοιτάζοντας που;
Ο Τούρκος ΥΠΕΞ σήμερα, υπήρξε σαφής και απόλυτος με όλες θέσεις που όχι απλά παραβιάζουν την συνθήκη της Λωζάννης, αλλά την μετατρέπουν σε κουρελόχαρτο. Εκεί βγαίνει το συμπέρασμα ότι πολιτική των υποχωρήσεων στα Ίμια δεν ήταν τίποτα άλλο, αλλά μια «καλυμμένη» του ΠΑΣΟΚ προδοσία αυτής της συνθήκης. Και τώρα …τρέχουμε.
Πολλά θα κριθούν από τις εξελίξεις στην Συρία, όπου σήμερα εκεί είναι στραμμένα όλα τα μάτια, με τον Ερντογάν να απειλεί ότι θα. ..αν δεν γίνουν όλα, όπως ο ίδιος τα θέτει, τα θέλει. Ας προσέξουμε.