Γράφει ο Μενέλαος ΤασιόπουλοςΤο σύνολο των κεφαλαίων και των εγγυήσεων που έχουν διοχετευθεί, με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού στις τράπεζες, από το 2008, φθάνουν τα 220 δισ. ευρώ… Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε Έλληνας φορολογούμενος, έχει επιβαρυνθεί με επιπλέον χρέος της τάξης των 21.500 ευρώ, χονδρικά, μόνο για λογαριασμό των τραπεζών.
Απέναντι στην υπερχρέωση αυτή οι τράπεζες ακόμη και σήμερα δεν έχουν κατορθώσει ούτε να ισχυροποιηθούν, ούτε να δρομολογήσουν την εθνική οικονομία σε ανάκαμψη. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ιδιωτικές εταιρείες, άρα αδικαιολογήτως έχουν τύχει τέτοιας στήριξης σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Το κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιούν ότι όλο τους το πρόβλημα δημιουργήθηκε από την ανάγκη να επιβιώσει η οικονομία, οπότε αγόραζαν κατ’ ανάγκη ελληνικά ομόλογα, δεν ευσταθεί γιατί με τα κεφάλαια που τους διοχέτευε η ΕΚΤ με επιτόκιο 1%, αγόραζαν ομόλογα με επιτόκιο όμως της τάξης του 4-5-6% σε βάρος του ελληνικού δημοσίου.
Επίσης είναι παραλογισμός αλλά συμβαίνει, με κρατικές εγγυήσεις τέτοιου επιπέδου, οι τράπεζες έχουν μείνει στα χέρια των τραπεζιτών.
Την τελευταία τριετία που η ελληνική οικονομία καταστρέφεται, οι επιχειρήσεις, εισηγμένες και μη αποκεφαλαιοποιούνται, τα asset απαξιώνονται και τα δάνεια «κοκκινίζουν», η αντίδραση των τραπεζιτών ήταν και είναι, να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους σε προσωπικό και «λομπίστικο» επίπεδο. Αγόρασαν CDS, για αυτούς και όχι για τις τράπεζες- και δεν αναφερόμαστε εδώ στο περίφημο του Ταχυδρομικού ταμιευτηρίου, αλλά στα άλλα που δεν έγιναν γνωστά- δεν συνέβαλαν στην ρευστότητα των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών με ευελιξία, δεν αντιμετώπισαν με έγκαιρες διαγραφές των υπέρογκων τόκων των δανείων στα προηγούμενα χρόνια για να αναθερμάνουν την αγορά, δεν επεδίωξαν ουσιαστική εξυγίανση της ίδιας τους της λειτουργίας, με εξαγορές- συγχωνεύσεις και μείωση των λειτουργικών.
Από την άλλη πλευρά οι κυβερνήσεις απολύτως «χειραγωγούμενες» από τους τραπεζίτες και τα μίντια του κατεστημένου, που τα περισσότερα είναι υπό των έλεγχο των τραπεζών, λόγω δανείων, δεν έχουν προβεί σε καμία κίνηση ουσίας, για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Ακόμη και σήμερα μιλάμε για κοινές ή προνομιούχες μετοχές, για το κατά πόσον δηλαδή η εποπτεία των τραπεζών θα περάσει στο κράτος ή θα μείνουν στα χέρια των τραπεζιτών, σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Μάλιστα οι τραπεζίτες σήμερα υπολογίζουν να κρατήσουν τις τράπεζες τους, παρά τα κεφάλαια- δάνεια, που έχει φορτωθεί ο μέσος φορολογούμενος και να δημιουργηθεί ταυτόχρονα μια «bad bank», όπου θα διοχετεύσουν τα «κόκκινα δάνεια», τα μη εξυπηρετούμενα και τις επισφάλειες. Το πλέον πιθανό είναι και αυτή την «bad bank» να την φορτωθεί το δημόσιο, άρα οι φορολογούμενοι ή να καταλήξει σε διεθνή fund, εξειδικευμένα σε αυτές τις διαδικασίες, που θα προχωρήσουν σε εκποιήσεις, πτωχεύσεις και πλειστηριασμούς για να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων τους, που θα έχουν ρισκάρει.
Στην παρούσα φάση πλέον με την ελληνική οικονομία απαξιωμένη, το χρηματιστήριο στις 500 μονάδες, τις ξένες επενδύσεις και τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις, όνειρα θερινής νυχτός και μόνη γραμμή χρηματοδότησης των τραπεζών την ΕΚΤ και τον EFSF, το τραπεζικό σύστημα περνά, παρά τα αντιθέτου λεγόμενα σε ευρωπαϊκό έλεγχο. Τα 220 δις ευρώ, που ήταν αρκετά για μισθούς και συντάξεις μιας 5ετιας περίπου, χάνονται μέσα στη «μαύρη τρύπα» του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Οι Έλληνες χρεώνονται συνεχώς, αλλά δεν βοηθούνται καθόλου.
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ούτε να κρατικοποιήσουν το τραπεζικό σύστημα, ώστε να το αναδιαρθρώσουν όπως έχει κάνει η μεγάλη Βρετανία, σε ανάλογες κρίσιμες συγκυρίες, ούτε δημιούργησαν ένα ισχυρό κρατικό βραχίονα για να περικόψει έγκαιρα τους υπέρογκους τόκους των προηγούμενων χρόνων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ώστε να μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους. Ούτε τον «Τειρεσία» της εποχής της ευφορίας και του όγκου χρήματος δεν άλλαξαν.
Οι υπουργοί έχουν λειτουργήσει αποκλειστικά ως πολιτικοί υπάλληλοι των τραπεζιτών, όσο για τους ίδιους τους τραπεζίτες παραμένουν τυχοδιώκτες, πλιατσικολόγοι και «σαράφηδες», λες και τίποτα δεν συνέβη στην Ευρώπη και την Ελλάδα από το 2008 και μετά. Λες και οι τράπεζες, μπορούν να λειτουργήσουν με την οικονομία να έχει καταρρεύσει. Τόση ανοησία, τόση ανεπάρκεια…
kostasxan.blogspot.com