Ποτέ δεν έχει καταγραφεί στη πολιτική ιστορία της μεταπολίτευσης τέτοια σύναξη ευέλπιδων υποψηφίων αρχηγών κόμματος, σαν αυτόν που σήμερα βλέπουμε. Στον ΣΥΡΙΖΑ. Ακούστηκε μάλιστα πως η κατάθεση υποψηφιοτήτων θα τραβήξει μέχρι τον Σεπτέμβρη.
Μία εξήγηση που επιδέχεται αυτή η «αρχηγο δίψα» είναι το ότι οι πρώτοι που κατάθεσαν πρόθεση διεκδίκησης….δεν πείθουν την πλειοψηφία των εκλεκτόρων, δι αυτό ακολούθησαν κι άλλοι. Τι άλλο; Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι έλλειψη «ξεχωριστού» προσώπου ή και χαρισματικού για όποιον το θέλει έτσι.
Πιστεύεται ότι με αυτή την «σύμπλευση» είτε υπάρξει είτε δεν, αντιπαλότητα στο δρόμο προς την εκλογή, έναντι αλλήλοις, των υποψηφίων, η παράταξη δεν οφελείται. Μάλλον χάνει.
Το καλύτερο θα είναι λοιπόν να προχωρήσουν ως έχουν αναβάλλοντας επ αόριστον τις αρχαιρεσίες, μέχρι να ξεχωρίσουν οι, εκ των μέσα στη Βουλή, προσοντούχοι, πείθοντας δια «τω καλλίστω» αυτών.
Σε αντίθετη περίπτωση, δεν θα κερδίσει ο πιο ικανός και άξιος, αλλά αυτός ο οποίος θα απολαύσει την κατάλληλη διαφήμιση από τους νταβατζήδες, λόγω έλλειψης χρόνου. Κοινώς, θα κερδίσουν οι νταβατζήδες.