Η ιστορία της Evita Peron τα είχε όλα: Ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και έφτασε να γίνει η Πρώτη Κυρία της χώρας της. Ο λαός της την αγάπησε με τόσο πάθος που θέλημά του ήταν να την ανακηρρύξει σε Αγία. Πάλεψε για όσα περισσότερα μπορούσε για τις γυναίκες. Η ίδια έλεγε: “Διεκδίκησα περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες, επειδή ήξερα τί αναγκάζονται να υποφέρουν.”
Η Evita Peron γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1919 σε μια αγροτική περιοχή της Αργεντινής. Ήταν ένα νόθο παιδί και στα δεκαπέντε της χρόνια μετακόμισε στην πρωτεύουσα, το Μπουένος Άιρες επιδιώκοντας να κάνει καριέρα ως ηθοποιός. Η ομορφιά της οπωσδήποτε αποτελεί διαβατήριο και πράγματι ο πρώτος της ρόλος έρχεται το 1935 όταν ήταν μόλις 16 ετών. Στη συνέχεια παίρνει αρκετούς μικρούς ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και θεωρείται μια ανερχόμενη στάρλετ.
H Evita είχε μεγαλώσει πολύ δύσκολα, μέσα στη φτώχια και στην ταπείνωση, αφού το ότι ήταν ένα παιδί εκτός γάμου αποτελούσε μεγάλο στίγμα εκείνη την εποχή. Για να επιβιώσει πρέπει να γίνει σκληρή και να εκμεταλλεύεται τους άλλους πριν προλάβουν εκείνοι να της το κάνουν. Ήδη σε ηλικία 18 ετών ξέρει τι πρέπει να κάνει για να αναρριχηθεί: Επιλέγει εραστές που θα τη βοηθήσουν στην καριέρα της. Και κάθε φορά ανεβάζει τον πήχη. Φυσικά όλοι υποκύπτουν στη γοητεία της. Καταφέρνει λοιπόν να γίνει μια δημοφιλής πρωταγωνίστρια σε ραδιοφωνικές σαπουνόπερες και να αποκτήσει οικονομική άνεση και αναγνωρισιμότητα.
Κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο λέγεται ότι βρισκόταν συχνά σε διάφορα clubs που σύχναζαν φασίστες. Ήταν ήδη γνωστή από τις ραδιοφωνικές της επιτυχίες με το ψευδώνυμο Senorita Radio και το 1944 σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση γνωρίζει τον τότε συνταγματάρχη Juan Peron. Eκείνη είναι τότε 24 ετών κι εκείνος 48. Τον αγάπησε χωρίς όρους διότι ήταν εκείνος που την ανέβασε τόσο ψηλά ώστε όλοι όσοι στο παρελθόν την ταπείνωσαν τώρα παραδέχονται πως έγινε ανώτερή τους. Ο Peron ήταν ο άνθρωπος που διέπραξε το πραξικόπημα του 1943 με σκοπό να αποτρέψει την Αργεντινή να συνταχθεί με τους Συμμάχους. Εκείνος της αναθέτει το φιλανθρωπικό έργο της δικτατορίας του και την λατρεύει διότι με το προφίλ της κατάφερε να συσπειρώσει την εργατική τάξη και να εδραιώσει την εξουσία του.
Παντρεύονται το 1946 και ο Juan Peron γίνεται Πρόεδρος της Αργεντινής. Εκείνη βρίσκεται συνεχώς ενεργά στο πλευρό του και εμφανίζεται δίπλα του σε κάθε δημόσια εμφάνιση, κάτι που γίνεται πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας. Το motto της ήταν “Μια Peronίστρια οφείλει τυφλή πίστη στον Πρόεδρο”. Η λαϊκή τάξη πράγματι την ακολουθεί, την λατρεύει και την αποθεώνει σε κάθε της βήμα. Ουσιαστικά εκείνη είναι που θέτει τα βαθιά και σταθερά θεμέλια της δικτατορίας του συζύγου της μπολιάζοντας τον μιλιταρισμό με το λαϊκισμό τη γνωστή και ως ιδεολογία του Peron-ιστικού καθεστώτος δηλαδή το justicialismo. Μόνος του σε καμια περίπτωση δεν θα ήταν τόσο λαοφιλής. Όπου πάνε μαζί ο κόσμος φωνάζει ρυθμικά το όνομά της.
Για τα επόμενα έξι χρόνια η Evita αποκτά τεράστια δύναμη καθώς εκπροσωπεί τα εργατικά δικαιώματα και η φήμη της εξαπλώνεται στην Ευρώπη. Επισκέπτεται την Ισπανία και το Φράνκο, ενώ πάει επίσης στη Γαλλία, την Πορτογαλία, το Μονακό και την Ιταλία όπου θα γνωρίσει μέχρι και τον Πάπα. Παντού το μήνυμά της είναι “Παλεύουμε για να έχουμε λιγότερους πλούσιους και λιγότερους φτωχούς. Πρέπει να κάνετε το ίδιο”. Ο Ευρωπαϊκός Τύπος δεν τη συμπαθεί, είναι πολέμιός της και την χτυπά εκεί που θα πονέσει: Στο στυλ της. Κριτικάρει την παρωχυμένη αίσθηση που έχει για τη μόδα. Εκείνη θα απαντήσει ανανεώνοντας ριζικά την γκαρνταρόμπα της με καινούρια ρούχα κατευθείαν από το Παρίσι.
Ο Peron πέρασε το νόμο για το δικαίωμα ψήφου της γυναίκας κάτι που έφερε πολλές και έντονες αντιδράσεις. Ο Juan και η Εvita θα δώσουν ιστορικές μάχες υπέρ αυτής της νομοθεσίας και οι γυναίκες της χώρας πλέον θεοποιούν την Πρώτη Κυρία η οποία είναι Υπουργός Εργασίας και Υγείας ενώ ιδρύει το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας, το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Τότε πλέον, το 1948 η Evita ξεκίνησε το ταξίδι της προς την Αγιοσύνη: Ίδρυσε 1000 ορφανοτροφεία, 1000 σχολεία, 60 νοσοκομεία και αναρίθμητα γηροκομεία. Φτιάχνει την “Πόλη της Εvita” μια ολόκληρη περιοχή μέσα στο Μπουένος Άιρες και κάθε χρόνο μοιράζει χιλιάδες παπούτσια, είδη κουζίνας και ραπτομηχανές.
Παράλληλα με όλο το πολιτικό και κοινωνικό της έργο είναι και fashion icon: Δε διστάζει να φιλήσει λεπρούς και ασθενείς με σύφιλη φορώντας γούνες. Το 1951 ο λαός ζητά να θέσει υποψηφιότητα για την αντιπροεδρία της Αργεντινής. Αυτό δεν έμελλε να γίνει: η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας μαζί με το πρόβλημα της υγείας της την αναγκάζουν να αποσύρει την υποψηφιότητά της. H διάγνωση είναι καρκίνος της μήτρας, η ίδια ακριβώς νόσος που σκότωσε και την πρώτη σύζυγο του Peron. Λίγο πριν το θάνατό της λαμβάνει από το Κογκρέσο τον τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Την τελευταία φορά που βρέθηκε στο μπαλκόνι της Προεδρικής Κατοικίας ανακοίνωσε όλους τους τίτλους τιμής που της είχαν αποδοθεί και τόνισε ότι θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο, αυτόν του Πνευματικού Ηγέτη.
Πεθαίνει σε ηλικία 33 ετών και το πένθος είναι βαρύ. Ο Juan Peron λέγεται ότι σαλεύει: Καλεί έναν Ισπανό ειδικό στην ταρίχευση για να μουμιοποιήσει το πτώμα της. Σχεδίαζε την ανέγερση ενός μαυσωλείου προς τιμήν της ώστε να είναι αυτός ο τελευταίος τόπος κατοικίας της κάτι όμως που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η σορός της Evita εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Ο λαός την λατρεύει με τόση υστερία που το Βατικανό έλαβε 40 000 γράμματα με το αίτημα η Εvita να ανακηρρυχθεί σε Αγία. Η ταφή της γίνεται με τιμές Αρχηγού Κράτους και δημοσία δαπάνη.
Σαφέστατα και πλέον ο Peron δε μπορεί να μείνει στην εξουσία και ανατρέπεται από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1955 με το νέο καθεστώς να θεωρεί τη σορό της Evita επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο. Τη στέλνουν στην Ευρώπη και φροντίζουν να το κρύψουν με πλαστό όνομα, κάτι που αποκαλύφθηκε είκοσι χρόνια αργότερα όταν την παρέδωσαν στον Peron κι εκείνος επιστρέφοντας από την Ισπανία επαναπατρίζει τη σορό της αγαπημένης του το 1974. Φαινομενικά, οι δυο τους ήταν το τέλειο ζευγάρι. Σύμφωνα όμως με τον Αμερικανό νευροχειρουργό και καθηγητή του Yale Daniel E. Nijensohn, ο υπεύθυνος για τον γρήγορο θάνατο της Evita ήταν ο ίδιος ο Juan ο οποίος την υπέβαλλε σε λοβοτομή παρά τη θέλησή της.
Σύμφωνα με τον καθηγητή λοιπόν, ο Peron υπέβαλλε την Evita σε λοβοτομή το 1952 λίγους μήνες πριν το θάνατό της και αυτό επιδείνωσε δραματικά την κατάσταση της υγείας της. Ακόμη πιο φρικτός είναι ο λόγος που τον κατηγορεί ότι το έκανε: Σκοπός του ήταν να ελέγξει την επικίνδυνη συμπεριφορά της επειδή θεωρούσε ότι απειλούσε να προκαλέσει ρήξη στην Κυβέρνηση. Η λοβοτομή αυτή αποτελούσε κρατικό μυστικό μέχρι το 2011 όταν και ο νευροχειρουργός απέκτησε ακτινογραφίες του εγκεφάλου της οι οποίες απεδείκνυαν ότι είχαν κοπεί οι νευρικές συνδέσεις ανάμεσα στον προμετωπιαίο λοβό και τον υπόλοιπο εγκέφαλο. Η μείωση των συναισθηματικών αποκρίσεων που προκαλεί αυτή η διαδικασία θα μπορούσε μεν να ανακουφίσει από τον πόνο που της προκαλούσε η επιθετική μορφή της κακοήθειας, ωστόσο ο λόγος που έγινε δεν ήταν μονάχα αυτός, αλλά η έσχατη λύση ώστε εκείνη να ηρεμήσει και να αποτραπεί ένας εμφύλιος πόλεμος αφού από τότε που διεγνώσθη με καρκίνο το 1951 και ενώ ήδη είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ρήγματα στην κυβέρνηση, ήταν εξαιρετικά εμπρηστική εναντίον όσων είχαν διαφορετικές απόψεις μαζί της.
Είναι εντυπωσιακό ότι από το κρεβάτι της και χωρίς να το γνωρίζει ο σύζυγός της, η καρκινοπαθής Εβίτα παρήγγειλε 5.000 αυτόματα πιστόλια και 1.500 πολυβόλα από τον πρίγκιπα της Ολλανδίας. Σκοπός της ήταν να εξοπλίσει τους εργάτες, ώστε να σχηματίσουν ένοπλες ομάδες. “Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες.” ήταν τα τελευταία της λόγια πριν περάσει στην αιωνιότητα.