Ενδιαφέρουσα η άποψη που εξέφρασε ο Κώστας Βαξεβάνης με μήνυμα του στον προσωπικό του λογαριασμό στο Twitter, αναφορικά με την δημόσια κριτική που οφείλουν να δέχονται οι δημοσιογράφοι, ως δημόσια πρόσωπα. Η δημοσιότητα, είναι μία επιλογή που πρέπει να είναι αμφίδρομη. Όποιος άλλωστε κουνάει το δάχτυλο, θα πρέπει να είναι έτοιμος να υποστεί και το «δάχτυλο» του άλλου.
Έγραψε συγκεκριμένα:
Μετά από συζήτηση που είχα με συνάδελφο, θεωρώ αναγκαίο να υπενθυμίσω μια βασική αρχή. Τα δημόσια πρόσωπα (και τέτοια είναι και οι δημοσιογράφοι) είναι υποχρεωμένα να δίνουν απαντήσεις σε θέματα που μπαίνουν στη δημόσια σφαίρα γι αυτούς. Οι μηνύσεις και οι αγωγές είναι δικαίωμά τους, αλλά πρώτα είναι υποχρεωμένα να δώσουν απαντήσεις στον κόσμο. Η λογοδοσία και οι δημόσιες εξηγήσεις δεν αποτελούν “λαϊκά δικαστήρια” αλλά αναγκαιότητα και διαφάνεια σε μια Δημοκρατία. Είναι αν θέλετε το τίμημα του δημόσιου ρόλου που έχουμε. Στη νομολογία μάλιστα γύρω από το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), υπάρχει η διατύπωση ότι το δημόσιο πρόσωπο πρέπει να ανέχεται ακόμη και την άδικη και καθ υπερβολή κριτική και να ζει σε “γυάλινο σπίτι”. Το επιχείρημα λοιπόν “θα τα πούμε στα δικαστήρια”, για τα δημόσια πρόσωπα δεν είναι δικαιολογία και εξήγηση αλλά υπεκφυγή.
ΥΓ: Σε ό,τι με αφορά, έχω καταφύγει πολλές φορές (και μάλιστα επιτυχώς) στα δικαστήρια όταν κάποιος με συκοφαντεί, αλλά πρώτα έχω δώσει δημοσίως απαντήσεις, με στοιχεία, για όσα ψευδώς μου έχουν αποδοθεί. Άλλωστε αυτή είναι μια λογική στάση για να μην υπάρχουν σκιές. Γιατί να περιμένεις τα δικαστήρια αφήνοντας να επικρατούν υποψίες;