Το μόνο που δεν έλειψε με την επιμονή του να ρίξει άγκυρα στην περιφέρεια της πολιτικής ζωής, είναι το δημόσιο ενδιαφέρον. Ο πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής , θα διδάσκεται στις σχολές πολιτικής και επικοινωνίας ως πρότυπο κυριαρχίας, δια της σιωπής. Κάποιοι τον μέμφονται, γιατί μετά την ήττα του 2009 δεν υπερασπίσθηκε τον εαυτό του.
Κάνουν λάθος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: “Βασικός μέτοχος: Η Μαύρη Βίβλος της διαπλοκής – Η πτώση του Κώστα Καραμανλή και η αποκάλυψη”
Τον υπερασπίσθηκε, όπως περιγράφει ένας στίχος του Σαββόπουλου:
«Απόπειρα εναντίον μου με μαχαίρι… χτύπαγε τον αέρα, δεν ήμουν εκεί, τον συγχωρώ…». Στη συλλογική συνείδηση είναι πολιτικός-tefal. Ουδείς μπορεί να του κολλήσει το παραμικρό, σε ότι αφορά την πολιτική ακεραιότητα και τον χαρακτήρα του. Αυτό καθιστά την αναμενόμενη δήλωσή του για την απουσία του από την επόμενη Βουλή, τομή-για τον δημόσιο βίο και πρωτίστως τη ΝΔ.
Η ιστορία της θα χωρίζεται στην προ και μετά εποχή Καραμανλή. Ανάμεσά τους θα υπάρχει κάτι που ουδείς μπορεί να παραβλέψει: η δήλωση αποχώρησης. Ο πρώτος που έχει λόγο να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα ονομάζεται Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η δήλωση Καραμανλή θα ορίσει τους όρους της παρουσίας του στην πολιτική σκηνή.
Αν ο πρώην Πρωθυπουργός περιγράψει, με οποιονδήποτε τρόπο, ότι θα απέχει από την επόμενη Βουλή γιατί η σημερινή ΝΔ δεν είναι η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή – ο Μητσοτάκης έχει αυτομάτως πρόβλημα. Πώς θα διαχειριστεί τη δήλωσή του οιονεί φυσικού επικεφαλής της συντηρητικής Παράταξης και προέδρου της ΝΔ για 12 χρόνια; Εάν – κατά τη συνήθη δόλια πρακτική-κινητοποιηθεί ο γνωστός μηχανισμός στα μίντια για να απαξιώσει τον «Πρόεδρο της καρδιάς μας», που είπε ο Μεϊμαράκης, χάνει αυτομάτως τους Καραμανλικούς, σε όποιο ποσοστό και αν τους υπολογίζει.
Σε περίπτωση μάλιστα που, αμυνόμενος, αντιδράσει ο Καραμανλής, μπορεί το Μητσοτακέικο να γίνει κεραμιδαριό… Όποια εντύπωση ισχύος και αν έχει η κυβερνώσα οικογένεια, ο Καραμανλισμός παραμένει η Μεγάλη του Γένους Σχολή στην πολιτική. Οπότε δεν θα ήθελε ο γιός του Κώστα Μητσοτάκη να τα βάλει μαζί της. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δια της απουσίας από τη Βουλή η παρουσία του Καραμανλή στην πολιτική σκηνή, μάλλον ενισχύεται.
Χωρίς δέσμευση «κομματικής πειθαρχίας»- που ο ίδιος έχει επιβάλει στον εαυτό του για λόγους εντιμότητας απέναντι στους διαδόχους του- αποκτά απόλυτη ελευθερία λόγου και πρωτοβουλιών. Πολλοί δεν το θέλουν. Ούτως η άλλως, η πολιτική ζωή της χώρας θα είναι διαφορετική χωρίς την ενεργό παρουσία του ενός από τους τρεις Πρωθυπουργούς- οι άλλοι δυο είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Αλέξης Τσίπρας- που δεν συνεμορφώθησαν προς τα υποδείξεις «νταβατζήδων», εγχωρίων και υπερατλαντικών. Η ημέρα της αποχώρησής του, θα καταγραφεί ως ορόσημο για τη ΝΔ -και ενδεχομένως για τις πολιτικές εξελίξεις.