Γιορτή της αρχαίας Αθήνας προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδας, που με τα βέλη της σκότωνε ελάφια (Ελαφηβόλος). Από την γιορτή πήρε την ονομασία του και ο μήνας Ελαφοβηλιών.
Τα «Ελαφηβόλια» τελούνταν μάλλον κατά τη γενέθλια ημερομηνία της Αρτέμιδας (στις 6 του Ελαφηβολιώνος), σταδιακά όμως έχασαν τη σημασία τους, ενόψει της σπουδαιότητας που απέκτησαν με το χρόνο τα «Μεγάλα Διονύσια».
Η θυσία ελαφιού, που χαρακτήριζε τη γιορτή αυτή, αντικαταστάθηκε στα κατοπινά χρόνια από προσφορά πλακούντων (γλυκίσματα και άλλες τροφές που χρησιμοποιούνταν κατά τις ιεροπραξίες) από αλεύρι, σουσάμι και μέλι, σε σχήμα ελαφιού.
Ήταν λογικό, από ένα χρονικό σημείο και μετά, η εξασφάλιση ελαφιού προς θυσία να είχε γίνει πολύ δύσκολη για όλους τους αθηναίους πολίτες (αύξηση πληθυσμού, αστικοποίηση της Αθήνας με πολλά κτίρια και αγροικίες, που θα οδήγησαν τα ελάφια στις ορεινές περιοχές της Αττικής, μακριά από την πόλη).
πηγή: sansimera