«Θεωρώ ότι η κοινωνία βράζει, υπάρχει μια ξεκάθαρη αγανάκτηση, η οποία οδηγεί και σε μία ξεκάθαρη θέση, «αυτό ή το αλλάζουμε ή πεθαίνουμε». Ή η ζωή μας φτάνει να είναι μια στεγνή επιβίωση, αν είμαστε τυχεροί, ή θα κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε. Πέφτει πάλι στα χέρια των ανθρώπων που είναι νέοι, που το όραμά τους είναι πιο καθαρό, που έχουν την ορμή. Γιατί αλίμονο, αν δεν περιμένεις μια αλλαγή από τους φοιτητές ή τους καλλιτέχνες ή τους ανθρώπους που σκέφτονται, από ποιον την περιμένεις; Το να βάλεις τον εαυτό σου να σκεφτεί ότι το ατομικό σου καλό, δεν έχει καμία σημασία αν καταπατά το καλό του διπλανού, είναι το πιο σημαντικό.»
https://twitter.com/marka2_/status/1553687251808305152?s=21&t=6W3XGr_AnymAXfqn6T59dA
«Στην καραντίνα πάρα πολλά πράγματα που κακοφορμούσαν για πολύ καιρό άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια σε όλα τα επίπεδα. Προφανώς και στα εργασιακά και στο δικό μας επάγγελμα νομίζω και απόλυτα. Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε όλοι ότι δεν υπάρχει ένας φορέας, ένας θεσμός που να μας καλύπτει, να νιώθουμε ασφάλεια και να μας υπερασπιστεί στη δυσκολότερη στιγμή που είχαμε βρεθεί στη δυσκολότερη στιγμή μας. Αρχίσαμε να οργανωνόμαστε μόνοι μας, να συζητάμε, να ασχολούμαστε με θέματα που διαχρονικά απασχολούσαν τον κλάδο, αλλά δεν τα είχαμε θέσει στη συζήτηση. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα υγιές, σύγχρονο και αεικίνητο σωματείο, το οποίο να μπορούμε να νιώθουμε ότι θα μας υπερασπιστεί τη στιγμή που το χρειαζόμαστε».
«Θεωρώ και είναι προσωπική μου άποψη αυτή, ότι το επάγγελμά μας είναι απολύτως σεξιστικό, ακόμη δεν έχει εξυγιανθεί, ένα επάγγελμα όπου η γυναίκα τραγουδίστρια αντιμετωπίζεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τον άνδρα τραγουδιστή. Θεωρώ ότι ακόμη και το πόσο ψηλά θα φτάσει και τι επιτυχία θα έχει, έχει να κάνει με το φύλλο. Κάνουμε βήματα για να το αλλάξουμε αυτό σαφώς, κάναμε η κάθε μία, “σκάβοντας” με τα χέρια της»..
Απο πρόσφατη συνεντευξη της Νατάσσας Μποφίλιου στη διαδικτυακή εκπομπή της Χρύσας Λύκου, Χαμίνι.