Η Χρεοκοπημένη Οικονομία της Πολιτικής
Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας, Οικονομολόγος
Όλοι ξέρουν ότι μπήκαμε σε τροχιά αποδόμησης του πολιτικού συστήματος, με την δήθεν ανάγκη να ψηφιστούν δυσάρεστα μέτρα, επιβαλλόμενα από διεθνή κέντρα δανεισμού και ελέγχου, που δημιουργούν τριγμούς στα υφιστάμενα πολιτικά σχήματα.
Μπορεί η χώρα να φαίνεται ότι αποφεύγει, προς το παρόν και για λίγο καιρό, την μακροοικονομική και δημοσιονομική της χρεοκοπία, μπορεί τα 130 δις που παίρνουμε να δίνουν φιλί ζωής στο Ελληνικό δημόσιο, όμως η κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα αλλάζει άρδην . Και φυσικά μας ενδιαφέρει περισσότερο σαν πολίτε , η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού και το περιβάλλον εξαθλίωσης που στήνεται εις βάρος μας, αλλά καλό είναι να σταθούμε για λίγο στην αποδόμηση του πολιτικού status quo της μεταπολίτευσης.
Τόσο στην ΝΔ όσο και στο ΠΑΣΟΚ, επί χρόνια, η αδυναμία των όποιων κυβερνήσεων τους να τα βάλουν με το βαθύ κράτος και την κομματική τους πελατεία που συντηρούσε ΔΕΚΟ και άλλες δημόσιες υπηρεσίες , βγήκε στην επιφάνεια μόλις χρειάστηκε να παρθούν αποφάσεις που βαραίνουν το υγιές σώμα των ψηφοφόρων τους: την μεσαία τάξη και τα μη εξαρτώμενα από το δημόσιο νοικοκυριά. Βουλευτής με 20,000 ψηφοφόρους, έχοντας ‘τακτοποιήσει’ 500- 1000 από αυτούς σε μια-δυό θητείες του, δύσκολα μπορεί να δικαιολογήσει στους υπόλοιπους .άσχετους με δημόσιο χρήμα , 19,000 γιατί τώρα ψηφίζει ενάντια στα εργασιακά και επαγγελματικά τους κεκτημένα ! Είναι τόσο απλό αυτό το περίφημο συνειδησιακό πρόβλημα που και ο Σαμαράς και ο Παπανδρέου επικαλέσθηκαν για τους βουλευτές τους!
Δεν διόρισαν όλοι κόσμο, ούτε όλοι οι τέως υπουργοί και κρατικοδίαιτοι κομματικοί λειτουργοί ευνόησαν μια δράκα επιχειρηματιών, υπερτιμολογώντας έργα , παίρνοντας προμήθειες, σβήνοντας πρόστιμα μεγαλοοφειλετών .
Αλλά σήμερα, μή έχοντας βάλει χέρι στο βαθύ κράτος τόσα χρόνια, αναγκάζονται να βάλουν το χέρι του κράτους στο υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας, στον μη προνομιούχο ιδιωτικό τομέα. Η διαπλοκή πολίτη- δημοσίου, περνάει όχι μόνο από τους κομματικούς διορισμούς, αλλά και από την στρατιά των ενδιάμεσων κομματικών στελεχών, ‘’παρακρατικών’’ της Βαλαωρίτου και του Συντάγματος, που εξυπηρετούσαν χρόνια ημέτερους επιχειρηματίες, μικρούς και μεγάλους, από επιδοτήσεις μέχρι προώθηση αδειών, αιτημάτων, αναθέσεων έργων με φωτογραφικές διατάξεις. Κανείς δεν μπορεί να μετρήσει το πόσο χρήμα χάθηκε σε αυτό το μεταπολιτευτικό κύκλωμα εξυπηρέτησης που τροφοδοτούσε με προμήθειες, γενικούς και ειδικούς γραμματείς, συνεργάτες υπουργών και απ ότι φαίνεται, και υπουργούς.
Δύο μεγάλες εταιρείες που στήθηκαν μετά την χούντα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, σχεδόν ετοιμάζονται να κηρύξουν πτώχευση, με την πρώτη να έχει μπει στο άρθρο 99 ήδη( απλά ο …εκκαθαριστής Παπανδρέου αργεί εσκεμμένα, μήπως και κάποιες θυγατρικές προκύψουν και σώσουν ενεργητικό), η δεύτερη άρχισε να έχει κίνδυνο δημιουργίας θυγατρικών .
Το ΠΑΣΟΚ ήταν η εταιρεία που φρόντισε να δώσει μέρισμα και σε μικρομετόχους του, στα χρόνια διακυβέρνησης, ειδικά στην οκταετία Ανδρέα, αλλά και επί Σημίτη. Η ΝΔ, φαίνεται ότι έκοψε μέρισμα για τον στενό πυρήνα διοίκησης, για το Διοικητικό της Συμβούλιο , ειδικά λίγο πριν χάσει την θέση της στη εξουσία.
Μην ξεγελιόμαστε: έτσι έγιναν τα πράγματα, το γνωρίζουν πλέον και οι ξένοι πιστωτές και εταίροι, που κάποιοι εξ αυτών( Γερμανοί) συνέβαλαν στον παράνομο πλουτισμό μερικών ελλήνων πολιτικών στελεχών.
Είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητό, να χρεοκοπεί το άρρωστο πολιτικό κατεστημένο και να σπάει το απόστημα του δικομματισμού. Έστω και αν επιστρατεύονται φόβοι… κομμουνιστικής και σοβιετικής προοπτικής της χώρας !
Το νέο πολιτικό σκηνικό θα γεννήσει τους αναγκαστικούς εκτελεστές των δυσβάστακτων μέτρων, τους διαχειριστές των νέων δανεικών( όσων περισσέψουν στα ταμεία του Δημοσίου) . Είτε είναι αριστεροί, είτε κεντροδεξιοί ,είτε οτιδήποτε άλλης ιδεολογικής απόχρωσης συνασπισμοί ατόμων, αυτές οι ομάδες εξουσίας που θα προκύψουν οφείλουν ένα πράγμα και μόνο στις νέες γενιές: σεβασμό στα δανεικά που θα πληρώνουμε για μια ζώη. Τα υπόλοιπα περί μείωσης και εξορθολογισμού του δημοσίου, πάταξη φοροδιαφυγής και λοιπών γνωστών αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, ας ελπίσουμε ότι δεν τους αφορά και ότι θα το φροντίσουν άμεσα ή έμμεσα, αυτοί που μας δάνεισαν ! Όσο και αν πιστεύουμε ότι αυτό αποτελεί ‘απώλεια εθνικής κυριαρχίας’ !
