Να σώσουμε την Ελλάδα!

Του Σάββα Καλεντερίδη
Υπάρχουν ορισμένες στιγμές που ο πολίτης είναι αναγκασμένος από τις περιστάσεις να βάζει στην άκρη τα ατομικά, οικογενειακά, συντεχνιακά, μικροκομματικά και πολιτικά του συμφέροντα και στρατηγικές και να αγωνίζεται για κάτι που είναι υπεράνω όλων αυτών, την Πατρίδα. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, που αυτό συνοψίζεται σε ένα αρχαίο ρητό, που κρατά την αξία του αναλλοίωτη μέχρι σήμερα: Υπεράνω όλων η Πατρίς.
Αυτή η αντίληψη επικρατεί και καθορίζει συνολικά τη στάση της κοινωνίας και του έθνους κυρίως σε πολεμικές περιόδους, όταν δηλαδή απειλείται η εθνική κυριαρχία και η ακεραιότητα της χώρας.
Την περίοδο που διανύουμε, παρότι η πατρίδα μας δεν απειλείται με πόλεμο, λόγω του υπέρογκου χρέους και των τεράστιων κρατικών δαπανών (που αν δεν ληφθούν άμεσα σκληρά και επώδυνα μέτρα θα συνεχίζουν να το επιβαρύνουν) τίθενται σε κίνδυνο μείζονα εθνικά μας ζητήματα (Κύπρος, Αιγαίο, Θράκη, Σκοπιανό), ενώ απειλείται και η ίδια η εθνική μας κυριαρχία. Ο λόγος είναι πλέον γνωστός σε όλους μας, ασχέτως αν μερικοί δεν νοούμε να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης και με τις πράξεις μας (καταλήψεις δρόμων, δημοσίων κτιρίων, απεργίες κ.λπ.) επιδεινώνουμε την ήδη τραγική κατάσταση της χώρας. Χωρίς να θέλουμε να απαξιώσουμε ή να σκιάσουμε την ανάγκη των κοινωνικών αγώνων και το δικαίωμα της απεργίας, υπενθυμίζουμε στους αναγνώστες μας την επιστολή που έστειλε ο φυλακισμένος ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, όταν το έθνος ήλθε αντιμέτωπο με την επίθεση των Ιταλών στην Ήπειρο, καλώντας τους φυλακισμένους και κυνηγημένους από το καθεστώς συντρόφους του να συμπαραταχθούν με τους υπόλοιπους Έλληνες και με το κράτος που τους είχε φυλακίσει για τις ιδέες τους, και τους ζητούσε να πολεμήσουν με αυτοθυσία και πατριωτισμό. Κατά την άποψή μας, χωρίς να έχουμε καμία διάθεση να κινδυνολογήσουμε, οι στιγμές που περνάει η πατρίδα μας είναι οι κρισιμότερες μετά το 1923 και μετά την περίοδο 1940-1949 και απαιτείται εθνική πανστρατιά.
Έχουμε δεσμευτεί να μη χρησιμοποιήσουμε την εφημερίδα ως εργαλείο εξυπηρέτησης πολιτικών, κομματικών και άλλων συμφερόντων και το τηρούμε απαρέγκλιτα. Άλλωστε ο άκρατος κομματισμός, η ανευθυνότητα και η αναξιοκρατία (που όλοι γνωρίζουμε ότι δημιούργησαν στο παρελθόν μια ανάλογης σοβαρότητας κατάσταση που είχε στοιχεία ολοκληρωτισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και στον οργανωμένο ποντιακό χώρο) ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για την τραγική κατάσταση της χώρας. Και επειδή τη στιγμή αυτή, των οικιών ημών εμπιπραμένων, είναι αποκρουστικό να βλέπει κανείς κομματικούς και συνδικαλιστικούς παράγοντες να προσπαθούν να ρίξουν οι μεν τις ευθύνες στους δε, δεν θα πέσουμε κι εμείς στην παγίδα να επιρρίψουμε ευθύνες. Μπορούμε απλά να πούμε ότι όλοι έχουμε τις ευθύνες που αναλογούν στον καθέναν μας, είτε επειδή κυβερνούσαμε, είτε επειδή δεν κάναμε σωστή αντιπολίτευση για να αποτρέψουμε τις καταστροφικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης, είτε επειδή ψηφίζαμε απατεώνες, ανίκανους και ανεύθυνους πολιτικούς, που οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό. Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, απευθυνόμενοι στους αναγνώστες της «ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ», θεωρούμε ότι αυτή την κρίσιμη στιγμή πρέπει να παραμερίσουμε τις διαφορές, τις διχόνοιες και την απόδοση ευθυνών και να μπούμε με αυτοθυσία στη μάχη, για να αποφύγουμε την καταστροφή.
Θεωρούμε επίσης ότι μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, αν παράλληλα με την αυτοθυσία που θα επιδείξουμε, όπως μας έμαθαν οι πατεράδες και οι παππούδες μας, που ήταν πάντα πρώτοι στους αγώνες και τις θυσίες, δηλώσουμε ξεκάθαρα και σε όλους τους τόνους την αποφασιστικότητά μας να μην επιτρέψουμε από τούδε και στο εξής στους απατεώνες και τους κλέφτες να παίζουν με την τύχη της πατρίδας και του λαού μας.
Σε αυτήν την κρίσιμη για τη χώρα μας περίσταση, να αναλάβει ο καθένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν και να σώσουμε την πατρίδα. Αφού τη σώσουμε, να προσπαθήσουμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία, κάνοντας τότε, όταν περάσει ο κίνδυνος, τον απολογισμό και βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
Προς το παρόν, ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ, φύλλο 12ο (Φεβρουάριος-Κούντουρον 2010)