Φύγε εσύ Έλληνα, έλα εσύ…

H καραντίνα σιγά – σιγά γίνεται παρελθόν (μέχρι την επόμενη έξαρση), η ζημιά όμως που έχει προκαλέσει στην οικονομία είναι παρούσα και είναι τεράστια και εδώ γεννιέται ένα μεγάλο θέμα: οι κυβερνήσεις, μέσα σε αυτές και η δική μας, θα κάνουν δίκαιο καταμερισμό αυτής της ζημιάς που προκλήθηκε από τον covid 19;

Γεγονός είναι ότι τα καπιταλιστικά κράτη της δύσης υποχρεωθήκανε εκ των πραγμάτων να εμφανίσουν ένα κοινωνικό πρόσωπο, σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν τις αστοχίες ετών, καθώς και την απουσία τους από βασικούς τομείς κυρίως της υγείας του πληθυσμού που προκάλεσαν δείνα και την απώλεια χιλιάδων πολιτών τους.
Από εδώ και πέρα όμως τι πρόκειται να γίνει είναι ένα ερωτηματικό που ζητά απάντηση, πως θα διαχειριστούν την βαριά χτυπημένη οικονομία τους. Θα προσπαθήσουν να ισομοιράσουν το βάρος της ανασυγκρότησης της οικονομίας προς όλους ή σε μια μερίδα πολιτών;
Δυστυχώς από ότι ήδη διαφαίνεται, οι οποίες προσπάθειες που θα γίνουν δεν θα είναι προς την πλευρά των πολλών, αλλά προς την μερίδα των ολίγων, μιας και θα συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον τους σε όσους κρατούν στα χέρια τους το μεγάλο κεφαλαίο της οικονομίας. Επομένως θα φροντίσουν να μειώσουν το χάσιμο των ολίγων και να μεταφέρουν το μεγάλο βάρος στους περισσότερους, που είναι και το σύνηθες υποζύγιο που ονομάζεται λαός. Δηλαδή μπορεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουν την διάσωση μεγάλων επιχειρήσεων ή του αεροπορικού κλάδου που πνέει τα λοίσθια, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο ότι θα εξασφαλίζει και την πριν την κρίση μισθοδοσία ή τις θέσεις εργασίας.
Ας δούμε όμως τα του οίκου μας, όπου ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα, μια και οι στατιστικές μιλούν για καταστροφή του κυρίου προϊόντος της Ελλάδος που είναι το τουριστικό, ενώ οι εκτιμήσεις για την ανεργία μιλούν για εκτόξευση μέχρι και για 30%, εάν αυτά επιβεβαιωθούν στην πράξη, τότε δυστυχώς επιστρέφουμε οικονομικά τουλάχιστον μια τριακονταετία πίσω.
Μακάρι να μην επαληθευθούν ή αν συμβούν ας είναι σε όρια ανεκτά αν μπορούμε να το πούμε έτσι και αυτό γιατί πίσω από νούμερα, στατιστικές, εκτιμήσεις και οτιδήποτε άλλο, βρίσκονται άνθρωποι με την αγωνία τους για την προσωπική τους υγεία και για το ψωμί της φαμελιάς τους.
Με τα μνημόνια που περάσαμε χάσαμε μια ολόκληρη γενιά, η χώρα ξεκληρίστηκε και τεράστιο κομμάτι του επιστημονικού της προλεταριάτου μας κούνησε το μαντήλι για χώρες του εξωτερικού. Για όνομα του θεού μην γίνει ο κορονοϊος και οι συνέπειες του να χάσουμε μια άλλη γενιά Ελλήνων.
Αυτό το γράφω γιατί βλέπω ότι από την πλευρά της εργοδοσίας ετοιμάζεται επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, με αυτήν την λογική δεν θα μείνει Έλληνας στον τόπο. Σε αυτό το σημείο το κράτος θα χρειαστεί να δείξει την παρουσία του εγγυώμενο ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί των εργαζομένων με την εκ περιτροπής εργασία, όπως όμως είπε ο Υπουργός Εσωτερικών, κος Τάκης Θεοδωρικάκος: «Δεν μπορώ να εγγυηθώ για την δραστηριότητα κανενός ιδιώτη επιχειρηματία. Καπιταλισμό έχουμε στην Ελλάδα και οι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες καθορίζουν με ποιο τρόπο θα κινηθούν», άρα το κράτος τραβά από έξω την ουρά του και αφήνει τους εργαζόμενους στο έλεος του αόρατου χεριού της αγοράς, με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτής της χώρας που θα εξακολουθήσει να χάνει τους Έλληνες πολίτες με ρυθμούς απίστευτους.
Εκτός και αν αυτός είναι ο σκοπός των κυβερνώντων, φύγε εσύ, έλα εσύ, τώρα ποιος θα είναι ο άλλος που θα έρθει στην θέση του Έλληνα το αφήνω στην φαντασία σας.
Γιώργος Βενετσάνος