Πισώπλατες μαχαιριές

Είναι μερικά πράγματα εξόφθαλμα στην κυριολεξία και μέσα στην τούρλα του Σαββάτου του κορονοϊού περνούν από μπροστά μας χωρίς να τους πολύ δίνουμε σημασία και όμως είναι βασικότατα για την λειτουργία των θεσμών αυτού του κράτους.

Την Τρίτη που μας πέρασε, εμφανίστηκε το ελληνικό κοινοβούλιο να καταστρατηγεί τον ίδιο του τον εαυτό, μιας και ζήτησε και έγινε ονομαστική ψηφοφορία επί νομοσχέδιου με επιστολική ψήφο των βουλευτών (Το άρθρο 70 του συντάγματος παράγραφος 7 ρητώς αναφέρει ότι η επιστολική ψήφος προβλέπεται μόνο για αποστολές βουλής ή κυβέρνησης στο εξωτερικό). Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως όλοι οι βουλευτές ήταν εντός χώρας, αρά δεν δικαιολογείται τέτοια απόφαση, επιπλέον η ψήφος είναι μυστική και εκφράζει την επιλογή των βουλευτών. Εδώ λοιπόν γεννάται το μέγα ερώτημα για την λειτουργία της βουλής και κατά επέκταση της βούλησης των εκπροσώπων του λαού μας.
Πως είναι δυνατόν να είναι μυστική μια ψηφοφορία και η επιλογή του βουλευτού, όταν για να κατατεθεί στο προεδρείο θα πρέπει πρώτα να την πάρουν στα χέρια τους οι γραμματείς των Κοινοβουλευτικών Ομάδων (Κ.Ο), ενώ όπως ορίζει το σύνταγμα μας θα πρέπει να δοθεί αυτοπρόσωπος από τον ίδιο τον βουλευτή μέσα στο κοινοβούλιο και όχι δια αντιπροσώπου μέσω του γραμματέα της Κ.Ο. και κάτι ακόμη, ένας βουλευτής μπορεί να μην συμφωνεί όπως είναι δικαίωμα του με το σύνολο ή με ένα άρθρο του υπό ψήφιση νομοσχέδιου. Με την ανωτέρω λογική, του αφαιρείται το δικαίωμα της διαφωνίας μιας και είναι απόλυτα ελεγχόμενος.
Σαφώς εδώ γεννιέται ένα μεγάλο θέμα δημοκρατικής τάξης και λειτουργίας των θεσμών μέσα στο ναό της δημοκρατίας, προβλέπεται σε σύντομο χρονικό διάστημα να έρθουν νομοσχέδια σημαντικά για την χώρα αλλά και για τον λαό της είναι δυνατόν να ακολουθηθεί η ανώτερο τακτική της παραβίασης της μυστικής ψηφοφορίας; Ειλικρινά πιστεύω πως όχι.
Δικαίως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε ότι: «Σε αυτήν την τακτική εμείς δεν θα συναινέσουμε. Ζήτησα από τον Προέδρο να υπάρξουν οι απαραίτητες διαβουλεύσεις ώστε αυτό να μην επαναληφθεί», καλός λοιπών δεν συμφώνησε σε τέτοιες τακτικές, που όχι μόνο υποβαθμίζουν το ρόλο του κοινοβουλίου αλλά και των δημοκρατικών μας θεσμών και χρησιμοποίησε το έσχατο μέσω αμύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενάντια σε τέτοιες λογικές, την αποχώρηση της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ενώ τόνισε ότι: «…αν επαναληφθεί και πάλι δεν θα την νομιμοποιήσει η Αξιωματική Αντιπολίτευση» και εδώ που τα λέμε δικαίως, αλλά με μια απορία τόσο αμελητέο το θεωρήσαν οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες που το κατάπιαν αμάσητο;
Καλά τα μέτρα για τον κορονοϊό αλλά υπάρχει και ένα όριο και αυτό λέγεται δημοκρατία και κοινοβουλευτισμός που υπέφεραν τα πάνδεινα την εποχή των μνημονίων μην τους δίνουμε λοιπόν άλλες πισώπλατες μαχαιριές.
Θα πει κάποιος και τι με νοιάζει εμένα τι κάνουν οι βουλευτές και όμως όχι πρέπει να τον ενδιαφέρει αλλά να είναι ενεργός και ενήμερος όσο το δυνατόν περισσότερο, μια και αγνοία νομού δεν δικαιολογείται, αλλά δεν είναι μόνο αυτό μέσα στο κοινοβούλιο αποφασίζεται η ιδία του η ζωή, για να μην ισχύσει λοιπόν η παροιμία «όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια» ενεργοποίηση των Ελλήνων πολιτών για να πετύχουν την τέλεια ισορροπία στο πολιτικό μας σύστημα έτσι ώστε ο λόγος τους να ακούγεται, θα μου πείτε και με το δίκιο σας ότι είναι δύσκολο, συμφωνώ, ακατόρθωτο όμως όχι.
Γιώργος Βενετσάνος