Αυτή είναι η “τιμή” στους νεκρούς της Μαρφίν – Αποκαλυπτικά στοιχεία για την πολιτική τυμβωρυχία!
Νίκος Μπογιόπουλος
Η κυβέρνηση προσφεύγει την 1η Ιούνη στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας αναίρεση (!) της δικαίωσης των συγγενών των νεκρών από τα διοικητικά δικαστήρια!
Το Σάββατο η κυβέρνηση, δια του πρωθυπουργού, η Πολιτεία, δια της Προέδρου της Δημοκρατίας, πολιτικά κόμματα όπως το ΚΙΝΑΛ, προχωρούν στην τοποθέτηση “τιμητικής πλακέτας” στο σημείο που έχασαν τη ζωή τους τα τρία τραγικά θύματα του εγκλήματος που διαπράχτηκε πριν από 10 χρόνια στο υποκατάστημα της Μαρφίν.
Μετά τα στοιχεία που παρέθεσε ο Νίκος Μπογιόπουλος στο ραδιόφωνο του Real (Πέμπτη 7/5/2020) για την δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης και για το γεγονός ότι 20 μέρες μετά την απόδοση… “τιμής”, στην δικάσιμο που έχει οριστεί για την 1η Ιουνίου, το Ελληνικό Δημόσιο ζητά την αναίρεση της δικαίωσης των συγγενών των θυμάτων από τα διοικητικά δικαστήρια, ας αποφανθεί ο ακροατής/αναγνώστης:
Τι είναι “τιμή”, τι είναι “σεβασμός”, τι είναι “εθνική ενότητα” και τι είναι “πολιτική τυμβωρυχία”, “πολιτική σκοπιμότητα”, “πολιτική αναίδεια”, “πολιτική χυδαιότητα” “πολιτική υποκρισία”. Και τι, τελικά, σημαίνουν λέξεις όπως “ντροπή” και “φιλότιμο”.
Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα:
https://vimeo.com/415240359
Υπενθυμίζουμε επίσης:
Λόγω των τεράστιων κενών ασφαλείας στο κτίριο, ένοχοι κρίθηκαν οι: Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος (διευθύνων σύμβουλος Marfin) Εμμανουήλ Βελονάκης (υπεύθυνος ασφαλείας κτιρίου), Άννα Βακαλοπούλου (υπεύθυνη καταστήματος).
Τα τεράστια κενά στα μέτρα ασφαλείας καθιστούσαν το κτίριο μια ζωντανή παγίδα θανάτου: Υπήρχε μόνο μία έξοδος κινδύνου που βρισκόταν στο ισόγειο του κτιρίου και δίπλα από την κύρια είσοδο της τράπεζας, η οποία ήταν κλειδωμένη με ιδιαίτερα σύνθετο τρόπο. Κλειδωμένες ήταν δύο ακόμα έξοδοι διαφυγής, ενώ μία ακόμα οδηγούσε σε ένα «κλουβί» (χώρο με σιδερένια κιγκλιδώματα). Η σωτηρία 14 υπαλλήλων της τράπεζας έγινε δυνατή μέσω μιας τουαλέτας που είχε μείνει συμπτωματικά ανοικτή λόγω προβλήματος στην αποχέτευση. Η τράπεζα δεν είχε το απαιτούμενο πιστοποιητικό πυρασφάλειας που εκδίδεται από την Πυροσβεστική Υπηρεσία αφού δεν υπήρχε μελέτη του χώρου, στην οποία θα αναφέρονται τα συγκεκριμένα μέτρα πυρόσβεσης που προβλέπονται από τη νομοθεσία. Επιπλέον, δεν είχε γίνει καμιά εκπαίδευση και ούτε είχε ποτέ πραγματοποιηθεί κάποιου είδους άσκηση εκκένωσης του κτιρίου.
Στον Τύπο αλλά και στην δίκη καταγράφηκε επιμονή των υπευθύνων για την λειτουργία του καταστήματος την ημέρα της απεργίας, παρά τις υποδείξεις περί του αντιθέτου και την συνεχή επίκληση του κινδύνου που μπορεί να προκύψει, ενώ καταγγέλθηκε ότι χρησιμοποιήθηκε και ο φόβος της απόλυσης.
Οι συγγενείς των θυμάτων κινήθηκαν νομικά κατά της τράπεζας και πέτυχαν αποζημιώσεις στους συγγενείς του ενός θύματος και στους υπαλλήλους που εγκλωβίστηκαν στο κτίριο, ωστόσο τόσο με απόφαση του Αρείου Πάγου όσο και με αναιρέσεις από πλευράς του Δημοσίου στα διοικητικά δικαστήρια (που είχε δικαιώσει όλες τις οικογένειες των θυμάτων), προωθείται έως και η πλήρης αναίρεση των αποφάσεων!
Για την φυσική αυτουργία, κατηγορήθηκαν από τις διωκτικές αρχές δυο αθώοι: Οι Θοδωρής Σίψας και Παύλος Αντρέεβ. Απηλλάγησαν τον Οκτώβριο του 2016.
Ο πρώτος δήλωνε εξ αρχής ότι δεν είχε καμία εμπλοκή με την επίθεση και ότι βρέθηκε στο σημείο για να υποδείξει στην Πυροσβεστική το σημείο του εγκλωβισμού. Κατά την απολογία του ανέφερε: “Δηλώνω αθώος. Έχω καταδικάσει την επίθεση στην τράπεζα Marfin από το 2011. Ως άνθρωπος που αγωνίζεται για τη αντιεξουσια και την ελευθερία δεν θα μου επέτρεπα να κάνω αυτό για το οποίο κατηγορούμαι”. O δε Αντρέεβ δήλωνε εξ αρχής πως δεν ήταν καν στην πορεία, καθώς δούλευε.
Οι κατηγορούμενοι “τσουβαλιάστηκαν” από την Αστυνομία με “στοιχείο” ότι κατονομάστηκαν από ανώνυμη επιστολή! Ουδέποτε αναγνωρίστηκαν από κανέναν μάρτυρα και το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο προχώρησε στην απαλλαγή τους.
Το μεγάλο (και ουσιαστικό) ζήτημα της ηθικής αποκατάστασης των θυμάτων και των οικογενειών τους, παραμένει: Σύλληψη των στυγνών δολοφόνων – Τιμωρία των πραγματικών ενόχων.