Δημήτρης Παπαγγελόπουλος: Μικρομητσοτακισμός.

Του Γ. Λακόπουλου
Νέοι καιροί, νέα ήθη στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αν οι μάρτυρες για να δέσουμε μια κατηγορία δεν μας βολεύουν, θα βρούμε άλλη κατηγορία, με άλλους μάρτυρες.
Αυτό είναι το συμπέρασμα από την εξέλιξη στην Προανακριτική Επιτροπή για τον Δημ. Παπαγγελόπουλο.

Ένας -φημολογούμενος ως αλαφροΐσκιωτος- εισαγγελέας κατέθεσε για εμπλοκή του «Ρασπούτιν» στην έρευνα του σκανδάλου Νοβάρτις.
Πάνω σ’ αυτό στήθηκε η συγκεκριμένη Προανακριτική. Αλλά ο μάρτυρας δεν είχε να προσκομίσει κάτι συγκεκριμένο. Κάπου άκουσε, κάτι του είπαν. Κάποιον είδα, κάτι μου είπε να σας πω.
Αλλά αυτοί από τους οποίους άκουσε κατέθεσαν ότι δεν είχαν ιδέα. Τζίφος το κατηγορητήριο.
Αλλά το δεξιό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Δεν κάθονται αυτές οι κατηγορίες; Νο πρόμπλεμ. Θα βρούμε άλλες.
Τι θα λέγατε για «σύσταση εγκληματικής οργάνωσης» από τον Παπαγγελόπουλο;
Καταπληκτική ιδέα. Αφού μιλάμε για οργάνωση, εκτός από την Τουλουπάκη, μας παίρνει να βάλουμε και λίγο Τσίπρα μέσα.
Εκλογές έρχονται. Να έχουμε να λέμε για να ξεχνιέται ο κόσμος στον οποίο δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί τον μαντρώσαμε σε καραντίνα και κάναμε τη χώρα κεραμιδαριό.
Άλλωστε τα έλεγαν ο Σαμαράς, ο Λοβέρδος και ο Άδωνις. Συμμορία. Tι είναι η συμμορία; Εγκληματική οργάνωση. Μέσα είμαστε.
Έτσι δένει και το γενικό σενάριο: «Δεν ήταν σκάνδαλο και αδίκως πήγαν οι Συριζαίοι να μπλέξουν τόσο καλό κόσμο».
Ήταν σκευωρία. Ποιος την έστησε; Ο Παπαγγελόπουλος. Ώρα να πληρώσει, λοιπόν. Για να μάθει, δικός μας άνθρωπος να συνεργάζεται με τους Τσιπραίους.
Ακόμη και αν απασφαλίσει κάποια στιγμή και τρέχουμε να κρυφτούμε θα έχουμε την νέα κατηγορία ως ασπίδα.
Η γελοιοποίηση της Προανακριτικής Επιτροπής δεν δείχνει μόνο την ποιότητα του κόμματος που κυβερνάει.
Δείχνει και την κατάντια στην οποία περιέρχεται το πολιτικό σύστημα όταν οι νόμοι του αναθέτουν σε πολιτικούς να δικάσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.
Ότι ως Προανακριτική τους ονομάζουν «δικαστική αρχή» είναι σα να βαφτίζεις το κρέας σε ψάρι.
Στη Βουλή εξ αρχής η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είχε δυσκολία με την κολυμβήθρα του Σιλωάμ που πήγε να στήσει για το συγκεκριμένο σκάνδαλο.
Και άλλοι το έκαναν με άλλες υποθέσεις. Πχ. το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου -της αλήστου μνήμης σημιτικής εποχής.
Δεν φτάσαμε ποτέ σ’ αυτούς που το έστησαν, ούτε σ’ αυτούς που επωφελήθηκαν. Κάτι ψιλοδίκες, άνευ αξίας, για περιφερειακά πρόσωπα εκφυλίστηκαν στην πορεία.
Για τη Ζήμενς την έβγαλαν καθαρή οι πρωταγωνιστές. Ακόμη και στα εξόφθαλμα. Π.χ. ο Σημίτης δεν κλήθηκε ποτέ να εξηγήσει γιατί ο Χριστοφόρου έστελνε λεφτά στο κόμμα του.
Θα ήταν σαν να ζούμε σε άλλη χώρα, αν πλήρωνε κάποιος για την Νοβάρτις.
Μέχρι στιγμής μόνο ένας έχει πάρει τον δρόμο για το εδώλιο και αυτός περιμένει τις περισπούδαστες γνωματεύσεις για παραγραφή.
Αλλά ποιοι θέλουν να πληρώσουν όσο μίλησαν για σκάνδαλο; Όχι όσοι μετείχαν.
Η αλλαγή του κατηγορητηρίου για τον Παπαγγελόπουλο, αφού το προηγούμενο κατέρρευσε, δείχνει σε ποιο βαθμό εκφυλισμού μπορεί να φτάσει η κοινοβουλευτική και δικαστική εξουσία.
Όταν ανέχονται από την πλευρά τους πρόσωπα που ερευνώνται νομίμως από τα όργανα της Πολιτείας, αντί να δίνουν εξηγήσεις, να μηνύουν τους εισαγγελείς που τους ελέγχουν και να τους τους αποκαλούν ατιμώρητα» «συμμορίτες».
Σημάδια μια προϊούσας σήψης νέου τύπου. Τόσο νέας όσο και ο Νεομητσοτακισμός. Ιδίως όταν λειτουργεί σαν Μικρομητσοτακισμός.
Πηγη: anoixtoparathyro.gr