Γράφει το πολύ καλό Ολύμπια: Ομολογία Μ.Γιλμάζ: “Κάψαμε τα δάση της Ελλάδας για … αντίποινα”!
Σε μία τρομακτική αποκάλυψη που επιβεβαιώνει την εγκληματική δράση της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ στην Ελλάδα, προχώρησε ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ: Παραδέχθηκε ότι, τουλάχιστον την εποχή της πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ το 1995-1997, Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα ελληνικά δάση!
Ήταν η εποχή με τις μεγάλες πυρκαγιές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και της Μακεδονίας, όπου είχαν υπάρξει μεν πληροφορίες στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες για εμπρησμούς από την Τούρκους πράκτορες, αλλά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη δεν είχαν καταφέρει να συγκεντρώσουν περισσότερο συγκεκριμένες πληροφορίες.
Ας θυμηθούμε όμως τι έγραφε τότε ο Ιος της Ελευθεροτυπίας..
ΣΥΝΩΜΟΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΑΣΟΚΤΟΝΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ
Τριάντα χρόνια ασυμμετρία
Από ποιον κινδυνεύουν τα δάση; Επί δεκαετίες ψάχνουμε για συνωμότες πίσω από τις καλοκαιρινές πυρκαγιές: χουντικούς, φασίστες, σοσιαλιστές και αντιεξουσιαστές, Ελληνες και Τούρκους. Αλλά ο μεγάλος «συνωμότης» βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.
«Ασύμμετρες απειλές»
Η τελευταία έξαρση συνωμοτικών θεωριών ακολούθησε, ως γνωστόν, τη φετινή τραγωδία που πήρε διαστάσεις πραγματικής εθνικής καταστροφής. Η οφθαλμοφανώς προεκλογική επίκληση κάποιων απροσδιόριστων «ασύμμετρων απειλών» (δηλαδή τρομοκρατικών ή παραστρατιωτικών δραστηριοτήτων) από την κυβέρνηση της Ν.Δ. παρήγαγε μια σειρά αναπόδεικτα, χοντροκομμένα και κατά κανόνα γελοία σενάρια.
Είδαμε έτσι να στοχοποιούνται από κυβερνητικά στελέχη, μυστικές υπηρεσίες, «ψιθυριστές» και τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ:
* Οι αντιεξουσιαστές. Την αρχή έκανε ο Ν. Κακλαμάνης (MEGA, 25.8) κι ακολούθησαν η Ντόρα Μπακογιάννη («Εθνος», 28.8) κι ο Μ. Εβερτ («Απογευματινή», 30.8).
* Ο… Λαλιώτης.
* Απροσδιόριστοι «αντάρτες της υπαίθρου» που εκστρατεύουν «κατά της έννομης τάξης» («Απογευματινή»).
* Ακατονόμαστοι πράκτορες σκοτεινών δυνάμεων, που θέλουν να γονατίσουν τον «εθνικά υπερήφανο» μετα-εθνάρχη Καραμανλή, να πληγεί η… ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική («Αυριανή», 3.9), να «αποσταθεροποιηθεί η πολιτική ζωή του τόπου» (Αρης Σπηλιωτόπουλος, «Χώρα», 2.9) κ.ο.κ.