Άρχισαν σιγά σιγά να «ξεμυτίζουν» κάποιοι οι οποίοι επιχειρούν να αμφισβητήσουν τη σημασία των εθνικών επιλογών με τις οποίες ο Κώστας Καραμανλής θωράκισε τον τόπο και οι οποίες –κακά τα ψέματα– δρομολόγησαν την πτώση του, επειδή δεν ήταν «αρεστές» κυρίως πέραν του Ατλαντικού.
Όλοι πια καταλαβαίνουν, ύστερα και από τις αποκαλύψεις για το ποιοι και πώς κρύβονται πίσω από τις υποκλοπές του 2004-2005, τι συνέβη τότε:
Οι αποφάσεις του Κώστα Καραμανλή και της κυβέρνησής του, κυρίως ως προς το Σχέδιο Ανάν, την ενεργειακή πολιτική (αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη) και την αντίστοιχη στροφή προς τη Ρωσία, καθώς και το βέτο στο Βουκουρέστι «ανησύχησαν» τόσο πολύ κάποιους, ώστε να στήσουν πρωτίστως τα «δήθεν» σκάνδαλα (π.χ. κουμπάροι, ομόλογα, Βατοπέδι ως και την καταπράσινη Siemens) προκειμένου να πλήξουν τον Κ. Καραμανλή και συγκεκριμένους υπουργούς του.
Αυτές τις μέρες, εν όψει της απόφασης της Χάγης για την προσφυγή των Σκοπίων, άρχισαν «κάποιοι» να λένε ότι ήταν λάθος το βέτο… Κάνουν το λάθος (;) να ξεχνούν ότι εκείνο το βέτο «φρέναρε» την ειλημμένη απόφαση των ΗΠΑ να σύρουν τον Κ. Καραμανλή σε λύση υπέρ των Σκοπίων για το όνομα, αλλά και γιατί μπλόκαρε τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ που οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να προωθήσουν τη διεύρυνσή του. Αν μάλιστα προσθέσει κανείς και το ότι αυτή η μη διεύρυνση οδήγησε στο «στραπάτσο» των ΗΠΑ από τον Πούτιν με την εισβολή στη Γεωργία, εύκολα αντιλαμβάνεται γιατί οι «πρόθυμοι» της Ουάσινγκτον ακόμη και τώρα προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και την αλήθεια.
Μάταιος όμως ο κόπος, γιατί η Μέρκελ και ο Σαρκοζί ήταν μάρτυρες και μπορούν να βεβαιώσουν το τι ακριβώς συνέβη στο Βουκουρέστι.
Θυμίζουμε ότι ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Μπους και η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κοντολίζα Ράις είχαν φθάσει στο Βουκουρέστι, με τη μισή κυβέρνηση των Σκοπίων ως συνοδεία, βέβαιοι ότι θα επιτύχουν τη λύση για το όνομα που επιθυμούσαν, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Τζ. Μπους είχε προαναγγείλει δύο μέρες πριν σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα και είχε ετοιμάσει φαγοπότι από την Ουκρανία για το Βουκουρέστι βέβαιος ότι την άλλη μέρα τα Σκόπια θα λέγονταν Μακεδονία. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ο Καραμανλής θα αντιδρούσε. Προφανώς είχαν ως «πρότυπο» την υποχωρητική και βολική στάση του Γ. Παπανδρέου από τη θητεία του ως υπουργού Εξωτερικών των κυβερνήσεων Σημίτη. Και όχι μόνο…
Συνέβη λοιπόν το αναπάντεχο για τον αμερικανό Πρόεδρο: Ο Κώστας Καραμανλής, στην αρχή κιόλας της συνεδρίασης, έθεσε με σαφήνεια το ζήτημα ότι η Ελλάδα δεν ήταν, σε καμία περίπτωση και με οιοδήποτε πολιτικό κόστος, διατεθειμένη να συζητήσει, εν όψει της σχεδιαζόμενης διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων. Και τούτο διότι, όπως ο Κ. Καραμανλής τόνισε ρητώς, το ΝΑΤΟ ήταν –και πάντα είναι– αναρμόδιο forum ως προς την επίλυση του ονόματος των Σκοπίων. Και το ζήτημα αυτό ανάγεται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ΟΗΕ, ο οποίος και έχει αναλάβει τη σχετική πρωτοβουλία με μεσολαβητή τον κ. Μ. Νίμιτς!
Ο Κ. Καραμανλής υποστήριξε μια αυτονόητη αλήθεια, που βρήκε αμέσως σύμφωνους Μέρκελ και Σαρκοζί, ενώ Μπους και Ράις έμειναν, πράγματι, «στα κρύα του λουτρού». Εκεί έληξε η συζήτηση. Κανείς άλλος δεν παρενέβη για να μη συζητηθεί το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Άλλωστε κατά την επάνοδο του Κ. Καραμανλή στην Αθήνα η πατριωτική του στάση αναγνωρίσθηκε και χαιρετίσθηκε από όλους, ανεξαιρέτως. «Εχθρούς και φίλους»!
Σήμερα κάποιοι επιχειρούν να αμφισβητήσουν εκείνη την εθνική επιλογή του Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι για τα Σκόπια. Ότι εκείνο το βέτο θα φταίει στην περίπτωση που η απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης είναι ευνοϊκή για τα Σκόπια, γιατί παραβίασαν την Ενδιάμεση Συμφωνία. Μπρος στην κομματική αντιπαράθεση δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Ότι αν δεν έβαζε το βέτο ο Καραμανλής τα Σκόπια από τότε θα λέγονταν Μακεδονία. Χίλιες φορές να παραβιάσεις την οποιαδήποτε συμφωνία, όταν αυτό απαιτεί το συμφέρον της χώρας σου.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ