Η ΑΓΙΑ ΑΝΥΣΙΑ, η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ “η από Καισαρίδος”
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΜΗ & ΕΞΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ο Αρχιμανδρίτης
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΔΕΩΝ ο Νέος Οσιομάρτυρας
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΥΣΙΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Αναλυτικά
Η ΑΓΙΑ ΑΝΥΣΙΑ, η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη
Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (298 μ.Χ.).
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων.
Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της.
Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε.
Αλλά με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει
“τί εστίν ευάρεστον τω Κυρίω”. προς Έφεσίους, ε’ 10.
Τι δηλαδή, είναι ευχάριστο και ευπρόσδεκτο στον Κύριο.
Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες.
Μια φορά λοιπόν, ενώ πήγαινε στην εκκλησία, τη συνάντησε κάποιος ειδωλολάτρης στρατιώτης. Αφού την έπιασε βίαια, την έσυρε στους βωμούς των ειδώλων και την πίεζε να θυσιάσει στους Θεούς. Η Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύει στον Ένα και αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και Αυτόν αγωνίζεται να ευχαριστεί κάθε μέρα.
Ο στρατιώτης εξαγριωμένος, άρχισε να βλασφημεί το Θεό και τότε η Ανυσία τον έφτυσε στο πρόσωπο.
Ντροπιασμένος αυτός, έσυρε το σπαθί του και διαπέρασε τα πλευρά της.
Έτσι η Ανυσία, πήρε το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας· αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας· και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.
Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ “η από Καισαρίδος”
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Ίσαύρου (717-741).
Ήταν από γένος λαμπρό και επίσημο, τον πατέρα της έλεγαν Θεόφιλο και ήταν πατρίκιος, τη δε μητέρα της Θεοδώρα.
Η Θεοδώρα ήταν στείρα και κατόπιν μεγάλης προσευχής προς τον Θεό, απέκτησε την Οσία.
Όταν η κόρη Θεοδώρα έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, αφιερώθηκε στη Μονή της Αγίας Άννας, την ονομαζόμενη Ριγιδίου.
Εκεί διέμενε ασκούμενη στην αρετή, μέχρι τη στιγμή, που ο βασιλιάς Λέων την άρπαξε από τη Μονή για να τη δώσει γυναίκα στον γιο του Χριστόφορο. Την ήμερα όμως του γάμου, ο Χριστόφορος εξεστράτευσε μαζί με τον πατέρα του κατά των Σκυθών και στη συμπλοκή σκοτώθηκε.
Έτσι η Θεοδώρα, αφού πήρε όσα πολύτιμα πράγματα είχε, επέστρεψε στη Μονή της, όπου έκάρη μοναχή.
Εκεί έζησε με μεγάλη εγκράτεια και σκληραγωγία και απεβίωσε με οσιακό τρόπο.
Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
Μεταξύ των χριστιανών της Νικομήδειας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (286 μ.Χ.), διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές παράστημα και την ωραιότητά του, νέος, που ονομαζόταν Φιλέταιρος (ήταν γιος κάποιου έπαρχου Τατιανού).
Και αυτός μεν, ούτε πρόσεχε καθόλου στα εξωτερικά του αυτά χαρίσματα.
Μία μόνο προσοχή και προσπάθεια είχε, πως να γίνεται από μέρα σε μέρα θεοσεβέστερος.
Και γι’ αυτό πρόκοβε ολοένα στην ταπεινοφροσύνη, ξέροντας καλά ότι χωρίς αυτή, κάθε αρετή νοθεύεται και εξαφανίζεται.
Οι ειδωλολάτρες όμως, που πρόσεχαν τα σωματικά του προτερήματα, τον θαύμαζαν και τον σύστησαν στον Διοκλητιανό.
Αυτός τον κάλεσε μπροστά του και του είπε, ότι θα τον κάνει βασιλικό ακόλουθο αν αρνηθεί τον Χριστό.
Ο Φιλέταιρος με ευγένεια απάντησε, ότι ήταν πρόθυμος να υπηρετήσει τον βασιλιά, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα ομολογεί τον Χριστό.
Ο Διοκλητιανός δεν κράτησε την οργή του και αφού τον τιμώρησε τον άφησε ελεύθερο. Κατόπιν όταν ανέλαβε ο σκληρός Μαξιμιανός, ο Φιλέταιρος καταδιώχθηκε και βασανίστηκε ποικιλοτρόπως.
Διασώθηκε όμως και πήγε στη Νίκαια, όπου και εκεί φανέρωσε την πίστη του και συνελήφθη.
Αλλά τα λόγια του και οι τρόποι του, έκαναν χριστιανούς τους φύλακες, με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσουν και να τον συνοδέψουν μέχρι τη Μηδία.
Εκεί, σ’ ένα όρος επάνω, στα μέρη της Σιγριανής, συνάντησαν ένα άγιο άνθρωπο τον Ευβίοτο.
Και όλοι μαζί έζησαν στο όρος αυτό με αδελφική αγάπη, συμμελέτη και συμπροσευχή.
ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΜΗ & ΕΞΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
Αυτοί πίστεψαν στον Χριστό, δια του Αγίου Φιλεταίρου και απεβίωσαν ειρηνικά.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ο Αρχιμανδρίτης
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΔΕΩΝ ο Νέος Οσιομάρτυρας
Γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας).
Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα.
Ο Γεδεών, κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος.
Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από ‘κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του.
Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ.
Αλλ’ ό Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του.
Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του.
Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος.
Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών.
Στη Μονή αυτή έμεινε 35 χρόνια.
Με τον πόθο όμως του μαρτυρίου, ήλθε στο Βελεστίνο, όπου μέσα στην αγορά με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό.
Διωκόμενος από τους Τούρκους, ήλθε στην Αγυιά, όπου συνελήφθηκε.
Οι Τούρκοι, αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους του Τιρνάβου, κατόπιν του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια τον έριξαν στα αποχωρητήρια.
Εκεί, μέσα σε φρικτούς πόνους, παρέδωσε το πνεύμα του στις 30 Δεκεμβρίου 1818.
Η τίμια κάρα του μάρτυρα, αποθησαυρίστηκε στην αγία Τράπεζα του Μητροπολιτικού Ναού του Τυρνάβου, Παναγίας Φανερωμένης.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε*
Όσιων ισότιμος, και Αθλητών κοινωνός, και θείον αγλάισμα, της Καρακάλλου Μονής, εδείχθης μακάριε’ συ γαρ στερρώς αθλήσας, τον εχθρόν ετροπώσω ένθεν Οσιομάρτυς, Γεδεών εδοξάσθης, πρεσβεύων υπέρ πάντων, ημών των ευφημούντων σε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΥΣΙΟΣ, Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Υπήρξε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης και μαθητής, καθώς και διάδοχος του Α(σ)χολίου, Επισκόπου Θεσσαλονίκης.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη δικαίωση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Ο Ανύσιος τοποθετήθηκε στον θρόνο της Θεσσαλονίκης, ως Βικάριος του Πάπα Δαμάσου, ως το τέλος του θανάτου του το 406 ή 407.