Ο γιος μου έφυγε από τη ζωή εξαιτίας μιας σπάνιας νόσου. Όταν η πρώτη μου γυναίκα έμαθε ότι η ασθένεια του γιου μας δεν έχει επιστροφή, πήγε να αυτοκτονήσει.
https://youtu.be/tdesTCPIkVA
Σηκώθηκα το πρωί, είδα τα μαλλιά μου άσπρα, έτρωγα ψίχα ψωμί και έσπαγαν τα δόντια μου, από τη στεναχώρια. Η μεγάλη πληγή για μένα ξέρεις ποια ήταν; Τον κοίταζα κι έλεγα… τι αισθάνεται αυτό το παιδί μέσα του. Δεν τον ρώτησα ποτέ. Ούτε αυτός μου το είπε, αλλά καταλάβαινα τι ψυχολογικά είχε μέσα του.
Η πρώην σύζυγός μου ήταν ηρωίδα, ζούσε επί 15 χρόνια έναν Γολγοθά. Είχα πάει στο νοσοκομείο κι έκανα εγχείρηση προστάτη. Είχα τους ορούς, τα ράμματα… Με πήρε η Μαρία, Σάββατο βράδυ, και μου είπε ότι το παιδί είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση και είναι στο νοσοκομείο.
Τη Δευτέρα το πρωί, βγάζω τους ορούς μόνος μου, λέω στον γιατρό να μου κόψει τα ράμματα κι έφυγα και πήγα στο Τζάνειο, ήταν στην εντατική. Στις 5 το απόγευμα μου λέει ο γιατρός “δεν είναι θέμα ημερών, είναι θέμα ωρών πια”, στις 8 παρά 20 πέθανε. Πήγα στις 5, ήταν σε κώμα, απλά τον είδα και 8 παρά 20 πέθανε.
Έξι μήνες μετά το θάνατο του γιου μου έπαθα ανακοπή. Όταν ξύπνησα στο νοσοκομείο το πρώτο πρόσωπο που είδα ήταν της κόρης μου που με παρακαλούσε να μην πεθάνω.