Ελλάδα: Αυτοκτονία, ή Δολοφονία;

Γράφει, ο πάντα αιχμηρός και πολλές φορές ακραίος, Peter Koenig.

Ειδικοί από την αριστερά, από τη δεξιά και από το κέντρο δεν μπορούν να σταματήσουν να αναφέρουν την δυστυχία της Ελλάδας. Και δικαίως, επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων της ζουν σε βαθιές οικονομικές δυσκολίες. Καμία ελπίδα.
Η ανεργία είναι επισήμως 18%, ενώ ο πραγματικός αριθμός είναι πιο κοντά στο 25% ή 30%. οι συντάξεις μειώθηκαν περίπου δέκα φορές από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία το 2015 και φόρτωσε τη χώρα με χρέη και λιτότητα.
Στον τομέα των δημόσιων υπηρεσιών, οτιδήποτε έχει αξία έχει ιδιωτικοποιηθεί και πωληθεί σε ξένες εταιρείες, ολιγάρχες ή, φυσικά, τράπεζες. Τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς – ακόμα και ορισμένες παραλίες – ιδιωτικοποιήθηκαν και έγιναν μη προσιτά για τους κοινούς ανθρώπους.
Ενώ οι ειδήμονες – πάντοτε περίπου οι ίδιοι – εξακολουθούν να «θρηνούν» για τις ελληνικές συνθήκες με τη μία ή την άλλη μορφή, κανένας από αυτούς δεν τολμά να προσφέρει τη μόνη λύση που θα μπορούσε να διασώσει την Ελλάδα (και ακόμα μπορεί) – να βγει από την ευρωζώνη. να επιστρέψει στο τοπικό νόμισμα και να αρχίσει η ανοικοδόμηση της Ελλάδας με μια τοπική οικονομία, χτισμένη σε τοπικό νόμισμα με τοπικές δημόσιες τράπεζες και με κυρίαρχη ελληνική κεντρική τράπεζα που αποφασίζει τη νομισματική πολιτική που ταιριάζει καλύτερα στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο πρόγραμμα ανάκαμψης της Ελλάδας.
Γιατί όχι; Γιατί δεν μιλούν για αυτή την προφανή λύση; Θα λογοκριθούν στην Ελλάδα, επειδή η ελληνική ολιγαρχία ελέγχει τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως κάνουν οι ολιγάρχες στον υπόλοιπο κόσμο;
Αντίθετα, η επιβαλλόμενη από ξένους λιτότητα (τρόικα: ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκή Επιτροπή – οι τελευταίες στηριζόμενες κυρίως από γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και τους Rothschild – έχει σταματήσει κυριολεκτικά τις εισαγωγές προσιτών φαρμάκων όπως για τις θεραπείες για τον καρκίνο και άλλες πιθανώς θανατηφόρες ασθένειες. Έτσι, οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν πλέον θεραπεία και πεθαίνουν σαν μύγες.
Αλλά αυτό συμβαίνει στους ανθρώπους όταν απλά δεν λαμβάνουν τη θεραπεία που ανθρώπινα αξίζουν και θα έπαιρναν υπό το πρίσμα των δικαιωμάτων τους από το ελληνικό Σύνταγμα· ωστόσο, απλώς δεν παίρνουν θεραπεία επειδή δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τη χρήση φαρμάκων και υπηρεσιών από τις ιδιωτικοποιημένες υγειονομικές υπηρεσίες. Αυτή είναι η θλιβερή, αλλά αληθινή ιστορία.
Κατά συνέπεια, ο ρυθμός των αυτοκτονιών αυξάνεται λόγω του χρέους και της λιτότητας που έχουν επιβληθεί από το εξωτερικό (αλλά έγιναν αποδεκτά από την ελληνική κυβέρνηση), εξαλείφοντας την ελπίδα για ασθενείς με τελική ασθένεια, καθώς και για συνταξιούχους των οποίων οι συντάξεις δεν τους επιτρέπουν πλέον να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή και καθώς δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.
Τώρα, αυτοί οι ίδιοι ειδήμονες προσθέτουν λίγο αέρα αισιοδοξίας στην αναφορά τους, καθώς το δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας κέρδισε με αυτό που αποκαλούν «σαρωτική» νίκη στις εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, συγκεντρώνοντας το 39,6% των ψήφων έναντι μόλις 31,53 για το ΣΥΡΙΖΑ, με επικεφαλής τον απερχόμενο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια τραγωδία που επέτρεψε στην Ελλάδα να βυθιστεί σε αυτή την απελπιστική απερήμωση. Η ΝΔ κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία με 158 έδρες στο 300μελές ελληνικό κοινοβούλιο. Ως εκ τούτου, δεν απαιτείται συνασπισμός, δεν απαιτούνται παραχωρήσεις.
Ο νέος Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης (51), στο νικηφόρο λόγο του το απόγευμα της 7ης Ιουλίου, δεσμεύθηκε ότι η Ελλάδα θα εισέλθει “περήφανα” σε μια μετά τη διάσωση εποχή “θέσεων εργασίας, ασφάλειας και ανάπτυξης”. Πρόσθεσε ότι “ένας οδυνηρός κύκλος έχει κλείσει” και ότι η Ελλάδα θα “σηκώσει περήφανα ξανά το κεφάλι».
Δεν ξέρουμε τι σημαίνει αυτό για τον μέσο Έλληνα πολίτη που ζει μια ζωή απελπισίας. Αυτό που η “αριστερά” δεν μπόρεσε να κάνει – να σταματήσει την ξενόφερτη (αλλά αποδεκτή από την Ελλάδα) αιμορραγία της Ελλάδας, το στραγγαλισμό της χώρας τους – θα μπορέσει η δεξιά να αντιστρέψει αυτή την τάση; Θέλει η δεξιά να αντιστρέψει αυτή την τάση; Μήπως η ΝΔ θέλει να αντιστρέψει την ιδιωτικοποίηση, να αγοράσει πίσω τα αεροδρόμια από τη Γερμανία, να επαναγοράσει τους δρόμους από ξένους παραχωρησιούχους ή να εθνικοποιήσει νοσοκομεία που πωλήθηκαν για εξευτελιστικά ποσά και ειδικά- θα βγει από τη λιτότητα επιτρέποντας την εισαγωγή κρίσιμων φαρμάκων για τη διάσωση των άρρωστων Ελλήνων, εκείνων που σήμερα δεν μπορούν να αντέξουν τη θεραπεία των καρκίνων τους και άλλων δυνητικά θανατηφόρων ασθενειών;
Αυτό θα ήταν πράγματι ένα βήμα προς την υπόσχεση του Πρωθυπουργού Μητσοτάκη να τερματίσει τον «οδυνηρό κύκλο» της λιτότητας, με την εισαγωγή κρίσιμων φαρμάκων προσιτών σε όσους έχουν ανάγκη, με δημιουργία θέσεων εργασίας και ασφάλεια θέσεων εργασίας – και πολλά άλλα – με μια τελικά ανανεωμένη ελληνική υπερηφάνεια και ελληνική κυριαρχία. Το τελευταίο θα σήμαινε – επιτέλους- ότι ποτέ δεν είναι αργά για έξοδο από τη ζώνη του ευρώ. Αλλά, αυτή είναι μια ψευδαίσθηση, ένα ονειροπόλημα. Αν και θα μπορούσε να γίνει ένα όραμα.
Εάν η ΝΔ είναι το κόμμα των ολιγαρχών, δηλαδή οι Έλληνες που έχουν τοποθετήσει κυριολεκτικά δισεκατομμύρια ευρώ έξω από τη χώρα τους σε (ακόμη) μυστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία, τη Γαλλία, το Λιχτενστάιν, το Λουξεμβούργο και αλλού, συμπεριλαμβανομένων των νησιών Καϋμάν και άλλους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής, που αποκρύπτονται όχι μόνο από τις ελληνικές φορολογικές αρχές, αλλά επίσης παρεμποδίζουν την αξιοποίηση αυτών των κεφαλαίων για επενδύσεις στην Ελλάδα, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη δημιουργία προστιθέμενης αξίας στην Ελλάδα. Εάν η ΝΔ είναι το κόμμα των ολιγαρχών, είναι απίθανο να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Ακόμα χειρότερα, αυτοί οι Έλληνες ολιγαρχικοί δισεκατομμυριούχοι κινούν τα νήματα στην Ελλάδα όχι ο λαός, όχι εκείνοι που σύμφωνα με την ελληνική παράδοση και σύμφωνα με την ελληνική εφεύρεση που ονομάζεται «δημοκρατία» (οι Δελφοί, πριν από περίπου 2500 χρόνια) δημοκρατικά εξέλεξαν το ΣΥΡΙΖΑ και δημοκρατικά ψήφισαν ενάντια στα πακέτα λιτότητας τον Ιούλιο του 2015. Τώρα που είναι επίσημα στην εξουσία, είναι απίθανο να αλλάξουν την άπληστη συμπεριφορά τους και να ενεργήσουν υπέρ του ελληνικού λαού. Ή μήπως θα το κάνουν;
Επειδή, αν συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να τους ωφελήσει τελικά, τη ΝΔ και τους υποστηρικτές της – μια Ελλάδα που λειτουργεί σαν χώρα, με ευτυχισμένους, υγιείς και ικανοποιημένους ανθρώπους, είναι μια Ελλάδα που διατηρεί την παγκόσμια εκτίμηση και σεβασμό που της αξίζει – και θα αναπτύξει, από κοινού, μια οικονομία που θα μπορεί και θα ανταγωνίζεται και θα εμπορεύεται σε όλο τον κόσμο, μια Ελλάδα που είναι ίση με άλλες, ως κυρίαρχο έθνος. Ένα όνειρο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Απλώς χρειάζεται οραματιστές.
Επιστροφή στη σημερινή πραγματικότητα.
Το ελληνικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 απορρίφθηκε συντριπτικά με 61% «όχι» έναντι 39% «ναι», που σήμαινε ότι σχεδόν τα δύο τρίτα του ελληνικού λαού θα προτιμούσαν τις συνέπειες της απόρριψης της διάσωσης, δηλαδή την έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και ενδεχομένως, αλλά όχι απαραιτήτως, από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παρά την συντριπτική και δημοκρατική απόρριψη του λαού, η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησε στις 13 Ιουλίου 2015 – μόλις 8 ημέρες μετά την ψηφοφορία κατά της διάσωσης- με τις ευρωπαϊκές αρχές για τριετή διάσωση με ακόμη σκληρότερες συνθήκες λιτότητας από αυτές που απέρριψαν οι ψηφοφόροι.
Αυτό που συνέβη είναι μάλλον φανερό. Φαίνεται όμως αρκετά ξεκάθαρα ότι το “αντικανονικό” ήταν το όνομα του παιχνιδιού που θα μπορούσε να σημαίνει τα πάντα, από ξεκάθαρες και σοβαρές (για τη ζωή) απειλές, ως εκβιασμούς, αν ο Τσίπρας δεν έπαιζε το παιχνίδι αυτό σε βάρος του λαού.
Η προδοσία του Τσίπρα είχε ως αποτέλεσμα τρία πακέτα διάσωσης από το 2010 και μέχρι το τέλος του 2018, ύψους περίπου 310 δισ. Ευρώ (360 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ). Την ίδια περίοδο το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε από περίπου 300 δισεκατομμύρια δολάρια (270 δισεκατομμύρια ευρώ) το 2010 σε 218 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ (196 δισεκατομμύρια ευρώ), μείωση της τάξης του 27%, χτυπώντας τους ανθρώπους της μεσαίας και κατώτερης τάξης μακράν περισσότερο. Αυτό ονομάζεται διάσωση;
Το φιάσκο της δημοκρατίας του Ιουλίου 2015 ώθησε τον Τσίπρα να ζητήσει εκλογές το Σεπτέμβριο του 2015, τις οποίες κέρδισε, με ένα μικρό προβάδισμα και ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής στην ελληνική μεταπολεμική ιστορία. Αλλά, ναι, κέρδισε. Το αν ήταν παραποίηση αποτελέσματος ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει τη δουλειά της τρόικας και των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, είναι καθαρή εικασία.
Σήμερα, η ΝΔ έχει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, συνεπώς θα μπορούσε να συμμαχήσει με αρκετά μικρότερα και συντηρητικά κόμματα για να ακολουθήσουν λαϊκή πολιτική. Αλλά ίσως κάνουν το αντίθετο.
Ερώτηση: Πόσα περισσότερα υπάρχουν να «ρουφήξει» κανείς από τη διαλυμένη Ελλάδα; Για μια Ελλάδα που δεν μπορεί να φροντίσει τον λαό της, για τους απελπισμένους φτωχούς και άρρωστους, που δεν μπορεί να προσφέρει στα παιδιά της μια αξιοπρεπή εκπαίδευση, μιας Ελλάδας που ανήκει στην κατηγορία της χρεοκοπίας; Ναι, χρεοκοπία, ακόμα και σήμερα, αφού το ΔΝΤ και οι νάνοι της ΕΕ και της ΕΚΤ προβλέπουν ένα μέτριο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 2%; Αλλά 2% που πηγαίνει σε ποιον; Όχι στους ανθρώπους, αλλά στους πιστωτές των 310 δισ. Ευρώ.
Ήδη το 2011 η Βρετανική Lancet δήλωσε ότι «το ελληνικό Υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι το ετήσιο ποσοστό αυτοκτονιών αυξήθηκε κατά 40%», πιθανώς από την κρίση που είχε αρχίσει το 2008. Από αυτή την ημερομηνία και μετά, το ποσοστό αυτοκτονίας πρέπει να έχει φτάσει στα ύψη, καθώς οι συνολικές συνθήκες διαβίωσης επιδεινώθηκαν εκθετικά. Ωστόσο, δεν είναι πλέον εύκολο να βρεθούν ακριβείς αριθμοί.
Το ερώτημα παραμένει: Μήπως ο ελληνικός πληθυσμός πεθαίνει ολοένα και περισσότερο από ασθένειες που μπορούν να θεραπευτούν, αλλά δεν θεραπεύονται, λόγω της έλλειψης φαρμακευτικών και υγειονομικών υπηρεσιών και αυτοκτονεί εξαιτίας την απελπισίας από τη λιτότητα και την ιδιωτικοποίηση;
Η Ελλάδα αυτοκτονεί συνεχίζοντας να δέχεται λιτότητα και ιδιωτικοποίηση ζωτικών υπηρεσιών, αντί να απελευθερώνεται από τις χειροπέδες του ευρώ και το στραγγαλισμό της ΕΕ;
Ή μήπως η Ελλάδα είναι θύμα μιας τεράστιας δολοφονίας που προκαλείται από μια δομή χρημάτων και ολιγάρχες που βασίζονται στην απληστία, οι οποίοι είναι πέρα από την ηθική, πέρα από τη λογική και πέρα από οποιεσδήποτε αξίες της ανθρωπότητας;
Εσείς θα το κρίνετε αυτό…
• First published by the New Eastern Outlook – NEO
Ο Peter Koenig είναι οικονομολόγος και γεωπολιτικός αναλυτής. Είναι επίσης πρώην μέλος της Παγκόσμιας Τράπεζας και εργάστηκε εκτενώς σε όλο τον κόσμο στους τομείς του περιβάλλοντος και των υδάτινων πόρων.
Διδάσκει σε πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική. Γράφει τακτικά για ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης.
Πηγή: dissidentvoice.org
Επιμέλεια-Μετάφραση: olympia.gr