Πώς αποκωδικοποιούν Μέγαρο Μαξίμου και Κουμουνδούρου την «απειλή» Μητσοτάκη για εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο.
Αντιμέτωπος με το «κάρμα» του, αυτό της κατηγορηματικής διάψευσης προγνωστικών και δεδομένων, βρίσκεται για άλλη μια φορά στην πολιτική του διαδρομή ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, στοχεύοντας στη «μεγαλύτερη πολιτική και εκλογική ανατροπή στη χώρα».
της Γεωργίας Σαδανά
[email protected]
Ο ίδιος εμφανίστηκε απόλυτα αποφασισμένος («πάω στη μάχη για να κερδίσω», τόνισε σε τηλεοπτική του συνέντευξη) και επανέλαβε με κατηγορηματικό τρόπο ότι μπορεί να «γυρίσει το παιχνίδι». Η πεποίθηση του κ. Τσίπρα περί ματαίωσης προβλέψεων και δημοσκοπήσεων δεν αντανακλά μόνο τις προσπάθειες του κυβερνητικού στρατοπέδου να εμψυχώσει στελέχη, ψηφοφόρους και αναποφάσιστους πολίτες το τελευταίο προεκλογικό δεκαήμερο, αλλά κυρίως συμπίπτει με την πολιτική εκτίμηση κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζουν ότι η ανατροπή είναι «πλήρως εφικτή μαθηματικά».
Η άλγεβρα της Αριστεράς
Στην κατεύθυνση αυτή συνηγορεί η ενδελεχής ποιοτική και ποσοτική ανάλυση των αποτελεσμάτων της κάλπης των ευρωεκλογών, στην οποία προέβησαν όλες τις προηγούμενες μέρες Μέγαρο Μαξίμου και Κουμουνδούρου, υπολογίζοντας σε πάνω από 1 εκατομμύριο (1.000.070 πολίτες) τους δυνητικούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στις 7 Ιουλίου. Η επεξεργασία των ίδιων στοιχείων καθοδήγησε και την προεκλογική επικοινωνιακή εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στην οποία πρωταγωνιστούν η νέα γενιά, οι ψηφοφόροι της δημοκρατικής παράταξης και όσοι επέλεξαν να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Πτυχές της στρατηγικής αυτής ξεδίπλωσε, άλλωστε, ο κ. Τσίπρας, αποκαλύπτοντας ότι «σε αυτές τις εκλογές ψηφίζουν 570.000 νέοι ψηφοφόροι. Ταυτόχρονα, η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία στις ευρωεκλογές ήταν 500.000 ψήφοι», γεγονός που θα μπορούσε να καλύψει ακόμη και ολόκληρη τη διαφορά μεταξύ των δύο «μονομάχων».
Πλην των νέων ψηφοφόρων (17-23 ετών), σε περίπου 600.000 πολίτες υπολογίζουν -σύμφωνα με πληροφορίες- στην Κουμουνδούρου και τους ψηφοφόρους οι οποίοι στις ευρωεκλογές επέλεξαν κάποιο από τα 23 μικρά κόμματα, τα οποία, ωστόσο, δεν κατεβαίνουν στις εθνικές εκλογές. Στο άθροισμα αυτό έρχονται να προστεθούν και «ψηφοφόροι συντηρητικοί που έφυγαν από τη Νέα Δημοκρατία εκείνη την κρίσιμη περίοδο και είναι πολλοί που ακόμη και σήμερα στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τους βλέπουμε να έρχονται και στις συγκεντρώσεις μας, ακριβώς επειδή θυμούνται τι πέρασαν την περίοδο του Σαμαρά», όπως επεσήμανε ο Αλέξης Τσίπρας στον τηλεοπτικό σταθμό Star, αυξάνοντας τον όγκο της δεξαμενής δυνητικών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές.
«Αντιδεξιές αναμνήσεις»
Η αισιοδοξία του κυβερνητικού στρατοπέδου για την «ανατροπή όλων των εποχών» εδράζεται και στις τελευταίες κινήσεις της ηγετικής ομάδας του Κινήματος Αλλαγής, η οποία προδιέγραψε τη μετεκλογική της συνεργασία με τη ΝΔ. Η εξέλιξη αυτή ανοίγει ανεμπόδιστα το δρόμο στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία να προσελκύσει «αντιδεξιούς» ψηφοφόρους, εκτιμούν οι επιτελείς της Κουμουνδούρου, την ώρα που, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η συσπείρωση των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας βρίσκεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
Παράλληλα, την τελική στάση των δημοκρατικών πολιτών που προτίμησαν την αποχή στις ευρωκλογές θεωρείται ότι μπορεί να κινητοποιήσει και η νωπή μνήμη των πεπραγμένων του Κυριάκου Μητσοτάκη (απολύσεις, διαθεσιμότητες) ως υπουργού της κυβέρνησης Σαμαρά, καθώς αναλύονται ενώπιον της κοινής γνώμης «αθέατες πλευρές» του κυβερνητικού προγράμματος της ΝΔ, όπως η θέσπιση της υποχρεωτικής συμμετοχής του ιδιωτικού πυλώνα στο σκέλος της επικουρικής ασφάλισης. Η αποτίμηση των παραπάνω δεδομένων αποκρυπτογραφεί για το κυβερνητικό επιτελείο τη διατύπωση του διλήμματος «αυτοδυναμία ή εκλογές τον Δεκαπενταύγουστο» από πλευράς του προέδρου της ΝΔ, το οποίο αποτύπωσε μια άδηλη μέχρι πρότινος αγωνία από πλευράς Πειραιώς για το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Μυστικές αναλύσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ πριν από την κάλπη
Τα κομματικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας επεξεργάζονται τις μετρήσεις και τα δεδομένα που έχουν στη διάθεσή τους. Οι μυστικές αναλύσεις που εκπονούν τα δύο επιτελεία επικεντρώνονται στην εκτίμηση του ποσοστού της αποχής, στη νέα γενιά των ψηφοφόρων και τις προτεραιότητές της, καθώς και στους κινδύνους που εγκυμονεί η τυχόν «χαλαρή ψήφος».
Ανιχνεύουν τη δεξαμενή των δυνάμει ψηφοφόρων τους και επικεντρώνονται στους 1 εκατομμύριο πολίτες που κινούνται στη «ζώνη της αβεβαιότητας».